หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1359

“ผิงอันอยู่ไหน? ผิงอันเล่า?” ซ่านซ่านลุกขึ้นยืนก็ตะโกนเรียก

“ผิงอันรึ? พ่อและแม่ของผิงอันป่วย กลับบ้านเกิดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ฮูหยินหาเด็กรับใช้ใหม่มาแล้ว.....” ระหว่างที่พูดอยู่ เด็กรับใช้ก็เข้าประตูมาคารวะอย่างนอบน้อม

รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่านซ่านค้างไป และขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ที่ผ่านมาเป็นผิงอันช่วยเขาทำงาน

ซ่านซ่านผงกหัวเงียบๆ ยกถ้วยพูดเสียงยาน “ท่านแม่ ผิงอันจะกลับมาเมื่อไร? ซ่านซ่านใช้เขาจนเคยชินแล้ว.....”

สวี่สืออวิ๋นจิ้มหน้าผากเขาเบาๆ “เดิมทีเขาก็ไม่ใช่ทาสในเรือน ด้วยความจำเป็นพ่อแม่ถึงส่งเขามาเป็นคนรับใช้ข้างนอก”

“ตอนนี้พ่อแม่เขาก็อายุมากแล้ว คงจะพูดห้ามคนไม่ให้กลับบ้านไม่ได้กระมัง?”

กำลังพูดอยู่ ก็เห็นลู่เยี่ยนซูกลับจวนด้วยใบหน้าอ่อนเพลีย

“รีบจัดโต๊ะอาหารเร็ว.....” สวี่สืออวิ๋นทำหน้าเป็นห่วง

“ท่านแม่ ลูกกลับห้องไปล้างหน้าบ้วนปากก่อน” ลู่เยี่ยนซูพยักหน้าให้ซ่านซ่าน แล้วบอกท่านแม่ถึงจากไป

“ท่านพี่เป็นอะไรไป?”

สวี่สืออวิ๋นยิ้มแล้วพูดว่า “พี่ชายเจ้าไม่กลับมาทั้งคืน จู่ ๆ ฝ่าบาทเรียกเขาเข้าวังกลางดึกบอกว่าในเมืองหลวงนิยมเล่นการพนัน เพื่อควบคุมพฤติกรรมที่ไม่ดี บุกเข้าไปตรวจสอบ”

“บ่อนพนันทั่วทั้งเมืองหลวงถูกปิดแล้ว”

“ทำงานตลอดคืนเพิ่งกลับจวนมานี่ไง”

เพล้ง……

ถ้วยในมือของซ่านซ่านร่วงลงพื้น แตกกระจายไปทั่ว

“ซ่านซ่าน……” สวี่สืออวิ๋นสะดุ้งตกใจ

“ไม่โดนลวกใช่ไหม? รีบไปเอายาทามาเร็ว”

มือน้อยของซ่านซ่านแดงเล็กน้อย แต่แดงสู้ดวงตาไม่ได้

เขาพูดตะกุกตะกัก “ตรวจและปิด.....บ่อนพนันหรือ? เป็นเรื่องตั้งแต่เมื่อไร?”

สวี่สืออวิ๋นจิ้มศีรษะเขา “มือโดนลวกจนแดงแล้ว ยังมีใจคิดเรื่องอื่นอีก ตรวจสอบทั่วทั้งเมืองอย่างเข้มงวดและปิด” สวี่สืออวิ๋นช่วยเขาเช็ดจนสะอาด และทายามีฤทธิ์เย็นให้ แต่พอเงยหน้าขึ้น.....

ดวงตาของซ่านซ่านทั้งแดงและคับข้องใจ

ทุนพนันที่ข้าสะสมอย่างยากลำบาก!! สวี่สืออวิ๋นชะงัก ร้อนขนาดนั้นเชียวหรือ? ร้อนจนทำให้มารร้ายคนนี้ร้องไห้แล้ว?

“จริงด้วย พี่สาวของเจ้าถึงวัยก็จะเข้ากั๋วจื่อเจี้ยน ตอนนี้เจ้าอายุสองขวบกว่าแล้ว ควรไปเรียนที่กั๋วจื่อเจี้ยนแล้ว”

“ไปพรุ่งนี้เลยแล้วกัน”

หัวใจดวงหนึ่งของซ่านซ่านเย็นเฉียบ

เรื่องร้ายเข้ามาอย่างต่อเนื่อง!!

ซ่านซ่านกุมศีรษะ ใต้ตาดำคล้ำเหมือนอดหลับอดนอนมาทั้งคืน

นั่งอยู่หน้าโต๊ะยกถ้วยเล็กอย่างใจลอย กิน ๆ หยุดๆ

บ่อนพนันถูกตรวจสอบและปิด ยังต้องไปสถานศึกษา

เฮ้อ……

ชีวิตลำบากจริงๆ