หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 247
สรุปบท บทที่ 247 ถูกขังอยู่ในลิฟต์: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปตอน บทที่ 247 ถูกขังอยู่ในลิฟต์ – จากเรื่อง หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
ตอน บทที่ 247 ถูกขังอยู่ในลิฟต์ ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง หวานเย็น กรุ่นใจ โดยนักเขียน ช็อคโกแลต เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
พอได้ยินแบบนี้ สาริศาก็เริ่มควานหาเอกสารบนโต๊ะ และพบซองเอกสารสีแดงที่อยู่ข้าวคอมพิวเตอร์ “นี่หรือเปล่าคะ” สาริศาหยิบแฟ้มขึ้นมา แล้วยื่นให้แม่บ้าน
“น่าจะใช่ค่ะ คุณผู้ชายบอกว่าเอกสารจะอยู่ข้างคอมพิวเตอร์ เป็นซองเอกสารสีแดง น่าจะใช่อันนี้แล้วค่ะ” หลังจากรับซองเอกสารที่สาริศายื่นมาให้ แม่บ้านไม่ค่อยแน่ใจ แต่เธอคิดว่าคงไม่ผิด . . .
“งั้นดิฉันเอาไปส่งให้คุณผู้ชายก่อนนะคะ คุณผู้ชายบอกว่าเขากำลังรอใช้ในการประชุมอยู่” พอพูดจบแม่บ้านก็หันหลังเดินจากห้องทำงานไปอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยวก่อนคะ คุณป้า!” สาริศาเรียกแม่บ้านที่กำลังจะออกจากประตูห้องทำงานไป “ฉันจะเอาไปให้ธนพัตเองค่ะ ฉันคุ้นเคยกับที่บริษัทของเขา ดังนั้นคงจะไปถึงเร็วกว่า”
“อย่างนั้นเหรอคะ ก็ได้ค่ะ” แม่บ้านคิดว่าตนเองไม่คุ้นเคยกับบริษัทของเจ้านาย แม่บ้านจึงพูดขึ้นว่า “งั้นคุณผู้หญิงเร็วเข้าเถอะค่ะ เมื่อตะกี้ดิฉันได้ยินเสียงคุณผู้ชายเหมือนจะร้อนใจมาก”
“อืม ได้ค่ะ” เธอตอบรับ ก่อนจะรีบวิ่งไปสวมเสื้อคลุมที่ห้องนอน แล้วรีบออกจากบ้านไปทันที
เธอเรียกรถแท็กซี่ แล้วเดินทางมาถึงบริษัทของธนพัตอย่างรวดเร็ว
“ธนพัตเขาลืมเอกสารไว้ ฉันเอามาให้เขาค่ะ” สาริศาอธิบายเหตุการณ์สั้นๆ กับพนักงานแผนกต้อนรับของบริษัท
“ค่ะ ตรงนั้นเป็นลิฟต์ส่วนตัวของท่านประธาน คุณขึ้นลิฟต์นั้นได้เลยค่ะ” พนักงานที่แผนกต้อนรับจำภรรยาของท่านประธานไได้เธอจึงชี้ไปที่ลิฟต์ข้างๆ แล้วปล่อยเธอขึ้นลิฟต์ไปทันที
“แฟนเก่าของท่านประธานเพิ่งขึ้นไป ภรรยาของท่านประธานก็รีบเข้ามา นี่มันเกิดอะไรขึ้น!” เธอมองไปทางสาริศาที่กำลังรอลิฟต์ แล้วหันไปพูดกับเพื่อนร่วมงานสาวข้าง ๆ
“เธอไม่ได้บอกว่ามาส่งเอกสารหรือไง?” เพื่อนร่วมงานสาวก็ได้ยินสิ่งที่สาริศาพูดเมื่อตะกี้เหมือนกัน
“เธอโง่หรือไง เชื่อจริงๆ เหรอ นี่มันมาจับสามีนอกใจชัดๆ” พนักงานต้อนรับสาวดูตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็นมาก “แฟนเก่ากับแฟนใหม่ปะทะกัน โอ๊ย แค่คิดก็สนุกแล้ว!” .. .
พวกเธอคิดว่าพวกเธอกำลังพูดเสียงเบาแล้ว แต่เพราะพวกเธอตื่นเต้นมากที่ได้เห็นเรื่องสนุก เสียงของพวกเธอจึงเผลอเพิ่มระดับเสียงโดยไม่รู้ตัว
สาริศายืนอยู่ไม่ไกลจากพวกเธอ จึงได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูดอยู่ มือที่จับเอกสารไว้ยิ่งจับแน่นมากขึ้น หมายความว่าตอนนี้พชิราเองก็อยู่ที่นี่ด้วยใช่ไหม?
