ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 32
สรุปบท ภาค 3 ตอนที่ 1 ลงโทษคนต่ำช้า: ฮูหยินไร้พ่าย
สรุปเนื้อหา ภาค 3 ตอนที่ 1 ลงโทษคนต่ำช้า – ฮูหยินไร้พ่าย โดย เสาเย่า
บท ภาค 3 ตอนที่ 1 ลงโทษคนต่ำช้า ของ ฮูหยินไร้พ่าย ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เสาเย่า อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
แนะนำตัวละคร
หลี่ซิ่วอิง แม่ทัพผู้เก่งกาจฝ่าวิบากกรรมมาถึงสามชาติตอนนี้นางกำลังใช้ชีวิตอยู่ในชาติที่สามร่างในชาติที่สามนี้เป็นเศษเสี้ยวดวงจิตของนางมีชะตากรรมนางสงสารนักโดนว่าที่สามีหักหลังได้เสียกับน้องสาวต่างมารดาจนชอกชำจนคิดฆ่าตัวตายนางจึงได้มาอยู่ในร่างนี้แทนและสานต่อความร้ายกาจและจะเอาคืนนคนพวกนี้ให้จำไปจนตาย
อวิ๋นซิ่วอิง สตรีผู้อ่อนโยนในชาตินี้เป็นเศษดวงจิตของแม่ทัพไร้พ่ายมาเกิด
ปั๋วเหิงหราน คู่หมั้นผู้หักหลังอวิ๋นซิ่วอิงเป็นบุตรชายคนเดี๋ยวของตระกูลปั๋วจึงมีคนคอยเอาใจตลอดไม่สนใจคู่หมั้นตัวเองเลยสักนิด
อวิ๋นอิงเหลียน น้องสาวต่างมารดาของอวิ๋นซิ่วอิง
ลี่จื่อ สาวใช้ของซิ่วอิง
อิงจื่อ สาวใช้ของซิ่วอิง
หลีหง บ่าวรับใช้และองครักษ์ของซิ่วอิง
หลู่เหวินชง นักเรียนในสำนักศึกษา
..................................................................................................................................................................................................................................................
หลังจากที่ข้าตายข้าก็มาโผล่ที่สะพานไน่เหออีกรอบครั้งนี้มาเป็นรอบที่ 2 แล้ว ชีวิตของมนุษย์ก็แสนสั้นเหลือเกินตัวของข้านี้ได้ตามมา 2 รอบ 2 หนอายุก็แสนตันข้าคงต้องปลงตกเสียแล้วกับการเวียนว่ายตายเกิดที่ไม่มีวันสิ้นสุดเช่นนี้
"นังหนูเข้ามาอีกแล้วหรือ"
"ท่านยายท่านจำค่าได้หรือไม่ชาติคิดว่าเพียงแค่ไม่นานข้าก็ได้กลับมาที่นี่จนท่านจำได้"
"อายุขัยของเจ้าอยู่เป็น 90 ปี เหตุไฉนด่วนร้อนมาถึงที่นี้เร็วขนาดนี้"
"โดนสังหารเจ้าค่ะ"
"ช่างน่าแปลกรักชาติภพของเจ้ายังไม่สิ้นสุดไม่สามารถที่จะไปเกิดเป็นทารกได้เจ้ามีที่ไปแล้วล่ะเมื่อกี้นังหนูพูดนึงฆ่าตัวตายมา เป็นจิตวิญญาณอีกดวงนึงของเจ้าเสียความรักดวงใจแตกสลายวิญญาณสามารถเข้ากับดวงวิญญาณของเจ้าได้เจ้าจงไปเกิดใช้ชีวิตทดแทนนางเถิด"
"ท่านยายถ้าไม่ไปเกิดใหม่ได้หรือไม่"
"ชะตากรรมฟ้ากำหนดไม่มีใครหลีกเลี่ยงการเกิดใหม่ได้หรอกนะนอกจากเจ้าจะปรินิพพาน ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดเท่านั้นคนเรามีความโลภกิเลสตัณหากันทุกคนไม่มีใครห้ามได้ตัวเจ้าเองก็เช่นกันกลับไปเกิดและใช้ชีวิตให้มีความสุขเสีย อย่าได้อาลัยอาวรณ์ต่อความรักอีกเลย ไม่เช่นนั้นเจ้าก็จะได้เวียนว่ายตายเกิดไปทุกภพทุกชาติเช่นนี้"
