ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 21

3

หลี่เจินเหริน / หลี่ซิ่วอิง

หลังจากที่ข้ากลับจากไหว้หลุมศพของท่านพี่หลี่จิ้ง ข้าจึงออกเดินทางกลับในทันที กลับในที่นี้ไม่ได้หมายถึงข้าจะจับแคว้นหรงแต่ข้าจะไปท่องเที่ยวที่แคว้นเหลียง เป็นแคว้นที่อยู่ ชายแดน คือสถานที่ท่องเที่ยวที่ดีที่สุดในตอนนี้สำหรับค่าค่าเดินทางมาหลายวันรู้สึกเหนื่อยล้าเกินกว่าจะเดินทางต่อไปได้ สุดท้ายข้าก็หยุดพักกลางป่าแทน เพียงแค่จะลงจากม้า ก็เห็นพุ่มไม้ไหวจึงแสดงว่าต้องมีโจรป่ามาแน่นอน

"ใคร!!! ออกมานะ!!!"

“คุณชายโปรดไว้ชีวิตด้วยช่วยข้าด้วย"

"เจ้าป็นใครเหตุใดข้าต้องช่วยเจ้าด้วย ลองบอกเหตุผลมาหน่อยซิว่าเหตุใดข้าต้องช่วยเจ้า จบคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้า"

“คุณชายโปรดช่วยข้าด้วยข้ามากับกล่องสินค้าแต่ก็โดนโจรป่าบุกปล้นกลางทางคนที่มากับขบวนสินค้าต่างนี้ตายกันข้าจะโดนฆ่าปิดปาก จึงหนีออกมาแต่ก็บาดเจ็บหนักได้โปรดช่วยข้าด้วยเถอะ"

"ข้าจะเชื่อใจเจ้าได้เช่นไรในเมื่อข้าไม่รู้จักเจ้าเลยด้วยซ้ำ"

"ข้าสาบานข้าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้มีชีวิตรอกออกไปจากป่าแห่งนี้คุณชายต้องการอะไรข้ายอมทำตามทุกอย่าง"

"บอกนามเจ้ามา"

"....นามของข้า"

"มันอยู่นั้นฆ่ามันซะ!!!!"

ชิ้ง!!!

ข้าดึงกระบี่คู่ของข้าออกมา กระโดดลงจากหลังม้าใช้กระบี่คู่ฟาดฟันศัตรูตรงหน้าค่าที่อดีตเคยเป็นแม่ทัพ ในชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็เลยง่ายในการฆ่าคนเพราะชาตินี้แม้ข้าจะเป็นองค์หญิงอยู่ในวังแต่ข้าก็ออกฝึก ฝนตนเองอยู่เสมอ ผู้อื่นชอบพูดว่าข้า เก่งกาจกว่า คนวัยเดียวกันข้าก็ไม่อยากจะโม้หรอกนะ ก็ข้ามันเก่งอยู่แล้ว ข้าสังหารโจรป่าพวกนั้นราว 30 คน จนเป็นกองศพกองกันเป็นภูเขาก่อนจะเช็ดกระบี่คู่ของข้าแล้วเก็บเข้าฝักตามเดิม

"ขอบคุณคุณชายมากที่ช่วยเหลือ"

"พวกโจรพวกนี้กระจอกงอกง่อยมากทำไมเจ้าถึงสู้พวกมันมิได้ เจ้ายังไม่ได้บอกนามของเจ้าเลยนะ"

"นามของข้าคือจวินหลิวหราน"

"ข้าไม่ชอบนามของเจ้าเลยข้าตั้งให้ใหม่ดีกว่าอืมมม หรานเซียนดีกว่า เอานามนี้แหละ"

"ทำไมคุณชายต้องเปลี่ยนนามของข้าด้วย"

"ข้าแค่ไม่ชอบมันทำให้ข้าคิดถึงใครคนหนึ่ง ข้าช่วยเจ้าแล้วเจ้าบอกจะยอมทำตามข้าทุกอย่างใช่มั้ย เอาอย่างนี้เจ้ามาเป็นทาสของข้าก็แล้วกันข้าอยากเที่ยวสักสองเดือนเจ้าก็มาเป็นทาสข้าสองเดือนก็แล้วกัน"

"ข้าไม่คืนคำอยู่แล้ว"

"งั้นก็ดีตามมา อ้อเห็นม้าพวกโจรป่ามั้ยเอามันมากสักตัวแล้วตามข้ามา"

"ขอรับ"