หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 259

สาริศาออกแรงเล็กน้อย พยายามดึงมือที่ธีภพจับไว้ออกมา แต่เขากลับจับแน่นขึ้น และท่าทางของเขาก็รุนแรงเล็กน้อย “ริศา ตอนนี้ไรยาได้จากไปแล้ว เรากลับมาคบกันอีกครั้งเถอะ ผมรับรองว่าจะไม่ทำเหมือนเมื่อก่อนอีก ผม...”

“ภพ!” สาริศาขึ้นเสียงเพื่อขัดจังหวะคำพูดของธีภพ และในเวลาเดียวกันเธอก็ดึงมือของ ธีภพออก แล้วลุกขึ้นยืนทันที บรรยากาศระหว่างทั้งสองดูอึดอัดอยู่สักพัก

พอเห็นว่าสาริศาเริ่มโกรธ ธีภพก็พยายามปรับอารมณ์ของตัวเอง สาริศาเพิ่งประสบกับปัญหาแบบนี้ ตนเองยังขอคบกับเธออีกครั้ง ดูเหมือนจะใจร้อนเกินไปบ้าง

“ริศา ผมขอโทษ เมื่อตะกี้ผมไม่ได้คิดอะไรรอบคอบ ถ้าคุณไม่ชอบ ผมจะไม่พูดอีก”

พอมองไปที่ธีภพที่มีท่าทางรู้สึกผิด สาริศารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก ธีภพในอดีตไม่มีทางพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ยอมให้แบบนี้

ในเมื่อธีภพขอโทษตนเองแล้ว สาริศาเองก็ไม่สามารถโกรธได้อีก เธอนั่งลงอีกครั้ง แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องพูด เธอถามขึ้นมา “งานศพของไรยาจัดขึ้นวันไหนคะ?”

“วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ครับ” พอเห็นว่าสาริศาไม่โกรธแล้ว ธีภพก็โล่งอก ดูเหมือนว่าเขาคงต้องค่อยเป็นค่อยไป “คุณจะไปงานศพด้วยไหม”

“อืม” สาริศาพยักหน้า “ยังไงเธอก็ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสาวของฉัน”

“ได้ ฉันจะจัดการให้”

“ขอบคุณค่ะ” สาริศามองไปทางธีภพอย่างซาบซึ้งใจ เรื่องของไรยาเขารับหน้าที่จัดการเองทั้งหมด หลายวันมานี้คงจะงานยุ่งมาก

“ไม่หรอกครับ นี่คือสิ่งที่ผมควรทำ” สบตากับสายตาที่ซาบซึ้งใจของสาริศา ดวงตาของธีภพเต็มไปด้วยความรัก

พอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับบรรยากาศระหว่างทั้งสอง สาริศาจึงมองออกไปอย่างรวดเร็ว “ถ้าอย่างนั้นฉันขอกลับไปทำงานก่อนนะคะ”

หลังจากพูด เธอก็พยักหน้าให้เล็กน้อย แล้วรีบออกจากห้องทำงานของธีภพไป

พอเห็นสาริศาเดินจากไป สีหน้าของธีภพก็ยิ้มออกมาอย่างปิดไว้ไม่อยู่

“ริศา ผมจะต้องได้คุณกลับคืนมาแน่นอน เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าธนพัตจะเป็นจุดหมายสุดท้ายของคุณ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่แล้ว” ธีภพพึมพำกับตัวเอง

ทันทีที่เธอกลับมาที่โต๊ะทำงานและนั่งลง สาริศาก็พบว่าคนรอบข้างเริ่มซุบซิบนินทากันอีกครั้ง คนเหล่านี้น่ารำคาญจริงๆ จะนินทากันไม่หยุดแล้วใช่ไหม

พอคิดว่าทุกคนจะเยาะเย้ยเธอต่อ สาริศาก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าโกรธจัด แต่เห็นพชิราเดินเข้ามาหาเธอพอดี

ในวันนี้พชิราสวมชุดเดรสหนังสีชมพู และรองเท้าส้นสูงสีแดง แผลบนใบหน้าของเธอเกือบจะหายดีแล้ว เธอใช้แค่ผ้าพันแผลปิดไว้บางๆ เท่านั้น

เธอมาที่นี่ทำไม! เสียงเตือนให้เธอระวังตัวดังขึ้นมาในหัวใจของสาริศา ไม่ว่าเธอจะมาเพราะอะไรก็ตาม ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน

“พระเจ้า นี่มันคุณพชิราใช่ไหม ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม!”

“ตัวจริงสวยกว่าในวิดีโอซะอีก แต่น่าเสียดาย ทำไมถึงมีบาดแผลบนใบหน้าได้ ถ้ามีรอยแผลเป็นขึ้นมาจะทำยังไง” คนคนนั้นมองมาทางสาริศาอย่างดุร้ายหลังจากพูดแบบนั้น หน้าตาสวยขนาดนี้ยังจะทำร้ายได้ลงคอ

“แต่ฉันกลับคิดว่ายิ่งงดงาม! และมีเสน่ห์มากขึ้น ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมสาริศาถึงทำแบบนั้น ถ้าเป็นฉัน ฉันก็ไม่มั่นใจที่จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ความรักที่หน้าตาดีแบบนี้?”

“นี่ พวกเธอคิดว่า คุณพชิรามาหาสาริศาทำไม!? คงไม่ได้มาประกาศอำนาจหรอกใช่ไหม?”

“น่าจะใช่นะ เดิมทีอีกฝ่ายก็เป็นตัวจริง...”