"ข้าเข้าใจแล้ว"
วันนี้ได้โอกาสไปเกิดแล้วข้าจะไม่ยอมให้ใครมาบงการชีวิตของข้าได้อีกถ้าจะเพิ่มขึ้นเป็นจอมพลไม่ให้ผู้ใดเหยียบย่ำขาได้อีกเลย
ตอนที่ 1
ลงโทษคนต่ำช้า
ข้าตายอีกแล้วมาที่สะพานไนเหออีกแล้วเป็นครั้งที่ 2 มองยายเมิ่งนั่งอยู่ที่เดิมก่อนจะเดินผ่านพวกวิญญาณมากมายที่เดินต่อแถวกันโดยที่ข้าไม่สนใจใครก่อนที่จะนั่งลงตรงหน้ายายเมิ่ง
"ท่านยาย"
"นังหนูเหตุใดกลับมาเร็วถึงเพียงนี้"
"ตายเร็วอีกแล้วเจ้าค่ะ"
"เป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อข้าให้เทพชะตาตรวจดูเจ้าแล้ว"
"ก็ท่านยายเห็นข้าที่นี้ก็แสดงว่าข้าตายแล้วเจ้าค่ะ ข้าตายตอนตั้งครรภ์ด้วย"
"เดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งร้องไห้ข้าจะคุยกับทูตขาวทูตดำก่อนแล้วกัน"
เพียวงไม่นานท่านยายเมิ่งก็เดินมาหาข้าที่รออยู่ก่อนที่ข้าจะได้รู้ว่านำวิญญาณมาผิดดวงข้ายังไม่สิ้นอายุขัยแต่ตอนนี้ข้ามาที่นี้นานแล้วบนโลกมนุษย์คงผ่านมาหลายปีแล้วคงเข้าร่างตัวเองไม่ได้และข้าได้มีโอกาสอีกครั้งโดยครั้งนี้ไม่ต้องไปเกิดเป็นเด็กทารกอีกแล้วแต่ว่าไปเกิดในร่างของสตรีนางหนึ่งที่ถูกสังหารตายอย่างไม่ชอบธรรมถ้าข้าหาตัวคนร้ายได้ข้าก็จะได้อยู่ในร่างของนานตลอดไป
และเพียงไม่นานข้าก็ถูกถีบกลับมาอยู่ในร่างของตสตรีที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนข้าในชาติภพแรกและตอนนี้ข้าก็ดิ้นทุรนทุรายอยู่เหนือพื้นหัวติดขื่อไม้ร่างนี้เหตุใดต้องแขวนคอตนเองแต่สาเหตุการตายก็คือดดนสังหารแต่ตอนนี้ข้ากำลังจะตายของจริงแล้ว ข้าใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดกระชากผ้าที่แขวนคอออกก่อนจะตกลงกระแทกพื้นห้องข้านี้ซวยจริงๆ
"คุณหนู"
สาวใช้ไม่อยู่ข้างกายเจ้านายนี้น่าสงสัยเสียจริง
แค่กๆ!!!
"ท่านหมอช่วยด้วยยยยยยยยยยยยย"
หลังจากนั้น
หลังจากที่ข้าหายป่วยแล้วข้ายังอยากหาตัวคนร้ายที่ลอบทำร้ายข้าโดยที่ข้าสั่งให้บ่าวในจวนทั้งหมดมารอที่ลานกว้างที่หน้าเรือนของข้าส่วนต้วข้าเดินมายังกาน้ำชาก่อนที่จะเรียกบ่าวรับใช้ในจวนเข้ามาหาข้าที่นั่งรออยู่โดยท่านพ่อและทุกคนที่มาเยี่ยมรอข้าในเรือนของข้าเมื่อทุกคนมากันครบแล้วข้าจึงสั่งให้ทุกคนดื่มน้ำชาในกาให้หมดทุกคน
“คุณหนูเหตุใดถึงให้ทุกคนดื่มยาในกาของท่านด้วยเจ้าคะ”
“เจ้าก็ต้องดื่มด้วย”
“เจ้าค่ะ”
“น้ำชาที่พวกเจ้าทุกคนดื่มเข้าไปมียาพิษ”
“ว่าอย่างไรนะ!!”
