หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 381

“มันแปลกที่ลู่จิ่งไหวกำลังจะแต่งงานในอีกสามวัน ทำไมเขายังวิ่งไปหานักปราชญ์หญิงจิ้งหลีอยู่เลย?” เซวียนจิ้งซวนค่อนข้างประหลาดใจเมื่อเห็นลู่จิ่งไหวไปที่สถานทูตวีเย่ว์

“งานแต่งงานของแม่นางเจียง เขาก็จงใจแย่งคุณชายเยี่ยนซูไป” เซวียนจิ้งซวนแค่นเสียงเย็นชา

“ไปพยายามต่อหน้านักปราชญ์หญิงจิ้งหลีทุกวัน ช่างน่าขำยิ่งนัก”

“แม่นางเจียง ไม่รู้ว่าจะเสียใจทีหลังหรือไม่ ถึงอย่างไรเมื่อปีนั้นคุณชายเยี่ยนซูก็เสี่ยงชีวิตไปช่วยนาง แต่นางกลับใจดำต้องการถอนหมั้น”

“เกรงว่าลำไส้ของนางตอนนี้คงจะกลายเป็นสีม่วงคล้ำไปแล้วกระมัง สมควรแล้ว” เซวียนจี้ซวนหัวเราะเยาะ

“นักปราชญ์หญิงจิ้งหลี? แหะๆๆ...” ลู่เจาเจายิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

แตงลูกใหญ่ มีแตงลูกใหญ่ให้กินแล้ว

ลู่เจาเจานำตั๋วเงินกลับไปที่บ้านของตนและมอบมันให้มารดาอย่างมีความสุข

“ท่านแม่ ลู่เจาเจาสามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้แล้ว!” ลู่เจาเจาเหยียบฐานขึ้นไปมอบตั๋วเงินให้

สวี่ซื่อเห็นนางเหมือนกับคนทั่วไป ไม่มีอะไรแตกต่าง ก้อนหินในใจก้อนนั้นก็ได้ร่วงหล่นลงไปอย่างเงียบๆ

สวี่ซื่อเต็มไปด้วยความหดหู่ “ชีวิตของแม่มองบุรุษพลาดไป แต่ลูกที่แม่ให้กำเนิด กลับเก่งกาจมากกว่าใครๆ”

การพึ่งพาลูกๆ เป็นเรื่องที่ยากจะได้พบเห็น

ศักดิ์ศรีของนางในชาตินี้ก็มาจากลูกๆ ของนาง

“พรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบรอบหกสิบปีของนายหญิงใหญ่จวนเจิ้นกั๋วกง เจ้าไปกับแม่ดีไหม?”

“ถ้าเจิ้นกั๋วกงต้องการจัดงานใหญ่ ขุนนางทุกคนจะไปฉลองวันเกิดให้เขา” นายหญิงใหญ่ของเจิ้นกั๋วกงก็คือแม่ของหรงเช่อ

และยังเป็นแม่ของฮองเฮาด้วย

ลู่เจาเจาพยักหน้าเห็นด้วย

[เจาเจาก็ไม่มีอะไรจะมอบด้วยสิ งั้นเป็นยันต์เพิ่มอายุขัยแล้วกัน]

[ส่งอายุขัยสามปีดีไหม? เฮ้อ มันจะสมศักดิ์ศรีหรือไม่นะ? ท่านอาหรงก็ดีกับข้าอยู่นะ...] ลู่เฉาเฉาคิดในใจ

สวี่ซื่อเกือบจะหายใจไม่ออก

อายุขัยสามปี?