หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 223

“ไม่ ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่เคยแย่งอะไรกับเธอมาก่อนเลย ตั้งแต่เด็กเธอก็ได้รับความรักจากพ่อกับแม่ มีชุดกระโปรงสวยๆ มีของเล่นมากมายหลากหลายประเภท ส่วนฉันไม่มีอะไรเลย เธอต่างหากที่มีความสุขที่สุดไม่ใช่เหรอ เธออย่าเพิ่งวู่วาม ปล่อยฉันก่อนดีมั้ย” สาริศาพูดเสียงสั่น “ฉันจะให้ธนพัตช่วยเธอกับบริษัทของตระกูลธราภักดิ์ ต่อไปเธอก็ยังเป็นคุณหนูของตระกูลธราภักดิ์ เธอจะไม่สูญเสียอะไรไปเลย”

ตอนนี้เธออยู่ด้านข้างดาดฟ้า แค่ไรยาออกแรงนิดเดียว พวกเธอสองคนก็จะตกลงไปพร้อมกัน แม้จะกลัวจนสั่นไปทั้งตัว เธอก็ยังพยายามปลอบไรยา หวังว่าเธอจะสามารถเขยิบไปข้างๆได้อย่างปลอดภัย

“ใช่ ตั้งแต่เด็กฉันก็มีพร้อมทุกอย่าง อะไรก็ดีกว่าแก! แล้วตอนนี้ล่ะ” แต่คิดไม่ถึงว่า คำพูดนี้จะเสียดแทงความรู้สึกของไรยา“ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว แกกลับกลายเป็นภรรยาของท่านประธานTNP Group ผู้คนต่างพากันอิจฉา แกมีสิทธิ์อะไร!”

ไรยาพูดจบก็ผลักสาริศาไปที่ด้านล่างของดาดฟ้า ตอนนี้ร่างของสาริศายื่นออกไปด้านนอกของดาดฟ้าครึ่งตัวแล้ว คนที่อยู่ชั้นล่างต่างพากันกรีดร้องออกมาอย่างตกใจ

ตอนที่ธนพัตมาถึง ก็เห็นภาพที่สาริศาถูกผลักออกมาพอดี เขารู้สึกเหมือนหัวใจตนเองถูกบีบรัดขึ้นมาทันที รีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นดาดาฟ้า ชรัณถือรถเข็นวิ่งตามมาด้านหลัง

ตอนที่ใกล้จะถึงบันไดขั้นสุดท้าย ชรัณก็รีบมาขัดขวางธนพัตที่กำลังร้อนใจจนแทบบ้าเอาไว้

“คุณชาย คุณจะปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนแบบนี้ไม่ได้นะครับ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา คุณอดทนมาหลายปีขนาดนี้ อีกเพียงนิดเดียวก็สำเร็จแล้วจะปล่อยให้ล้มเหลวเพราะขาดความพยายามสุดท้ายเหรอครับ”

ธนพัตได้ยินดังนั้น ก็คิดอยู่หนึ่ง จึงนั่งลงบนรถเข็น ให้ชรัณเข็นตนเองขึ้นมาบนชั้นดาดฟ้า

หลังจากมาที่ดาดฟ้าแล้ว ธนพัตก็มองเห็นสถานการณ์ของสาริศาได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น

เห็นตัวเธอครึ่งตัวยื่นออกไปด้านนอกแล้ว โชคดีที่ดาดฟ้ามีราวเหล็กอยู่ด้านใน สาริศาจับราวเหล็กนั้นไว้แน่น นี่จึงทำให้เธอไม่ได้ถูกไรยาผลักตกลงไป

แต่ว่า เห็นได้ชัดเจนมาก ว่าสาริศาใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว

ธนพัตรู้สึกว่าหัวใจตนเองถูกใครบางคนบีบรัดแน่น มีความรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก

เขาตกใจจนสีหน้าซีดเผือด ตัวสั่นเล็กน้อย ธนพัตไม่เคยกลัวขนาดนี้มาก่อน เขากลัวว่าสาริศาจะตกลงไป ลาจากชีวิตของเขาไปแบบนี้ เช่นนั้นโลกนี้ก็จะเหลือแต่เขาเพียงคนเดียว เขาจะทำอย่างไรดี