“ตกใจทำไม ข้าเองยังเคยดื่มมาแล้วเลยพวกเจ้าจะกลัวอะไร”
“คุณหนูท่านทำเกินไปแล้วนะเจ้าคะ!”
“เจ้าเป็นแค่บ่าวมีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้าแล้วพูดว่าข้า ยาพิษนี้มียาถอนแล้วยาถอนอยู่กับข้าและพวกเจ้ามีเวลาอยู่แค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้นเอง”
“คุณหนูท่านต้องการอะไรกันแน่เหตุใดถึงทำเช่นนี้กับพวกเราในเรือนของท่านเช่นนี้”
“ข้าเคยเตือนเจ้าแล้วว่าข้าเป็นนายเจ้าเป็นบ่าวหัดสงบปากสงบคำบ้าง”
“พ่อขอเถอะนะอย่างทำแบบนี้เลย”
“หึ!”
“เอาตามนั้นเว้นโทษตายแต่ส่งไปขายที่ชายแดนซะ”
“พ่อถูกใจนางยกนางให้พ่อเถอะนะ”
“หึ นางเป็นคนที่วางยาข้าท่านยังอยากได้นางหรือท่านก็รู้เห็นเรื่องนี้ถ้าท่านอยากได้นางก็ตามใจท่านก็แล้วกัน”
ข้าเหยียดมองสาวใช้กับบิดาบังเกิดเกล้าของเจ้าของร่างนี้สงสารเจ้าของร่างที่ข้าอาศัยอยู่จริงๆแม้จะเก่งกาจเพียงใดบิดาไม่เอาใจใส่มารดาด่วนจากไปชีวิตก็จบลงมากแล้ว
“ท่านพ่อบ้านจัดหาคนมาให้ข้าหน่อย”
“ขอรับ”
“ขอเป็นคนที่มีฝีมือหน่อยแล้วกันไม่เอาสตรีที่อ่อนแอเด็ดขาดขอคนวันนี้”
“ได้ขอรับคุณหนูใหญ่”
“รีบไปจัดการเถอะ”
รอเพียงพ่อบ้านหาคนมาให้ข้าเท่านั้นการจัดการคนสารเลวพวกนั้นกำลังจะเริ่มขึ้นจริงๆแล้ว ตกเย็นพ่อบ้านหาบ่าวรับใช้ชายและหญิงมาจำนวน 10 คนที่ดูมีฝีมือ ข้าบ้างจ้องมองไปแต่ละคนที่ท่านพ่อบ้านหามาก็หันไปสำรวจทุกคน
“ใครกล้าดื่มยาพิษในจอกสุรานี้ข้าจะรับเป็นคนสนิทของข้า”
สิ้นเสียงของข้ายังไม่มีผู้ใดก้าวออกมาเลยแต่บุรุษผู้ที่สูงใหญ่กำยำรูปร่างไม่เลว 2 คนกับสตรีใบหน้างดงามสูงโปร่ง 2 นางก้าวเดินออกมายกจอกสุราขึ้นดื่มจนหมด ส่วนอีก 6 คนนั้นไม่มีผู้ใดออกมาข้าจึงให้พ่อบ้านไล่ 6 คนนั้นออกไปเหลือเพียงคนที่กล้าดื่มสุราในจอกเพียงเท่านั้น
“พวกเจ้ามีนามว่าอะไร”
“เรียนคุณหนูบ่าวมีนามว่าลี่จื่อ ส่วนนางมีนามว่าอิงจื่อเจ้าค่ะ”
“ส่วนบ่าวมีนามว่าหลีหงขอรับ”
“บ่าวมีนามว่าเยี่ยอวิ๋นขอรับ”
“พวกเจ้าไม่ใช่คนในจวนนี้มาตั้งแต่แรกสินะ”
“เจ้าค่ะ พวกบ่าวสี่คนเป็นคนที่ถูกบิดามารดาขายมาที่นี้ 1 เดือนแล้วเจ้าค่ะ”
ลี่จื่อเอ่ยออกมาข้าสตรีผู้นี้เป็นคนชั่งพูดชั่งจาแต่ละคำที่เอ่ยออกมาล้วนฉลาดพูดส่วนอีกคนไม่เคยพูดจาเท่าไหร่เหมาะที่จะเป็นคนของข้าซึ่งแน่นอนข้ายังไว้ใจใครไม่ได้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฮูหยินไร้พ่าย
เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น่ฮูหยิน กระบือเถอะ...