หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 188

“ครอบครัวเดียวกัน?” บุรินทร์แสดงน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “ในตระกูลกีรติเมธานนท์ ใครเป็นครอบครัวเดียวกันกับใครบ้าง ทุกคนต่างก็คิดถึงแต่ตัวเอง สาริศา ขอแค่คุณร่วมมือกับฉัน ฉันก็จะมีวิธีทำให้คุณและแม่ของคุณมีชีวิตที่ดีขึ้นได้”

“ฉันไม่ต้องการ ฉันจะไม่ทรยศต่อสามีและความรักของตัวเอง คุณเลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว”

ใบหน้าของบุรินทร์เย็นชามาก

ไม่คิดว่าจะจัดการกับสาริศายากขนาดนี้

เขากล่าวว่า “สาริศา คุณอย่าดื้อรั้นมากเลย ธนพัตเป็นคนพิการ เขาไม่มีทางจะเอาจะชนะฉันได้หรอก เมื่อถึงเวลานั้นคุณและแม่ของคุณก็จะยิ่งลำบากมาก แล้วจะทำเช่นนี้เพื่ออะไร?”

สาริศาไม่ชอบให้บุรินทร์ว่าธนพัตเป็นคนพิการ เขาแค่แกล้งทำ เขาไม่รู้เลยว่าธนพัตแข็งแรงมากแค่ไหน เขายังจะกล้ามาโอ้อวดกำลังที่นี่อีก

สาริศาพูดอย่างฉุนเฉียวว่า “บุรินทร์ คุณอย่ามั่นใจมากเลย”

“พูดเช่นนี้ แสดงว่าคุณจะไม่ยอมร่วมมือกับฉันใช่ไหม? จะยอมปล่อยค่าตอบแทนที่มากมายขนาดนี้จริงๆหรอ?” บุรินทร์คิดว่าหรือว่าสาริศาจะรู้สึกว่าได้น้อยเกินไป จะโลภมากเกินไปไหม?

ความอดทนของสาริศาก็เริ่มหมดลง

“บุรินทร์ ฉันพูดทุกอย่างที่ควรจะพูดไปหมดแล้ว” เธอยืนขึ้น และพูดอย่างไร้อารมณ์ “ฉันจะกลับไปพักผ่อนแล้ว ลาก่อน”

หลังจากที่เธอพูดจบ เธอก็เดินออกไปจากห้องโดยไม่หันกลับมามอง

บุรินทร์มองตามหลังของสาริศา ด้วยท่าทางที่คาดเดาไม่ออก สุดท้ายก็หัวเราะอย่างเย็นชา “ไม่คิดว่าจะจัดการกับผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ยากขนาดนี้ ความตั้งใจของเธอแน่วแน่มาก ต่างจากพชิราในตอนนั้นมาก ........”

.........

ธนพัตรอสาริศาอยู่คนเดียวในห้อง อย่างว้าวุ่นใจ

เมื่อคิดถึงใบหน้าที่ไม่มีความสุขของสาริศาวันนี้ เขาก็รู้ว่า เธอกำลังโกรธ

ก็จริง ตัวเองไม่กลับบ้านทั้งคืน ก็สมควรแล้วที่เธอจะโกรธ?

แต่น่าเสียดายที่ เขาพูดไม่เก่ง และยิ่งไปกว่านั้นก็คือไม่รู้วิธีในการง้อผู้หญิงที่กำลังโกรธ ให้หายโกรธได้อย่างไร

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเขาก็โทรไปหาเมธาวิน

เมธาวินกำลังแช่ตัวอยู่ในอ่างอบนวด มือสองข้างกอดผู้หญิงอยู่ซ้ายคนขวาคน รับโทรศัพท์แล้วพูดกับธนพัตว่า “ดึกขนาดนี้แล้ว คุณไม่นอนกอดสาริศาของคุณ โทรมาหาฉันทำไม”

“ฉันมีบางอย่างจะขอให้คุณช่วย”

เมธาวินฟังคำพูดของธนพัตแล้ว สำลักไวน์ทันที และไอหลายครั้ง

ธนพัตเอาโทรศัพท์ออกจากหูด้วยความรังเกียจ ราวกับว่าไวน์ของเมธาวินพ่นมาโดนหน้าของเขา

เมธาวินหัวเราะหนักมากและพูดว่า “เฮ้ คุณธนพัต คุณอย่ามาแกล้งอำฉันนะ อย่างคุณเนี่ยนะ จะมาขอคำแนะนำจากฉันด้วยตัวเอง? ฮ่าฮ่าๆ คุณกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ขำเป็นบ้าเลย”

โชคดีที่เมธาวินไม่อยู่ตรงหน้าเขา ไม่เช่นนั้นธนพัตคงอยากจะต่อยหน้าเขาแล้ว

“เมธาวิน นายพอได้แล้ว”

“โอเค โอเค ฉันก็หัวเราะมากพอแล้ว” เมธาวินปรับลมหายใจให้เป็นปกติ “พูดมาสิ เรื่องอะไร”

“เมธาวิน ฉันพบเด็กหญิงที่ช่วยชีวิตฉันในตอนนั้นแล้ว เป็นน้องสาวของสาริศา”

“ไรยาหรอ?” เมธาวินก็ไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย “ก็คือไรยาคนที่วางยาทำร้ายสาริศาคนนั้นหรอ ตอนนี้เธอได้กลายเป็นคนดังบนอินเทอร์เน็ตไปแล้วนะ”