หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 219

ไรยามองเงาร่างเบื้องหลังที่ได้เดินออกไปของพวกเขาอยู่ในร้านอาหารเพียงลำพัง ร้องไห้จนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ลูกค้าคนอื่น ๆ ที่ร้านต่างก็มองดูกันไปอย่างสนอกสนใจ

สาริศาที่อยู่อีกด้านนึง เห็นเจ้าหญิงน้อยของตระกูลธราภักดิ์ คนที่รังแกตนตั้งแต่เด็ก ปฏิบัติไม่ดีกับตนมาตลอด ไรยาผู้ที่งดงามและหยิ่งยโสอย่างกับหงตัวหนึ่งมาโดยตลอด นึกไม่ถึงเลยว่าวันนึงจะจนตรอกและสิ้นหวังได้ถึงขั้นนี้ มันให้ความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเปกันไปหมด

เพียงแต่ว่า เธอไม่อาจเห็นใจไรยาได้เลยจริง ๆ

ไรยา ตอนนี้เธอเจ็บปวดทรมานหรือเปล่า? แล้วเธอรู้หรือเปล่า? ความเจ็บปวดทรมานเมื่อสองปีก่อนของฉัน ความสิ้นหวังที่มันไม่ได้น้อยไปกว่าเธอเลยสักนิด จุดจบในตอนนี้ของเธอก็เป็นเธอที่เป็นคนก่อมันขึ้นมาเอง แต่ฉันล่ะ? เมื่อตอนนั้นฉันทำผิดอะไร!? เพียงแค่ชั่วข้ามคืน ความบริสุทธิ์ถูกทำลายไปจนไม่เหลือ ผู้คนพากันชี้หน้าด่า เดินอยู่ที่ในมอ นั่งอยู่ในคลาสเรียน ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนพากันกระซิบกระซาบกัน ทำเป็นตีวัวกระทบคราดกันออกมา

ธีภพคนที่ฉันรักสุดหัวใจเมื่อตอนนั้นก็ยังหายไปอย่างไร้ร่องรอยไปอีก ฉันต้องสิ้นหวัง เจ็บปวดแค่ไหน เธอรู้หรือเปล่า?

ถ้าไม่ใช่ว่าบนโลกนี้มันยังมีแม่ที่ยังต้องการฉันอยู่ ทุกวันนี้คงจะไม่มีคนที่ชื่อสาริศาแล้วล่ะมั้ง

สาริศาคิดถึงตรงนี้แล้ว มุมปากได้แสยะออกมาอย่างเยาะหยัน

โชคดี โชคดีที่ผู้ชายเมื่อสองปีก่อนคือธนพัต โชคดีที่เมื่อวันนั้นที่ร้านอาหารเจียงหนานได้เจอกับธนพัต โชคดีที่สามีของตนในตอนนี้เป็นธนพัต

คิดถึงตรงนี้ สาริศาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าไปมองไปทางธนพัต

ธนพัตหันหน้ามา แล้วพูดกับสาริศาว่า “คุณดูสิ นี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น ละครมันเพิ่งจะเริ่มต้น ทางบุรินทร์ ผมเองก็จะต้องให้เขาได้ชดใช้ให้ได้อย่างแน่นอน”

“อืม” สาริศาพยักหน้าออกมาเล็กน้อย แอบตกใจกับความคิดที่ได้ตรึกตรองมาอย่างดีและความหน้าเนื้อใจเสือของธนพัตขึ้นมา แต่ก็รู้สึกยินดีขึ้นมาจริง ๆ ที่ตอนนี้ตนได้เป็นภรรยาของธนพัต ลงเรือลำเดียวกับธนพัตไป

“เอาล่ะ ดูละครเสร็จแล้ว พวกเราก็ควรจะกินอะไรกันได้แล้ว” ธนพัตยังคงมีใบหน้าที่สงบนิ่งออกมา ราวกับว่าเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อนเลย แล้วกดกระดิ่งเรียกพนักงานมา

