หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1724

ชื่อคงหน้าซีดเผือด เอามือปิดหน้าอย่างสิ้นหวัง

ชื่อเสียงของพระพุทธองค์ของข้า ป่นปี้หมดสิ้นแล้ว

ในกระจกวารีปรากฏภาพเด็กหนุ่มผู้หนึ่ง กำลังตะโกนอย่างอึกทึกครึกโครมด้วยท่าทางยโสโอหัง “ข้าจะแต่งภรรยาแปดคน!!” ผู้คนต่างยกมือปิดปากกลั้นหัวเราะ บางคนถึงกับถามชื่อคงว่า พระพุทธองค์ของเจ้าได้แต่งภรรยาแปดคนหรือไม่?

ชื่อคง “...”

ในกระจกวารี หนุ่มน้อยมีใบหน้าประหนึ่งยอมพลีชีพอย่างน่าเวทนา ถอดชุดยาวออกแล้วเปลี่ยนเป็นชุดสตรี ทั้งยังแสร้งทำท่าจีบนิ้วมือ บีบเสียงเล็กเสียงน้อยฟังราวกับจะสะกดใจคนได้

ชื่อคงเบือนหน้าหนี ช่างเถิด ให้มันแตกไปเลยแล้วกัน

ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่ต่างหน้าเขียวคล้ำ ไหล่สั่นเทิ้มไม่หยุด

ประวัติศาสตร์ดำมืด นี่ต้องเป็นประวัติศาสตร์ดำมืดของพระพุทธองค์อย่างแน่นอน

มิน่าเล่า มิน่าพระพุทธองค์ถึงได้กลับมาอย่างเงียบเชียบ ไม่ให้ผู้ใดล่วงรู้ ที่แท้ ก็เพราะการระลึกอดีตนี่เอง!!!

เมื่อทุกคนเห็นชีวิตช่วงครึ่งแรกของเซี่ยอวี้โจวที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ ก็กลั้นขำจนแก้มแทบแตก ตัวสั่นเหมือนตะแกรงร่อน

สวรรค์ พระพุทธองค์ทราบหรือไม่ว่าตนเองต้องประสบเคราะห์กรรมเช่นนี้?

พระพุทธองค์ย้อนระลึกถึงครึ่งชีวิตที่ผ่านมา แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มุมปากปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ

เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก

ครึ่งชีวิตที่ได้ติดตามลู่เจาเจานั้น คือความลับตลอดชีวิตของเขา เป็นความลับที่ห้ามให้คนนอกล่วงรู้โดยเด็ดขาด! บัดนี้ได้แอบย้อนระลึกตามลำพัง ในที่สุดก็สามารถรักษาชื่อเสียงพระพุทธองค์ของเขาไว้ได้แล้ว

เขาลืมตาขึ้น แล้วชะงักไปครู่หนึ่ง

แล้วก็รีบหลับตาลงอีกครั้ง

ลืมตาขึ้นอีกครั้ง…

หลับตาลงอีกครั้ง…

ไม่ถูก ไม่ถูกต้อง

พระพุทธองค์ผู้มีจิตใจสงบนิ่งดุจสายน้ำเบิกตากว้าง ปากสั่นระริกจนพูดไม่ออก

เหตุใดกัน เหตุใดตรงหน้าจึงมีผู้คนมากมายถึงเพียงนี้?? หรือข้ากำลังเห็นภาพมายา??

อวี๋เอ๋อร์น้อยกระโดดพรวดออกมาพร้อมเสียงร้องว้าว “ท่านอาพระพุทธองค์ ดีใจหรือไม่? ประหลาดใจหรือเปล่า? อวี๋เอ๋อร์น้อยรู้ว่าท่านอากลับคืนสู่ตำแหน่งในวันนี้ จึงได้เชิญเหล่าเทพเซียนและมิตรสหายญาติสนิททั้งหมดของท่านมาร่วมเป็นสักขีพยานในพิธีเป็นพิเศษเลยนะ”

“ประหลาดใจหรือไม่?”

ประหลาดใจหรือไม่… ราวกับเสียงมารดังก้องในหู

รอยยิ้มบนใบหน้าของพระพุทธองค์ค่อย ๆ แข็งค้าง มองผู้คนเบื้องหน้าด้วยความตกตะลึงและเหลือเชื่อ…

“จบสิ้นแล้ว เกียรติยศชื่อเสียงของข้าพังพินาศ…” เซี่ยอวี้โจวใบหน้าแข็งทื่อ

“มิน่าเล่า... มิน่าเล่า...”

มิน่าเล่ายังมีเคราะห์ร้ายอีกครั้งที่เขายังไม่เคยประสบ ที่แท้ ก็รออยู่ตรงนี้นี่เอง!!!

“ลู่เจาเจา เจ้าคือเคราะห์กรรมในชีวิตนี้ของข้าโดยแท้!!”

ลู่เจาเจายกมือขึ้นสาบาน “ข้าไม่รู้เรื่องอันใดเลยนะ!!” ข้าบริสุทธิ์!!

“ขอฟ้าดินโปรดเป็นพยาน แยกแยะดีชั่ว!!” ช่างไม่เป็นธรรม!!

โลกมนุษย์

แสงสีทองสาดส่องลงบนบ่าของเด็กสาว อาถังได้รับการชี้แนะจากเต๋าสวรรค์ และกลายเป็นเซียน

ท่านเซียนเยี่ยนชิงปกป้องนางอยู่เบื้องหลัง สายตาของเขาทั้งนอบน้อมและคาดหวัง

……

หลายปีต่อมา ณ จวนลู่

ชั่นชั่นเล่าเรียนจนสำเร็จ ปัจจุบันเป็นเสาหลักของโลกมนุษย์

โลกมนุษย์เปรียบเสมือนมังกรยักษ์ที่หลับใหล บัดนี้ได้ลืมตาขึ้น และค่อย ๆ ตื่นขึ้น

หน้าเตียง

อาเหยาผมขาวโพลน ดวงตาเหม่อมองไปยังขอบฟ้า นางเฝ้ารอมาทั้งชีวิต และบัดนี้ก็ถึงจุดสิ้นสุดแล้ว

สวี่สืออวิ๋นกุมมือนางไว้แน่น น้ำตาไหลรินอาบแก้มอย่างเงียบงัน

อาเหยารู้สึกราวกับว่าร่างกายเบาหวิว ได้แยกออกจากกายเนื้ออันหนักอึ้ง

ในห้วงภวังค์ นางคล้ายเห็นบุรุษผู้เป็นที่รักในวัยเยาว์เดินสวนแสงมา

เขาเอ่ยเรียกชื่อนางเบา ๆ “อาเหยา ข้าจะมารับเจ้าแล้ว”

…จบบริบูรณ์