หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 323

“ข้าเป็นเพื่อของท่านแม่เจ้า มีนามว่าหรงเช่อ” สายตาของแม่ทัพหรงมองไปยังพวกลู่เยี่ยนซูราวกับว่ามองใบหน้านี้แล้วทำให้เห็นใครบางคน

“เจ้าคงเป็นเยี่ยนซูกระมัง”

“เจ้าคือเจาเจากระมัง”

“พบกันครั้งแรกข้าไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย งั้น...” แม่ทัพหรงมองที่ลู่เจาเจาแล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็หยิบของขวัญออกมาจากอกเสื้อ

“สิ่งนี้มอบให้เจ้า มันเป็นของที่มีคุณค่าต่อการจดจำ ตอนนั้นที่กำราบทรราชผู้โหดเหี้ยมข้าก็ได้เก็บมันเอาไว้ มันคือกะโหลกศีรษะของทรราช”

กะโหลกศีรษะสีขาวที่ดูน่าเวทนาที่อยู่ภายใต้แสงจันทร์นั้นดูน่ากลัวเล็กน้อย

“กะโหลกศีรษะของทรราชมีแค่ชิ้นเดียวบนโลกนี้นะ” แม่ทัพหรงยัดมันเข้าไปในอกเสื้อของลู่เจาเจา

วันนี้เขารีบกลับมาที่เมืองหลวง สิ่งเดียวที่ติดมือเขามามีเพียงกะโหลกศีรษะของทรราชชิ้นนี้

“ถ้าหากว่าเจ้ามีเรื่องลำบากอะไรสามารถมาหาข้าได้ที่จวนเจิ้นกั๋วกงนะ”

“นี่คือสัญลักษณ์ของจวนเจิ้นกั๋วกง”

พูดจบแม่ทัพใหญ่ผู้ฆ่าฟันศัตรูในสนามรบมาจนสิ้นก็ได้จากไป

ลู่เยี่ยนซูถือหยกพกเอาไว้

ลู่เจาเจาถือกระโหลกศีรษะไว้อยู่

ลู่เจาเจา？！！

ณ จวนเจิ้นกั๋วกง

หลังจากที่หรงเช่อผู้เย็นชาได้กลับมาที่ตระกูลหรง ไฟในจวนของตระกูลหรงก็ได้ถูกจุดสว่างหมดแล้ว

“ท่านแม่ทัพใหญ่กลับมาแล้ว” บ่าวชายรีบวิ่งไปที่เรือนด้านหลัง

ท่านแม่ทัพใหญ่ได้เฝ้าอยู่ที่ชายแดนและไม่กลับมาเมืองหลวงมาเป็นเวลาสามปีติดต่อกันแล้ว นายท่านผู้เฒ่าในจวนและเหล่าฮูหยินผู้เฒ่าล้วนกำลังเฝ้ารอเขาอยู่

วันนี้เป็นวันที่เป็นมงคลยิ่งที่สามารถได้รับเงินรางวัล

เมื่อได้ยินว่าท่านแม่ทัพกลับมาฮูหยินเฒ่าและนายท่านผู้เฒ่าต่างก็ก้มหน้าก้มตาร้องไห้

“กลับมาแล้ว ในที่สุดก็กลับบ้านมาอย่างปลอดภัย”