สหายที่อยู่ข้างกายหลายคนรีบแสดงความยินดี
“ยินดีกับท่านโหวลู่ ยินดีกับท่านโหวลู่ ท่านโหวมีคนสืบทอดแล้ว”
แม้แต่เดินลู่หย่วนเจ๋อยังรู้สึกตัวเบาหวิว ในที่สุดจวนจงหย่งโหวก็จะมีจอหงวนแล้ว
“เช่นกัน เช่นกัน”
ลู่หย่วนเจ๋อตอบทันที พร้อมทำหน้าภาคภูมิใจ
“จิ่งไหวเป็นเด็กฉลาด ยังเดินไม่มั่นคงด้วยซ้ำ ก็ท่องคัมภีร์ตรีอักษรได้อย่างตะกุกตะกัก”
“ข้ารู้ว่าเขาต้องทำให้จวนโหวรุ่งเรืองแน่นอน”
เขาเลือกไม่ผิด
ท่านโหวลู่กำลังดื่มด่ำกับเสียงเยินยอ ใบหน้ายิ้มแย้ม แก้มแดงระเรื่อ
พลันมีคนตะโกนเสียงดัง
“ผิดตัวแล้ว เป็นอดีตบุตรชายคนโตจวนโหว ไม่ใช่คนปัจจุบัน...”
“เป็นคุณชายลู่เยี่ยนซู คุณชายลู่เยี่ยนซูสอบได้เจี้ยหยวน จวนจงหย่งโหวเข้าใจผิดเอง”
ขอทานน้อยตรงทางเข้าตะโกนเสียงดัง
ความยินดีบนใบหน้าลู่หย่วนเจ๋อค่อยๆแข็งค้าง
“ใครนะ? ใครสอบได้เจี้ยหยวน?” ลู่หย่วนเจ๋ออ้าปาก ในหูมีเสียงดังหวึ่งๆ
ขอทานน้อยหัวเราะชอบใจ
“ลู่เยี่ยนซู ลู่เยี่ยนซู”
“ลูกชายที่ถูกท่านขับออกจากจวน”
“ถูกตัดออกจากสาแหรกตระกูล” ขอทานน้อยพูดจบก็วิ่งหนีทันที
ลู่หย่วนเจ๋อหน้ามืด ร่างกายโงนเงนจนเกือบจะล้มลงพื้น
สหายสีหน้ากระอักกระอ่วน แล้วเอ่ยขึ้น
“ท่านโหวใจเย็นก่อน ใจเย็น แม้จะเข้าใจผิด แต่เยี่ยนซูก็เป็นลูกชายท่าน เป็นสายเลือดจวนโหวเช่นกัน”
เพี๊ยะ! ลู่หย่วนเจ๋อซัดฝ่ามือออกไปแล้วตบใส่หน้าสาวใช้ทันที
ทำให้ใบหน้าของสาวใช้บวมขึ้นมาทันที
“แจ้งข่าวดีบ้าอะไร? เจ้ารู้ดีแล้วหรือ? ถึงได้มาแจ้งข่าว!” ลู่หย่วนเจ๋อโกรธจนชาหนังหัว
แม้จะกั้นด้วยถนนหลายสาย แต่เขาก็ยังได้ยินเสียงประทัดจากจวนโหว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์
สนุกมากค่ะ...
สนุกมากกกก...
ขอบคุณ อ่านสนุกมากค่ะ...
สนุกมาก ๆ อ่านซ้ำ ละ อยากให้ลงหลาย ๆ บทค่ะ ขอบคุณมากนะคะ...
อยากให้ลงต่อเนื่องค่ะ หลายเรื่องที่อ่านและลงไม่จบเรื่องเลยอยากให้ลงจบทุกเรื่อง...
ไม่ลงหลายวันแล้วค่ะคิดถึงนะคะ admin อยากให้นำมาลงต่อเนื่องค่ะสนุกมาก...
สนุกมาก ขอบคุณที่ลงให้อ่านนะคะ...
ขอบคุณที่นำมาลงให้อ่านนะคะ admin...
ตัวเอก 2 คนต่างคนก็มีดีคนละอย่าง...
ทำไมข้ามไป 2 บทล่ะคะบทที่ 72 73 หายไป...