เพียงไม่นานพนักงานก็มา ธนพัตสั่งอาหารไปสองสามอย่าง พลางพูดเสียงทุ้มต่ำออกมาว่า “แล้วก็ไล่ผู้หญิงที่นั่งร้องไห้แทบจะขาดใจคนนั้นออกไปด้วย ถ้าหล่อนอยู่ที่นี่ มันจะส่งผลต่อความอภิรมย์ในการรับประทานอาหารของฉัน”

พนักงานอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก็ได้พูดตอบออกมาอย่างรวดเร็วว่า “ได้ครับ คุณธนพัต โปรดรอสักครู่”

เพียงไม่นานไรยาก็ได้ถูกคนลากออกไป ตอนที่ออกไปนั้น ก็ยังคงร้องไห้คร่ำครวญแทบจะขาดใจอยู่เหมือนเดิม อย่างกับยายแก่เสียสติเลยไม่มีผิด ไม่ได้มีความสง่างามและหยิ่งทะนงอย่างเมื่อก่อนหน้านี้เลยสักนิดเดียว

ภายในใจของสาริศาพูดไม่ออกเลยว่ามันเป็นความรู้สึกยังไง

แต่เดิมเธอนึกว่าธนพัตจะทรมานไรยา ก็จะต้องทำลายตระกูลธราภักดิ์ไปหรือไม่ก็ลงมือจัดการไรยาไปตรง ๆ ไปเลย แต่นึกไม่ถึงเลยว่าธนพัตจะใช้วิธีแบบนี้ ช่วงชิงสิ่งที่ไรยาแคร์มากที่สุดไปเลย นี่มันแทบจะทำให้เธอเจ็บปวดทรมานเสียมากกว่าการฆ่าเธอไปเลยเสียอีก

สาริศากินข้าวเสร็จไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน รู้สึกเหนื่อยล้า จึงกลับบ้านไปพักพร้อมกับธนพัต

……

วันต่อมา สาริศากลับมาที่บริษัท เตรียมความพร้อมไปรอบนึง แล้วก็ได้รับเชิญให้เข้าไปสัมภาษณ์ Elaineนักออกแบบสาวสวยคนนั้น

Elaineมีสตูดิโอเป็นของตัวเอง อยู่ในซอยเล็ก ๆ ใจกลางเมือง ไม่นับว่าเป็นพื้นที่ที่อยู่ในระดับชั้นยอดที่สุด แต่ก็ยังเป็นพื้นที่ที่แพงเอามาก ๆ เลยเช่นกัน จุดสำคัญที่สุดเลยก็คือประดับตกแต่งได้งดงามหรูหราเป็นอย่างมาก ดูเรียบ ๆ แต่ก็ไม่ได้เรียบง่ายมาก ดูมีระดับเป็นอย่างมาก

คนที่ในสตูดิโอไม่ได้เยอะมาก หลังจากที่สาริศาเข้าไปแล้ว ก็ได้ถูกพาไปที่ห้องรับแขก

รออยู่แค่ครู่เดียว เธอก็ได้ยินเสียงที่สง่างามและชวนให้หลงใหลเสียงหนึ่งเข้ามา——

“คุณสาริศา ขอโทษที่ทำให้คุณต้องรอนานแล้ว”

สาริศาหันหน้าไป ก็เห็นกับสาวสวยคนหนึ่ง กำลังเดินเข้ามา

เห็นตัวElaineแล้ว สาริศาถึงได้รู้ว่าคำพรรณนาพวกนั้นที่ในเน็ต เมื่อเทียบกับได้อยู่ต่อหน้าตัวจริงแล้วนั้น ไม่เพียงแต่จะไม่ได้พูดเกินจริงไปเลย อีกทั้งมันก็ไม่ได้เขียนถึงความงดงามหนึ่งในสิบส่วนของElaineออกมาเลย