หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 1358

ม่ายเฟิงจ้องเขาเขม็ง

“ซ่านซ่าน ข้าคงยังเข้าใจเจ้าไม่เพียงพอ” เจ้าถึงเอาแต่ทำลายขีดจำกัดของข้า

ซ่านซ่านถึงได้กลับบ้านมาตอนกลางดึก

ตอนกลับบ้านยังก้มตัวหลังค่อม มือน้อยยันกำแพงสั่นๆ และยังยกมือทุบเอวเป็นระยะ

“ทำไมเจ้าถึงดื้อดึงแบบนี้ องค์หญิงเจาหยางให้เงินเจ้า เจ้าก็ไม่รับ.....ล้างถ้วยอยู่สองชั่วโมง” ม่ายเฟิงมองเขาอย่างสงสาร ตอนนี้แม้จะเป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่ล้างถ้วยใช้น้ำเย็น มือน้อยแช่ในน้ำเย็นจนบวมแดงแล้ว

และเพราะแช่ในน้ำนานเกินไปจึงซีดขาว

“ก้มตัวหลังค่อมคงปวดเมื่อยแล้วใช่ไหม?” กิจการภัตตาคารดีเยี่ยม โชคดีตอนเด็กม่ายเฟิงทำงานเกษตรจนชินแล้ว ช่วยเหลือถึงล้างเสร็จ

“นางฉลองวันเกิด ข้าเป็นเจ้ามือจะให้นางออกเงินได้อย่างไร?” อย่าเห็นว่าซ่านซ่านตัวเล็ก แต่นิสัยหัวแข็งมาก

“แม่นมให้เงินค่าขนมเจ้าทุกวันไม่ใช่หรือ?” ม่ายเฟิงมองเขาอย่างสงสัย

แม้ว่าถูกแม่ทัพยืมซองแดงที่ตงหลิง แต่ตอนนี้เขาอายุสองขวบกว่า ฮูหยินสวี่ก็ให้เงินรายเดือนเขา

แม้แต่ม่ายเฟิง ก็ได้เงินรายเดือนทุกเดือนด้วยเช่นกัน

เพียงแต่ว่า สองเดือนนี้เป็นเดือนเกิดของฮูหยินสวี่และลู่เจาเจาจึงใช้หมดแล้ว

ถึงอย่างไรเขาอยู่ตระกูลลู่กินดีอยู่ดี แทบจะไม่มีที่ต้องใช้เงิน

ลูกตาของซ่านซ่านหมุนวนไปมา “เก็บอยู่ เก็บอยู่.....เบะปากก็เข้าประตูแล้ว”

“ให้ผิงอันเข้ามารับใช้ข้า พี่ม่ายเฟิงรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ” เด็กน้อยปิดประตู น้ำเสียงทุ้มต่ำ

ม่ายเฟิงเห็นเขาไม่ยอมพูด ทำได้แต่ยอมแพ้

เด็กรับใช้ผิงอันทำความเคารพม่ายเฟิงที่หน้าประตู ก็ผลักประตูเข้าไป

หลังจากเข้าประตูก็ลงกลอนจากด้านในเสียงเบามาก ลักษณะเหมือนมีความลับบางอย่าง

ถึงแม้ม่ายเฟิงเต็มใจดูแลซ่านซ่าน แต่ตระกูลลู่มีเจ้านายที่จริงใจ ท่านแม่ทัพและฮูหยินรวมถึงองค์หญิงต่อให้ความสำคัญต่อเขา ใครก็ไม่กล้าดูถูกเขา

ถึงแม้ม่ายเฟิงไม่ชินกับชีวิตหรูหรา แต่รับรู้ได้ถึงความจริงใจของตระกูลลู่จึงทำให้พักอยู่อย่างสบายใจ

แต่เห็นกู้ซ่านซ่านตั้งใจอ่านหนังสือและฝึกคัดอักษรขึ้นทุกวัน

เขารู้ความพิเศษของซ่านซ่าน ขอแค่พักอยู่กับซ่านซ่านไม่กี่วันก็สืบความผิดปกติได้

นี่ก็เป็นสาเหตุที่คนรับใช้ข้างกายซ่านซ่านมีไม่เยอะ ตระกูลลู่ไม่ยินยอมให้เขารู้มากเกินไป

หลังจากที่ม่ายเฟิงสังเกตเห็น จึงมีใจช่วยปกปิดความพิเศษที่แสดงออกมาของซ่านซ่าน ตอนนี้จึงไม่เกิดเหตุการณ์ใหญ่อะไร

เพียงไม่นาน ผิงอันก็ออกมาอย่างลับๆ ล่อๆ

ม่ายเฟิงสะกดรอยตามเขาอย่างระมัดระวัง จึงไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น

เห็นเขาไปนอกเมืองที่คนดีและคนเลวอยู่ปะปนกัน และเข้าบ่อนพนันแห่งหนึ่ง เปลือกตาของม่ายเฟิงกระตุกอย่างแรง

เจ้าเด็กนิสัยไม่ดี!!

ม่ายเฟิงรีบกลับจวน เพิ่งกลับมาก็เห็นอวี้ซูโหวอยู่หน้าประตู