ตอน ภาค 2 ตอนที่ 9 จาก ฮูหยินไร้พ่าย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ภาค 2 ตอนที่ 9 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต ฮูหยินไร้พ่าย ที่เขียนโดย เสาเย่า เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
9
หลี่เจินเหริน
ข้ามีอาการแปลกไปจนต้องตามหมอหลวงมาตรวจข้าแต่ที่น่าตกใจไปเป็นอย่างมากก็คือข้ากำลังตั้งครรภ์ข้าไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยทั้งๆที่ข้าในตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงที่ข้ากำลังจะตัดขาดกับจวินหลิวหรานแต่ต้องมารู้ว่าตัวของข้าตั้งครรภ์เช่นนี้
"กระหม่อมจะเตรียมยาบำรุงครรภ์ให้กับไท่จื่อเฟยนะพะยะค่ะ"
"เรื่องนี้..."
"ตอนนี้องค์ไท่จื่อกำลังมาที่นี้พะยะค่ะ"
"องค์รัชทายาทรู้เรื่องแล้วหรือ"
"ทราบเรื่องตั้งแต่กระหม่อมมาแล้วพะยะค่ะ"
"องค์ไท่จื่อเสด็จ"
"ถวายพระพรองค์ไท่จื่อพะยะค่ะ"
"ไท่จื่อเฟยเป็นเช่นไร่บ้าง"
"พระนางตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วพะยะค่ะ"
"เจ้าออกไปก่อนหมอหลวง"
"พะยะค่ะ"
"เจ้ามีความคิดเช่นไร"
"...."
"เจ้ายังต้องการที่จะหย่าหรือไม่"
"....."
"ทำไมต้องมาตั้งครรภ์ในยามนี้ด้วย!"
"....ออกไป"
“คิดจะเทียบเคียงบุตรที่อยู่ในครรภ์ข้างั้นหรือ ทำยังไงก็ได้ให้พระชายาอีกสูญเสียบุตรในครรภ์ไปซะ"
“หม่อมฉันทราบแล้วเพคะจะรีบจัดการให้ พระชายารองไม่ต้องกังวลอีกไม่นานเพราะใช้ยารองก็จะกลายเป็นพระชายาเอกเพคะ"
“ต่อให้ ไม่ได้เอาด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเอาด้วยคาถา ข้าจะทำทุกวิถีทางให้ได้หัวใจขององค์รัชทายาทมาเป็นของข้า
ร่างบางขององครักษ์เงาที่ถูกส่งมา ให้มาสืบราชการลับเกี่ยวกับพระชายารองก็ได้ข่าวอย่างที่ตนเองสงสัยมานานคราวนี้ก็เตรียมรับมือกับสตรีเช่นนี้ ก็แล้วกัน แต่ตอนนี้ต้องไปรายงานข่าวให้กับนายเหนือหัวของตนเองได้รู้ความเคลื่อนไหวของฝ่ายศัตรูก่อนไม่เช่นนั้นคนที่ต้องรับความทรมานต้องเป็นเจ้านายของตนเองเป็นแน่ องครักษ์ลับรีบหมุนตัวออกจากที่ซ่อนรีบหาช่องทางหนีให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้ผู้ใดจับตัวของเขาเอาไว้ได้นีบจากนี้คงเป็นการยากแล้ว เพราะทหารที่อยู่รอบๆนั้นเหมือนจะรู้ตัวว่าเกิดสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นมา เช่นนั้นแล้วจึงต้องค้นหาให้ถึงที่สุด
"นั้นใคร ออกมา!!!"
"ใครข้าบอกให้ออก...อ่อออกก...."
หมับ!!!!
อั๊กกกก
กร๊อบบบ
"ตายซะพูดมากดีนัก"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฮูหยินไร้พ่าย
เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น่ฮูหยิน กระบือเถอะ...