หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 246

“ทำไมฉันต้องโกรธด้วยคะ?” สาริศามองหน้าธนพัตอย่างไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอ

“มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับพชิรา” ธนพัตลังเลไปสักพัก ก่อนจะพูดกับสาริศา

พอได้ยินชื่อของพชิราออกมาจากปากของธนพัต สาริศาจึงรู้สึกว่าหัวใจของเธอเริ่มหนักหน่วงขึ้นมา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่สบายใจตอนที่มองไปที่ธนพัต “เธอ พชิราเป็นอะไรเหรอคะ?”

เธอกุมมือแน่น ธนพัตพูดว่า “ก่อนหน้านี้บริษัทของเรามีการออกแบบที่ให้ Elaine ทำ ในตอนนั้นผมไม่รู้ว่าElaine ไม่รู้ว่าเธอก็คือพชิรา ดังนั้นผมจึงยอมรับความร่วมมือในครั้งนี้

ตอนที่ทำการเซ็นสัญญา อีกฝ่ายเรียกร้องที่จะขอหารือเกี่ยวกับการออกแบบกับประธานโดยตรง ผมนึกว่านักออกแบบยื่นคำขอนี้เพื่อให้มั่นใจในคุณภาพของงานที่เขาออกแบบจึงตอบตกลงไปโดยไม่ได้คิดเรื่องอื่น

ตอนนี้ได้เซ็นสัญญาไปแล้ว จะนึกเสียใจทีหลังก็ไม่ทันแล้ว ดังนั้นช่วงเวลาต่อจากนี้ช่วงหนึ่ง พชิรากับผมคงต้องทำงานด้วยกัน ริศา ก่อนหน้านี้ผมกลัวว่าคุณรู้แล้วจะโกรธ เดิมทีตั้งใจจะปิดเรื่องนี้กับคุณ แต่ผมมาคิดดูอีกที มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ควรจะบอกกับคุณไว้ก่อนดีกว่า”

พอได้ยินคำพูดของธนพัต สาริศาก็นิ่งเงียบอยู่นาน เธอเชื่อในตัวธนพัต ถ้าธนพัตอยากทำอะไรกับพชิรา เขาคงไม่บอกเรื่องนี้กับเธอ อีกอย่าง ธนพัตก็ไม่ใช่คนสองจิตสองใจ

แต่วันนี้ตอนที่เดินซื้อของกับพชิรา ท่าทีของพชิราทำให้เธอรู้ ว่าในใจอีกฝ่ายยังไม่ลืมธนพัต เป็นไปได้มากที่พชิรายังชอบธนพัตอยู่ และอยากกลับมาคบกับเขาอีกครั้ง

“ยกเลิกสัญญาไม่ได้เหรอคะ?” หลังจากเงียบไปนาน สาริศาก็ถามขึ้นมา หรือว่าจะให้พชิรากับธนพัตทำงานด้วยกันจริงๆ?

พอได้ยินคำพูดของสาริศา ธนพัตก็ตกตะลึงเล็กน้อย

สาริศาไม่เคยถามเขาเกี่ยวกับเรื่องของบริษัทเลย อีกทั้งทำอะไรก็ต้องไม่ผิดคำพูด แต่คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้เธอจะขอให้เขาผิดคำพูด ดูเหมือนว่า การปรากฏตัวของพชิราจะส่งผลกระทบต่อเธอเป็นอย่างมากจริงๆ

ธนพัตพยายามอธิบายให้สาริศาฟังอย่างอดทน “ถ้าหากผิดสัญญา ตามสัญญาแล้ว ทางบริษัทจะต้องชดเชยความเสียหายจำนวนมาก ทางคณะกรรมการต้องไม่เห็นด้วยแน่นอน การออกแบบนี้มีผลกับงานของบริษัทในปีหน้ามาก ผลงานการออกแบบก่อนหน้าของ Elaine นั้นโดดเด่นที่สุดในบรรดานักออกแบบ ทางบริษัทจึงเลือกเธอ และการออกแบบนี้ได้รับความเห็นชอบจากสมาชิกคณะกรรมการทุกคน และผมตัดสินใจเองไม่ได้ ริศา นี่เป็นแค่งาน ผมจะไม่ได้อะไรกับพชิราแน่นอน คุณเชื่อผมได้ไหม”

ธนพัตเอ่ยถามสาริศาอย่างอ่อนโยน

พอได้ยินธนพัตพูดแบบนี้ สาริศาจึงไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เธอรู้ว่าการขอให้ธนพัตผิดสัญญานั้นมันค่อนข้างเกินไปจริงๆ

“แล้ว พวกคุณจะเริ่มงานกันตอนไหนคะ”

“พรุ่งนี้จะมีการประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับรายละเอียดของการออกแบบ”

“อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ” หลังจากพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา สาริศาก็ไม่พูดอะไรอีก

พอเห็นสาริศาดูไม่มีความสุขอย่างเห็นได้ชัด ธนพัตไม่รู้ว่าจะพูดเพื่อปลอบโยนเธอยังไง เขาจึงได้แต่ดึงเธอเข้าไปกอดไว้ แล้วลูบหลังเธอเบาๆ