พอได้ยินบทสนทนาของผู้คนรอบๆ สาริศาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะในใจ ทุกคนถูกหลอกด้วยรูปลักษณ์ที่ดูเหมือนอ่อนแอของพชิราไปแล้ว

“คุณมาที่นี่ทำไม!” สาริศาถามอย่างเย็นชา พอเธอเห็นพชิราเดินมาหยุดตรงหน้าเธอ

หลังจากมองสายตาของผู้คนรอบๆ ตัวแล้ว ทุกคนต่างก็เพ่งความสนใจมาที่ด้านนี้ พชิราจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณแน่ใจเหรอ ว่าอยากจะคุยกับฉันที่นี่?”

สาริศาลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ห้องเครื่องดื่ม เธอไม่อยากให้พวกเขาดูเรื่องสนุกฟรีๆ

พอถึงห้องเครื่องดื่ม สาริศาก็มองไปที่พชิราที่ตามมาข้างหลังและถามว่า “พูดมาได้แล้ว คุณต้องการจะทำอะไร!?”

อีกฝ่ายไม่รีบที่จะตอบคำถามของสาริศา พชิราหันไปมองรอบ ๆ ในห้องเครื่องดื่ม ก่อนจะพูดช้าๆ “นี่คือที่ทำงานของเธอเหรอ สภาพซอมซ่อมาก ธนพัตไม่กลัวเธอจะทำให้เสียหน้าหรือไง?”

“ไม่ต้องห่วงเรื่องของเราหรอกค่ะ”

“จริงเหรอ ถ้าฉันจะเข้าไปยุ่งล่ะ” พชิรามองไปที่สาริศาด้วยท่าทางเหมือนแมวหยอกล้อหนู

“คุณมาทำอะไรกันแน่!” สาริศาเอ่ยถามอย่างฉุนเฉียว เธอไม่อยากคุยกับอีกฝ่ายเกี่ยวกับเรื่องไร้สาระพวกนี้

“ฮ่าฮ่าฮ่า” พอเห็นท่าทางเริ่มโกรธของสาริศา พชิราก็หัวเราะอย่างพึงพอใจ “จะรีบร้อนอะไรกัน ที่ฉันมาที่นี้แน่นอนว่าต้องมาตรวจสอบผลลัพธ์”

พชิรามองไปที่สาริศาอย่างติดตลกและพูดว่า “ฉันเคยบอกเธอตั้งแต่แรกแล้ว ว่าไม่มีใครจะเชื่อในสิ่งที่เธอพูด เชื่อแค่ที่ฉันพูดเท่านั้น เป็นยังไงบ้าง?”

“สาริศา ทั้งที่ตนเองไม่ได้ทำอะไรผิด รู้สึกยังไงบ้างที่บนโลกใบนี้ไม่มีใครเชื่อในตัวเธอ ที่จริงฉันก็เห็นใจเธอเช่นกัน แม้แต่สามีและแม่ของเธอก็ไม่เชื่อในตัวเธอ เธอจะรู้สึกเสียใจมากแค่ไหน”

“คุณมาที่นี่เพื่อพูดเรื่องพวกนี้เหรอ?” สาริศาถามอย่างใจเย็นที่สุด พยายามจะไม่โกรธ

“ใช่ ฉันมาเพื่อพูดเรื่องนี้กับเธอ แล้วอีกอย่าง พอฉันมาที่นี่ ทุกคนในสำนักพิมพ์ก็จะให้ความสนใจเธอมากขึ้นไม่ใช่หรือไง?” พชิรามองหน้าสาริศาอย่างเคร่งขรึม “ฉันจะทำให้เธออยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ นี่คือผลจากที่เธอแย่งของจากฉันไป”

พอเห็นท่าทางที่เย่อหยิ่งของพชิรา สาริศาอยากจะลุกขึ้นไปตบเธอมาก แต่เธอบอกกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าเธอจะโกรธไม่ได้

สาริศารู้ว่าพชิราตั้งใจมาที่ที่ทำงานของเธอเพื่อยั่วโมโหเธอ ให้เธออารมณ์เสียอาละวาดให้คนอื่นได้เห็น ยังไม่รู้ว่าพวกเขาจะแอบนินทาตัวเองเบื้องหลังยังไง

สาริศาควบคุมความโกรธของเธอ แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “แค่นี้ใช่ไหมคะ ถ้าแค่นี้ก็รบกวนกลับไปด้วยค่ะ”

เธอคิดไม่ถึงว่าสาริศาจะไม่อารมณ์เสียเหมือนครั้งก่อน พชิราส่งเสียงหึ แล้วโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูของสาริศา “ไม่ต้องห่วง ของที่เป็นของฉัน ฉันจะเอาทุกอย่างกลับคืนมา” หลังจากพูดจบ พชิราก็ลุกขึ้นยืน แล้วมองไปที่สาริศาอย่างยั่วอารมณ์

พอได้ยินพชิราพูดแบบนี้ สาริศาก็รู้สึกคุ้นเคยมาก ราวกับว่าเธอเคยเห็นภาพเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน หลังจากคิดอยู่สักพัก สาริศาก็นึกถึง ‘เรื่องในอดีต’ ขึ้นมา เหมือนเคยมีคนเคยพูดกับตัวเองแบบนี้ สิ่งต่างๆ ควรกลับไปหาเจ้าของเดิมแล้ว

“คุณก็คือเจ้าของแอคเคาท์ “หวนคืนอดีต”คนนั้น！” สาริศาชี้ไปที่พชิรา แล้วถามด้วยความไม่เชื่อ

“คุณเพิ่งจะรู้หรือไง” พชิราพูดเยาะเย้ย “สาริศา ฉันควรพูดว่าคุณไร้เดียงสาหรือว่าโง่ดี?”