ความรู้สึกสิ้นหวังอับจนหนทางแบบนี้เลวร้ายยิ่งกว่าตอนที่หาพชิราในกองเพลิงไม่เจอเสียอีก ตอนนั้นเขาก็แค่ร้อนใจ ตำหนิตัวเองว่าเป็นเพราะตนเองทำให้พชิราต้องตายในกองเพลิง

แต่ตอนนี้หัวใจของเขากลับเต็มไปด้วยความกลัวและความกลัว เขาจะไม่ยอมเสียสาริศาไปเด็ดขาด! และจะไม่ให้เธอไปจากเขาเด็ดขาด!

ธนพัตดันรถเข็นมาข้างหน้า พูดกับไรยาว่า “คุณอย่างเพิ่งวู่วาม ขอแค่คุณปล่อยสาริศา ผมจะรับปากคุณทุกเรื่องเลย”

ไรยาได้ยินเสียงธนพัต ก็หันมามองเขาด่าว่า “เพราะคุณ คุณทำลายทุกอย่างของฉัน ฉันเกลียดคุณ!”

ธนพัตพูดต่อจากเธอว่า “คุณพูดถูก ผมเป็นคนทำลายทุกอย่างของคุณ ทั้งหมดเป็นความผิดผม ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับสาริศา คุณปล่อยเธอก่อนนะ ผมรับรอง ขอแค่คุณปล่อยสาริศา ผมจะลงทุนกับบริษัทของตระกูลธราภักดิ์ใหม่อีกครั้ง จะช่วยบริษัทของตระกูลธราภักดิ์กลับคืนสู่สถานะเดิมก่อนหน้านี้ แล้วก็โศภิตาแม่ของคุณด้วย ผมจะให้คนไปรับเธอกลับมาเดี๋ยวนี้ คุณยังต้องการอะไรอีก ผมรับปากคุณทุกอย่าง ขอแค่คุณปล่อยสาริศา”

“คุณพูดจริงเหรอ” ไรยาได้ยินคำพูดของธนพัต ก็หวั่นไหวเล็กน้อย

ถ้าเรื่องภายในบ้านตนเองกลับมาเป็นเหมือนเมื่อก่อน ถ้าโศภิตากลับมาได้ เช่นนั้นตนเองก็ยังเป็นตัวเองก่อนหน้านี้ ถึงตอนนั้น ภพก็จะกลับมาอยู่ข้างๆตนถูกมั้ย

“จริงแน่นอน ผมทำได้ตามที่พูด มีคนเป็นพยานมากมายขนาดนี้ คุณขยับมาก่อนดีมั้ย” พอธนพัตเห็นว่าไรยาหวั่นไหวแล้ว ก็เบาใจลงเอ่ยรับประกันว่า

“งั้นฉันต้องการเจอภพ ต้องการพบเขาตอนนี้”

“ได้ ผมจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้ ให้เขารีบมาทันที คุณรอก่อน อย่าเพิ่งใจร้อน”

ธนพัตพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาธีภพ

“มาที่XXคอนโดเดี๋ยวนี้ เร็วหน่อย ฉันบอกให้มาเดี๋ยวนี้!”

ทางธีภพนั้นพอรับสายก็ได้ยินเสียงที่ร้อนรนกระวนกระวายของธนพัต เขาถามอย่างแปลกใจว่า “ทำไมเหรอ เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

วันนี้ธีภพไม่ค่อยสบายเล็กน้อย ไม่ได้ไปที่สำนักพิมพ์ ดังนั้นจึงไม่รู้เรื่องสาริศากับไรยา

“ไรยาจับตัวสาริศามา จะกระโดดตึกลงไปด้วยกัน ตอนนี้ไรยาต้องการพบนาย นายรีบมาเร็วเข้า!” ธนพัตไม่มีเวลาไม่มีอารมณ์จะมาอธิบายอะไรกับเขามาก พูดใส่โทรศัพท์ด้วยเสียงดัง

