หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 121

ถึงแม้จะเป็นตัวเองที่เป็นคนขอให้ธนพัตไปทานข้าวกับจงกล แต่เมื่อเห็นธนพัตเอาใจผู้หญิงอื่นเช่นนี้  สาริศาก็รู้สึกแปลก ๆ ในใจ

เดิมทีก็เป็นการฝากปลาย่างไว้กับแมว ไม่มีเหตุผลที่แมวจะไม่กินปลาย่าง นี่ช่างไม่สอดคล้องกับศาสตร์ทางชีววิทยาของผู้ชาย

สาริศายอมรับว่าหัวใจของเธอเจ็บจี๊ดอย่างทรมาน!

แทบจะไม่สามารถควบคุมได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความให้กับธนพัต

【อย่าลืมนะว่าคุณมีภรรยาแล้ว】

ธนพัตเห็นข้อความของสาริศา แล้วแอบหัวเราะขึ้น

“ใครส่งข้อความมาเหรอคะ ถึงได้อารมณ์ดีเช่นนี้” จงกลยื่นหน้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็น และก็อยากดูโทรศัพท์ของธนพัต

ธนพัตจึงทำการล็อกหน้าจอ

จงกลที่เห็นโลกผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ มาเยอะแยะ เธอจึงเข้าใจและนั่งกลับไป จากนั้นใช้มือม้วนผมของตัวเองเล่น แกล้งทำท่าทำทางยั่วยวนธนพัต

จงกลกล่าว “คุณธนพัตคะ ฉันได้โพสต์คำชื่นชอบที่มีต่อคุณลงโซเชียลแล้ว คุณต้องรับผิดชอบฉันด้วยนะ ไม่อย่างนั้นฉันคงขายไม่ออกแน่”

ธนพัตมองจงกลด้วยสายตาลึกซึ้ง มองดูจนเธอยังรู้สึกกระดากเขิน

“คุณธนพัต คุณอย่ามองเค้าแบบนั้นสิคะ คุณจะเอายังไง ฉันรับปากหมดเลยค่ะ”

สีหน้าของจงกลที่กะลิ้มกะเหลี่ย ทำให้โต๊ะข้าง ๆ อย่างสาริศาทนดูต่อไปไม่ได้

และในเวลานี้ ธนพัตได้เชิดหน้าตรงในที่สุด จากนั้นกล่าวเบา ๆ “คุณจงกลครับ คุณอย่าลืมว่าผมแต่งงานแล้วนะครับ”

จงกลคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะพูดตรง ๆ กับตัวเองแบบนี้ จึงสตั๊นหน้าเสียอยู่ตรงนั้น

คนในวงการภาพยนตร์โทรทัศน์ วงการธุรกิจ วงการบันเทิง และวงการอื่น ๆ มีคนวงการไหนบ้างที่ไม่ลุ่มหลงไม่น้ำลายสอในตัวเอง  แต่เธอดันไม่ถูกใจใครสักคน ถูกใจเพียงธนพัต

ตอนนี้ เขากลับปฏิเสธเธออย่างตรงไปตรงมา โดยแววตาของเขาแน่วแน่และบอกกับเธอว่า ไม่มีหวัง

แต่ว่าเธอไม่มีทางยอมแพ้ธนพัตไปง่าย ๆ แบบนี้ มีครอบครัวแล้วยังไง คนที่แต่งงานแล้วหย่ากันมีดาษดื่น! หญิงจีบชายง่ายกว่าชายจีบหญิงเยอะ!

เมย์กับณฉัตรตื่นเต้นสุด ๆ กับผลงานชิ้นใหญ่ที่ได้ในคืนนี้

เจ๋งมาก! บริษัทของพวกเขาจะดังแล้ว!

เมย์มองดูหน้าของสาริศา แต่กลับรู้สึกว่าสีหน้าของเธอดูผิดปกติ จึงถามด้วยความเป็นห่วง “พี่ริศา พี่ยังโอเคอยู่ไหม ตรงไหนไม่สบายหรือเปล่า พี่วางใจได้เลย พวกเราถ่ายภาพที่มีเฉพาะพวกเราถ่ายมาได้ ข่าวใหญ่ข่าวอื้อฉาว รักสามเส้าหนุ่มหล่อสาวงาม เป็นไง พี่ว่าพาดหัวข่าวแบบนี้ดีไหม”

อืม ๆ 

สาริศาพยักหน้าแบบขอไปที เธอต้องการลุกขึ้นเพื่อสูดอากาศ

สาริศาจึงพูดกับเมย์และณฉัตรว่า “พวกเธอถ่ายรูปที่นี่ไปก่อนนะ อย่าลืมทานอาหารล่ะ ฉันรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย จะออกไปสูดอากาศข้างนอก”

ด้านธนพัต เมื่อเห็นสาริศาจากไปด้วยสีหน้าไม่สู้ดี จึงเดาออกว่าเธอจะต้องโกรธอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็นห่วงว่าเธอไม่สบายหรือเปล่า

ดังนั้น ธนพัตจึงทำการเช็ดปากแล้ววางผ้าเช็ดปากลง จากนั้นทำการเลื่อนรถเข็น “ผมขอตัวไปห้องน้ำสักครู่ เดี๋ยวกลับมา คุณทานไปก่อนเลยนะครับ”

สาริศานั่งอยู่บนชักโครกในห้องน้ำ ใช้มือพัดหน้า ในสมองเต็มไปด้วยท่าทางยั่วยวนของจงกล ยิ่งคิดก็ยิ่งอึดอัดทรมาน

ผู้ชายนี่อดทนต่อการให้ท่าแบบนี้ไม่ได้เลยเหรอ ไม่มีความสม่ำเสมอรักเดียวใจเดียว!

