บทที่ 1237 สามารถทำให้เรื่องไม่จริงเป็นเรื่องจริงได้
ได้ยินคำพูดนี้ เซียวซู่จู่ๆก็รู้สึกปวดขมับขึ้นมาทันที
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นหนึ่งวินาทีเพิ่งจะจูบเขา ตอนนี้กลับมาถกกับเขาว่ามันเป็นจูบแรกของเธอ
นี่มัน.......ใช่ปัญหาจูบแรกไม่จูบแรกด้วยเหรอ?
เซียวซู่จ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง เสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย
“ยังคงพูดประโยคเดิม แสดงละครก็สามารถจูบตามอำเภอใจเหรอ?”
เจียงเสี่ยวไป๋: “.........”
เธอกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยจิตใต้สำนึก แม้ว่าจะเป็นจูบแรกของเธอ อย่างไรเสียเธอก็เป็นคนเริ่มก่อน อีกอย่างคนก็ถูกเธอบังคับให้มา ดังนั้นเธอก็มีส่วนผิดมากเหมือนกัน
แค่รู้สึกผิด เจียงเสี่ยวไป๋แค่พูดยังไม่กล้าพูดเต็มเสียงแล้ว ทำได้เพียงพูดเสียงเล็กเสียงน้อย
“ก็ไม่ใช่ว่าจูบตามอำเภอใจนะ ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ อีกอย่างคุณลองคิดดู คุณเป็นผู้ชาย เรื่องแบบนี้ผู้หญิงอย่างเราเสียเปรียบมากกว่าไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างเมื่อกี้ฉันก็ได้พูดไปแล้วมันเป็นจูบแรกของฉัน คุณที่เป็นคนที่คุ้มมากกว่าไม่ใช่เหรอ?อืม เพียงแต่คุณเป็นคนที่ฉันไปลากมาด้วย ดังนั้นถือว่าคุณเป็นคนที่เสียเปรียบ เอาอย่างนี้ละกัน.......ฉันเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ หรือว่าวันหลังคุณมีเรื่องอะไรที่ต้องการให้ฉันช่วย ฉันยินดีที่จะบุกน้ำลุยไฟไปช่วย โดยไม่มีข้อแม้เลย!”
เซียวซู่: “...........”
พูดอ้อมไปอ้อมมา เธอต้องการแก้ปัญหาด้วยอาหารมื้อเดียวเท่านั้น
แต่ว่า ไม่ใช้อาหารในการแก้ไขปัญหา แล้วจะสามารถทำอะไรได้อีกละ?
สีหน้าของเซียวซู่ดูจริงจังขึ้นมา
เห็นเขาที่ยังคงไม่พอใจ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทำได้เพียงพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย: “ดูเหมือนคุณจะไม่เห็นด้วย? งั้นคุณพูดมาดีกว่า ควรที่จะทำยังไงดี ในเมื่อจูบก็จูบไปแล้ว หากคุณรู้สึกไม่ยุติธรรม ฉันให้คุณจูบคืนก็ได้!”
พูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ยังเม้มริมฝีปากแดงด้วยความประหม่า
เซียวซู่ถูกคำพูดของเธอทำให้อึ้งจนพูดไม่ออก แต่เขากลับมองไปที่ริมฝีปากแดงของเธอโดยไม่รู้ตัว จากนั้นสมองก็คิดถึงท่าทางที่เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้ ยังมีสัมผัสที่อ่อนนุ่มนั้นด้วย
แม่ง!
เซียวซู่ด่าตัวเองในใจ จากนั้นก็รีบถอนสายตาออกมา ทำหน้าเย็นชา: “คุณฝันไปเถอะ”
คุณฝันไปเถอะ.........
เริ่มแรกเจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่รู้สึกว่าคำพูดนี้จะมีอะไร เมื่อคิดดูแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง มือเท้าเอวแล้วเดินเข้าไปใกล้เซียวซู่
“คุณพูดว่าอะไรนะ? อะไรคือคุณฝันไปเถอะ คุณพูดเหมือนว่าฉันตั้งใจจะจูบคุณอย่างนั้นแหละ!”
เซียวซู่ยังคงทำหน้าเย็นชา: “หรือว่ามันไม่ใช่?”
เจียงเสี่ยวไป๋กัดฟันจ้องมองเขา: “ไม่ใช่อย่างแน่นอน ฉันก็ถูกบังคับเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
ได้ยินแบบนี้ เซียวซู่หัวเราะเจื่อนๆแล้วเหลือบมองเธอ
“ข้ามแม่น้ำได้แล้วรื้อสะพาน(หมดประโยชน์แล้วถีบหัวส่ง) ตอนนี้คุณอยากปฏิเสธก็ไม่มีปัญหา”
“……”
ทันใดนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่รู้จะพูดอะไร แม้ว่าเขาจะไม่พอใจกับคำพูดเมื่อกี้อย่างมาก แต่เห็นว่าเขานั้นได้ช่วยตัวเองเอาไว้ ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋เองไม่ต้องไปดูตัว ดังนั้นเธอก็ยังคงดีใจมาก
ดีใจแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่คิดที่จะถือสาผู้ชายเถรตรงคนนี้ ไม่เพียงเท่านี้ ยังมีความคิดที่จะแกล้งเขาขึ้นมา
“เฮ้ย หรือว่าคุณก็เป็นจูบแรกเหมือนกัน? ตอนที่ฉันจูบคุณ ทำไมคุณไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยล่ะ? หรือว่าเมื่อก่อนคุณไม่เคยจูบมาก่อนเลย? อีกอย่างคุณเป็นผู้ชายฉันเป็นผู้หญิง แต่ว่าท่าทางของคุณดูแล้วเหมือนจะเสียเปรียบมากกว่าฉันนะ เอางี้มั้ย......คุณก็มาเป็นของฉัน? ทำให้เรื่องไม่จริงกลายเป็นเรื่องจริงดีมั้ย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่