ธีภพได้ยินแล้ว ก็ตกใจมาก แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะซักถามอะไร พูดกับธนพัตหนึ่งประโยค “ผมจะไปเดี๋ยวนี้” จากนั้นก็วางสาย รีบออกจากบ้านทันที

ธีภพขับรถมาด้วยความเร็วสูงตลอดทาง 20นาทีต่อมาเขาก็มาถึงที่เกิดเหตุ

หลังจากมองเห็นภาพในที่เกิดเหตุ ธีภพก็ตกใจอย่างมาก กลัวว่าสาริศาจะตกลงไป

ถึงตอนนี้เขาก็ยังชอบสาริศาอยู่ เพราะในอดีตเขาไม่เชื่อสาริศาจึงเลิกกับเธอ ต่อมาเมื่อได้รู้ความจริงเขาก็เอาแต่โทษตัวเองมาตลอด ตอนนี้ไรยาจับตัวสาริศามา ไม่ต้องคิด ก็รู้ว่าสาเหตุหนึ่งในนั้นก็ต้องมีเขาอยู่ด้วย

ธีภพหัวเราะเยาะตัวเองในใจ ดูท่าทางแล้ว เขาจะนำแต่ภัยเดือดร้อนมาให้เธอ

“ไรยา คุณอย่าก่อเรื่องเลย ปล่อยสาริศา แล้วกลับบ้านกับผมได้มั้ย” ธีภพเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงอ่อนโยน

“ภพ คุณรับปากฉัน ว่าพวกเราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต คุณจะแต่งงานกับฉันโอเคมั้ยคะ พวกเราแต่งงานกัน ฉันจะรักคุณไปตลอดชีวิต คุณก็รักฉันเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิตได้มั้ยคะ” ไรยามองไปที่ธีภพ ในแววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกพลางพูดว่า “ภพ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน ตั้งแต่ที่ฉันเห็นคุณครั้งแรกก็รักคุณแล้ว ตอนนั้น คุณมองเห็นแต่สาริศา แต่หล่อนที่เป็นแค่ลูกนอกสมรสจะคู่ควรกับคุณได้ยังไงกันคะ ภพ เพื่อคุณแล้วฉันทำได้ทุกอย่าง ขอเพียงได้ตัวคุณมา ฉันก็พร้อมจะเสียสละทุกอย่าง บนโลกใบนี้มีเพียงฉันที่รักคุณที่สุด คุณเข้าใจมั้ยคะ”

ไรยาพร่ำเพ้อถึงความรักที่ตนเองมีต่อธีภพทั้งน้ำตา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำก็เพื่อเขาทั้งสิ้น เพื่อชีวิตที่มีความสุขในอนาคตของพวกเขา ทำไมธีภพจะไม่เข้าใจล่ะ

ธีภพได้ยินคำพูดของไรยา ก็ลังเลอยู่ชั่วครู่ เหลือบมองไปยังสาริศาที่เห็นได้ชัดว่าหมดเรี่ยวแรง ใกล้จะตกลงไปแล้ว ธีภพกัดฟันพูดว่า “ได้ ผมรับปากคุณ พวกเราจะแต่งงานกัน อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ผมจะแต่งงานกับคุณ”

“จริงเหรอคะภพ คุณรับปากฉันแล้วเหรอ” ไรยาได้ยินธีภพรับปาก ก็พูดด้วยความปลื้มปีติยินดี

“อืม ผมรับปากคุณ ขอแค่คุณยอมปล่อยสาริศา”

ได้ยินประโยคสุดท้ายที่ธีภพพูด สีหน้าไรยาก็เปลี่ยนไปทันที หัวเราะทั้งน้ำตาพูดว่า “คุณหลอกฉัน คุณหลอกฉันภพ คุณก็แค่อยากจะช่วยสาริศาใช่มั้ยคะ คุณไม่ได้อยากจะแต่งงานกับฉันจริงๆ คุณก็ยังรักสาริศาอยู่ใช่มั้ย”