จู่ ๆ สาริศาก็นึกเรื่องเมื่อคืนที่ทั้งสองคลอเคลียกันอยู่บนโซฟาขึ้น ในใจก็ยิ่งตำหนิธนพัต และก็ยิ่งตำหนิตัวเองว่าทำไมถึงปล่อยให้สามีของตัวเองไปออกเดตกับผู้หญิงคนอื่น

เธอไม่อยากจะตามข่าวอีกต่อไปแล้ว ภาพถ่ายในวันนี้เพียงพอสำหรับส่งงานแล้ว ภารกิจก็สำเร็จแล้ว

เธอกลายเป็นคนใจแคบแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!

การเปลี่ยนแปลงนี้ช่างใหญ่มาก จนตัวเธอเองยังไม่สามารถยอมรับได้

หากไม่ใช่เป็นเพราะข้าง ๆ เธอยังมีเมย์กับณฉัตรอยู่ด้วย วันนี้เธอคงเดินไปที่ด้านหน้าของพวกเขา แล้วบอกกับจงกลว่าตัวเองต่างหากคือภรรยาของธนพัต เขาคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอ

สาริศาตัดสินใจจากที่นี่ไปทันที ไม่อยากเห็นท่าทางกะหนุงกะหนิงกันของพวกเขาแล้ว

มองสาริศาที่ออกอาการหึงหวงโกรธอยู่ตรงหน้า ก็ยิ่งเห็นได้ชัดว่าเหมือนเด็กน้อย ที่ทำให้คนรู้สึกรักและเอ็นดู

จนธนพัตเองยังไม่อาจควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้

สาริศายกมือขึ้นจะตีธนพัต แต่ถูกธนพัตคว้าจับไว้ได้ แล้วนำมือที่เรียวขาวนุ่มของเธอแนบมาไว้ที่ปากแล้วทำการหอมฟอดเบา ๆ

“ผมจงใจแกล้งคุณ” เขากระซิบ “อาหารมื้อนี้ผมไม่อยากทานตั้งนานแล้ว สาริศาพวกเรากลับบ้านกันเถอะ ผมไม่อยากทานอาหารของที่นี่แล้ว ตอนนี้ผมอยากจะทานคุณ”

สาริศาหน้าแดงก่ำ “อย่ามาพูดจาไร้สาระ คุณ......อุ๊บ……”

ยังไม่ทันพูดจบ ธนพัตก็จูบประกบปากของเธอไว้

ริมฝีปากของเธอราวกับมีแรงดึงดูดต่อเขาอย่างรุนแรง

สาริศาหลบ ๆ เลี่ยง ๆ แต่ก็ยังไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งและบ้าพลังของริมฝีปากของเขาได้

ทั้งคู่ดูดดื่มกันจนลืมทุกสิ่งอย่าง ราวกับบรรยากาศโดยรอบคือโลกที่ว่างเปล่า

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่ สาริศาพยายามพยุงร่างที่อ่อนปวกเปียก ประคองจับอยู่ที่ไหล่ของธนพัต และให้เขาหยุดก่อน จากนั้นจึงหายใจหอบแล้วกล่าวขึ้น “ธนพัต พวกเราควรออกไปได้แล้ว ไม่อย่างนั้นคนด้านนอกจะคิดว่าพวกเราหายตัวไป ถ้าพวกเขามาเจอเข้าจะแย่เอา”

“เจอเข้าแล้วยังไง” ธนพัตไม่อยากหยุด เขายังจูบไม่หนำใจ เขาจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ ได้อย่างไร 

“ธนพัต คุณใจเย็นก่อน จงกลคนเดียวยังสะเทีอนได้ขนาดนี้ นับประสาอะไรกับพวกเรา ต้องออกไปแล้ว” สาริศาเตือนสติเขา

ธนพัตสูดลมหายใจเข้าลึก ระงับเปลวเพลิงในร่างกายไว้ แล้วข่มตัวเองให้สงบปกติ

อันที่จริง เขาไม่สนใจคนอื่นจะรู้เรื่องสาริศาเป็นภรรยาของตัวเอง แต่ว่าการเปิดเผยต่อสาธารณะแบบนี้ ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ธนพัตหรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเรากลับบ้านกัน”

แต่คิดไม่ถึงว่า เมื่อพวกเขากอดกันเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็เจอกับจงกลเข้าพอดี

ลูกตาของจงกลเบิกกว้าง ราวกับเห็นผีก็ไม่ปาน

สาริศาเองก็ตกใจจนร่างสั่นไปทั้งตัว