หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 322

เป็นเจาเจาที่ทำให้จิตวิญญาณของเขาสงบลง

เขาเกือบจะถูกพาตัวไปแล้ว

นี่คือสาเหตุที่ทำให้เขาห้ามไม่ให้องค์รัชทายาทเข้าใกล้เจาเจา

“เดือนหน้าท่านน้ารองของเจ้าจะกลับมาที่เมืองหลวง เกรงว่าเขาจะได้เลื่อนตำแหน่ง ถึงตอนนั้นข้าอยากจะขอบคุณเจาเจา”

น้ำท่วมที่หลินลั่วครั้งนี้ถ้าหากไม่ใช่เพราะแอบฟังเสียงในใจของเจาเจาที่พลิกวิกฤติเป็นโอกาสได้ เขื่อนที่หลินลั่วคงแตก ชีวิตของนายท่านรองสวี่เองก็ยากจะรักษาเอาไว้ได้

ลู่เยี่ยนซูยิ้มอย่างอ่อนโยน “เจาเจาไม่รู้เลยว่าพวกเราได้ยินเสียงในความคิดของนาง”

ทั้งสองสบตากันแล้วยิ้ม “เดือนหน้าน้าจะรอข่าวดีของเยี่ยนซู”

ตระกูลสวี่รับประทานอาการเย็นแล้วจึงกลับจวน

ขณะที่กำลังจะเดินทางกลับนั้นเองบ่าวที่อยู่ด้านหลังก็รีบเข้ามารายงาน

“ฮูหยินขอรับ ท่านแม่ทัพเจิ้นกั๋วกลับมาถึงเมืองหลวงแล้วขอรับ เมื่อครู่นี้แม่ทัพหรงได้สงสานส์มา”

“ท่านแม่ทัพรออยู่ที่ด้านนอกประตูขอรับและอยากจะมาเยี่ยมท่านสักหน่อย” บ่าวตัวน้อยเกาหัวตัวเองเล็กน้อย

ดึกดื่นมาพบฮูหยิน ไม่ดีกระมัง

เมื่อเห็นบ่าวรับใช้ระดับล่างของท่านแม่ทัพที่ดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวังแล้ว นางก็ทนปฏิเสธไม่ได้

สวี่ซื่อกระแอมออกมาเล็กน้อย ลู่เยี่ยนซูยิ้มพร้อมกับพูดออกมาว่า “วันนี้ดึกแล้วให้ข้าไปพบท่านแม่ทัพแล้วกัน” หัวใจของเขาเต้นตึกตัก แม่ทัพหรงไม่กลับไปที่จวนเจิ้นกั๋ว มาที่จวนตระกูลลู่ทำไม

เมื่อก่อนก็ไม่เคยได้ยินว่าท่านแม่กับแม่ทัพหรงรู้จักกันนี่

ลู่เจาเจาหัวเราะคิกคักและก้าวขาเล็กๆ ของนางตามไป

[แม่ทัพเจิ้นกั๋วงั้นหรือ ข้ามีความทรงจำเกี่ยวกับเขา...]

[วิถีเดิมของโชคชะตาเขาไม่ได้รับคำสั่งให้กลับมาที่เมืองหลวง แต่เขากลับมาเก็บศพของตระกูลสวี่ ศพของท่านแม่และทุกคนให้]

[เดิมทีเขาเป็นขุนนางที่ภักดีแต่เพราะตระกูลสวี่ถูกประหารกันหมด เขาจึง...กบฏ กบฏต่อเป่ยเจาและติดตามเซวียอี้ชวนเพื่อขอร้องให้เอาชนะเป่ยเจา！]