ประตูลิฟต์เปิดออก สาริศารีบเดินเข้าไปอย่างร้อนใจ แล้วมองดูหมายเลขชั้นที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ สาริศาเริ่มรู้สึกหวาดหวั่น ถ้าเธอเห็นธนพัตกับพชิราอยู่ด้วยกันจริงๆ เธอจะอธิบายยังไงที่เธอมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่
เธอไม่วางใจที่จะให้ธนพัตกับพชิราอยู่ด้วยกันตามลำพังจริงๆ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะมาส่งเอกสารแทนแม่บ้านเอง เธอทำแบบนี้ เหมือนมาจับผิดสามีนอกใจจริงๆ
ธนพัตจะเข้าใจเธอผิดว่าเธอไม่เชื่อใจเขาไหม? ถ้าเขาโกรธขึ้นมาจะทำยังไง? ... ภายในลิฟต์สาริศานิ่งคิดจนสับสนไปหมด
เธอครุ่นคิดอย่างไม่สบายใจจนเดินมาถึงกน้าห้องทำงานของธนพัต สาริศาไม่เห็นธนพัต เห็นเพียงชรัณที่นั่งอยู่ด้านข้างเท่านั้น
“คุณนายน้อย มาได้ยังไงกันครับ” พอเห็นสาริศาเดินเข้ามา ชรัณก็รีบลุกขึ้นยืน
“ฉันมาส่งเอกสารให้ธนพัตค่ะ เขาลืมไว้ที่บ้าน” สาริศายื่นเอกสารให้ชรัณ “ธนพัตอยู่ที่ไหนเหรอคะ”
“คุณชายกำลังประชุมอยู่ในห้องประชุมครับ อีกเดี๋ยวก็ขึ้นมาแล้ว” หลังจากพลิกดูเอกสารในมือของเขา ชรัณทำการยืนยันว่าไม่ผิด “คุณนายน้อย นั่งรอสักครู่ ผมขอส่งเอกสารไปให้ก่อน”
“อืม ได้ค่ะ คุณไปเถอะ” ไม่เห็นธนพัตกับพชิรา สาริศาถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เพิ่งเดินไปถึงประตู ชรัณก็ได้รับโทรศัพท์
“คุณชรัณวางใจได้ครับ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะเซนเซอร์ปรับระดับลิฟต์เกิดการขัดข้อง ทำให้ระบบรักษาความปลอดภัยอื่นๆ เปิดการทำงาน ลิฟต์จึงหยุดกะทันหัน และติดอยู่ระหว่างตรงกลางของทั้งสองชั้น” เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันออกมา “พวกเราได้ทำการปรับปรุงแล้ว โดยพื้นฐานแล้วไม่มีอันตราย แต่อาจใช้เวลานานเล็กน้อย”
“ต้องการเวลาอีกนานแค่ไหน”
“น่าจะใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงครับ”
“นานขนาดนี้เลยเหรอคะ!” พอได้ยินว่าต้องใช้เวลานานขนาดนั้น สาริศาที่อยู่ข้างๆ อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ “จะมีอะไรเกิดขึ้นอีกหรือเปล่าคะ?”
“ภายในสามชั่วโมง อากาศภายในลิฟต์ก็เพียงพอสำหรับสองคนที่จะหายใจ ไม่น่าจะมีปัญหา เราจะเร่งระยะเวลาในการช่วยเหลือโดยเร็วที่สุด ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
หลังจากได้ยินคำยืนยันจากเจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงว่าพวกเขาจะไม่เป็นอะไร สาริศากับชรัณถึงได้รู้สึกโล่งใจขึ้นมา
แต่ว่า พอนึกได้ว่าธนพัตกับพชิราติดอยู่ในลิฟต์ด้วยกันตามลำพัง และพวกเขาต้องอยู่ในนั้นเป็นเวลาสามชั่วโมง สาริศาก็รู้สึกไม่ค่อยดี
“ต้องเชื่อใจธนพัต ต้องเชื่อใจธนพัต …” สาริศาย้ำเตือนในใจให้เชื่อใจธนพัต แล้วยืนรออย่างใจจดใจจ่ออยู่ที่หน้าลิฟต์
ภายในลิฟต์ ธนพัตกับพชิราค่อนข้างเงียบงัน และไม่พูดอะไรกัน
พอลิฟต์หยุดขึ้นมากะทันหัน พชิราก็ตื่นตกใจกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ธนพัตรีบกดปุ่มขอความช่วยเหลือฉุกเฉินอย่างสงบสติอารมณ์ และอธิบายสถานการณ์ภายในลิฟต์ให้เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงข้างนอกฟัง
หลังจากที่เจ้าหน้าที่ซ่อมบำรุงบอกข้อควรระวังให้พวกเขาฟัง และแจ้งว่าปัญหาไม่ได้ร้ายแรง จะไม่เกิดอันตรายแน่นอน พวกเขาจะได้ออกมาในเร็วๆ นี้
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...