หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 66

บทที่ 66 ใช้แฟนร่วมกัน

“คุณ.....คุณ....ไปเอาเงินมากมายขนาดนี้มาจากไหน?” เย่สวนมองลู่เสี้ยงหยางอย่างอึ้งๆแล้วเอ่ยถามขึ้นมา

ซื้อรถBMW M8สามคัน บวกค่าธรรมเนียมเข้าไปด้วย ก็คงราวๆแปดล้าน

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ พูดว่า “ผมโชคดี เมื่อไม่กี่วันก่อนผมซื้อล็อตเตอร์รี่แล้วบังเอิญถูกรางวัลน่ะ”

“ถูกล๊อตเตอร์รี่?” เย่สวนรับประทานจุด ในภาพจำของเธอ คนที่ซื้อล๊อตเตอร์รี่มีแต่พวกชอบฝันลมๆแล้งๆ

ทันใดนั้น เธอก็เริ่มสอนลู่เสี้ยงหยางอย่างอดไม่ได้ “ครั้งนี้ที่คุณถูกล็อตเตอร์รี่ มันเป็นเพราะว่าคุณบังเอิญโชคดี และมันไม่มีทางที่คุณจะโชคดีแบบนี้ทุกครั้ง การซื้อล็อตเตอร์รี่มันก็คือการเล่นพนันดีๆนี่แหละ ต่อไปนี้คุณก็เพลาๆลงบ้างนะ ถ้าไม่มีเงินก็มาทำงานที่บริษัทฉันก็ได้ ฉันจะให้เงินเดือนคุณสูงๆเลย”

ลู่เสี้ยงหย่างหัวเราะ ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ผมซื้อเล่นแก้เบื่อเฉยๆ ไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่ามันจะถูกรางวัล ไปทำงานที่บริษัทคุณก็คงทำได้แค่ชั่วคราว ผมมีงานของผมน่า”

“โอเคแล้วแต่คุณเลยงั้น” เย่สวนไม่พูดอะไรกับลู่เสี้ยงหยางให้มากความอีก

กลางคืน ตอนที่กำลังจะถึงสี่ทุ่ม หลิวจิ้งถึงได้กลับบ้าน

เมื่อเห็นเย่สวนก็ยิ้มออกมาอย่างปลาบปลื้มแล้วพูดว่า “ลูกแม่ แก่นี่สมกับเป็นลูกแม่จริงๆ ไม่เสียแรงที่ฉันเลี้ยงดูแกมา”

เย่สวนแค่ยิ้มไม่ได้พูดอะไร เรื่องที่ลู่เสี้ยงหยางถูกล็อตเตอร์รี่เลยซื้อรถให้ เธอยังไม่พูดดีกว่า

แม่ของเธอเป็นพวกเห็นแก่ได้ เธอรู้ดี ว่าถ้าให้แม่รู้ว่าลู่เสี้ยงหยางมีเงิน แม่ต้องหาทางขอเงินกับเขาแน่ๆ

ในตอนนี้เองที่หลิวจิ้งนั่งลง จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาว่า “ความรู้สึกตอนนั่งรถหรูมันต่างจริงๆนะ ขนาดควันรถที่ถูกปล่อยออกมา ฉันยังรู้สึกว่าหอมเลย”

เมื่อได้ยินที่เธอพูด ลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกขำ จนต้องส่ายหัวอย่างอดไม่ได้

โชคไม่เข้าข้าง เมื่อหลิวจิ้งหันมาเห็นลู่เสี้ยงหยางขำเข้าพอดี หลิวจิ้งรู้สึกไม่พอใจ จึงชี้หน้าพร้อมพูดฉีกหน้าลู่เสี้ยงหยางขึ้นมา “ผีตายอดตายอยากอย่างแก ยังจะมีหน้ามาขำอีกนะ ชาตินี้ทั้งชาติแกมีปัญญาซื้อรถแบบนี้ไหม?”

“ถ้าเป็นBMW M8 ทั้งคันคงไม่มีปัญญาหรอกครับ แต่ถ้าล้อรถข้างหนึ่งผมซื้อได้นะ” ลู่เสี้ยงหยางพูดออกมาเล่นๆ

“หึ ไม่เอาไหน เห็นหน้าแกฉันก็หงุดหงิดอีกแล้ว” หลิวจิ้งพูดอย่างฮึดฮัด

ตั้งแต่ที่เธอได้BMW M8มา เธอก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนชั้นสูง ถ้าอยากจัดการคนชั้นต่ำอย่างลู่เสี้ยงหยาง ยิ่งพูดตรงๆออกไปเท่าไหร่ ก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจมากเท่านั้น

เมื่อได้ยินที่หลิวจิ้งพูดกระทบกระทั่งลู่เสี้ยงหยาง เย่สวนก็ไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป ถลึงตาใส่หลิวจิ้งแล้วพูดว่า “แม่ หยุดพูดได้ไหม”

“หึ” หลิวจิ้งส่งเสียงหึขึ้นจมูกออกมา “วันนี้ฉันอารมณ์ดีหรอกนะ จะไม่ถือสาแล้วกัน”ตอนนี้เธอเป็นคนรวยที่ได้ขับBM M8 ฐานะสูงส่งกว่าพวกความรู้น้อย ไม่จำเป็นต้องไปถือสาหาความกับคนอย่างลู่เสี้ยงหยางก็ได้

……

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวก็ผ่านไปแล้วหนึ่งอาทิตย์

ภายในอาทิตย์นี้ ก็ยังนับว่าสงบสุข ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

ตอนเช้าของวันนี้ เย่สวนมาทำงานที่ชิงสุยกรุ๊ป ส่วนลู่เสี้ยงหยางไปที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป

เพิ่งถึงครึ่งทาง เขาก็พบคนคุ้นเคยคนหนึ่ง

จ้าวหรูเย็น

จ้าวหรูเย็นถือกระเป๋าอยู่ในมือ กำลังยืนรอรถที่ป้ายรถเมล์

ลู่เสี้ยงหยางขับตรงไปหาอย่างไม่คิดลังเล จากนั้นก็จอดรถลงตรงหน้าของจ้าวหรูเย็น

จ้าวหรูเย็นก้มหน้ามอง ก็พบว่าเป็นรถสปอร์ตยี่ห้อดัง ไม่น่าจะเกี่ยวกับเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้สนใจเท่าไหร่นัก ยืนรอรถเมล์ต่อไป

ลู่เสี้ยงหยางกดเลื่อนหน้าต่างรถลง ตะโกนบอกคนที่อยู่ข้างนอกว่า “ขึ้นรถ”

จ้าวหรูเย็นรู้สึกว่าเสียงนี้คุ้นหูมากๆ ทันทีที่ก้มหน้าลงมองก็เห็นลู่เสี้ยงหยางยื่นหน้าออกมาจากหน้าต่างรถ

“นี่...ลู่...ลู่….ลู่เสี้ยงหยาง คุณเองหรอกเหรอ” จ้าวหรูเย็นประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด ไม่คิดเลยว่าจู่ๆลู่เสี้ยงหยางจะขับรถมาจอดลงตรงหน้า

แต่เมื่อคิดกลับกัน ลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลเย่ จะไปเอาเงินแต่ไหนมาซื้อรถสปอร์ตกันล่ะ รถคันนี้คงเป็นรถของเย่สวนล่ะสิ

เมื่อคิดได้ดังนี้ สีหน้าของจ้าวหรูเย็นก็ฉายแววซับซ้อนออกมา ในขณะเดียวกันในใจก็รู้สึกอึดอัด