สาริศาออกแรงเล็กน้อย พยายามดึงมือที่ธีภพจับไว้ออกมา แต่เขากลับจับแน่นขึ้น และท่าทางของเขาก็รุนแรงเล็กน้อย “ริศา ตอนนี้ไรยาได้จากไปแล้ว เรากลับมาคบกันอีกครั้งเถอะ ผมรับรองว่าจะไม่ทำเหมือนเมื่อก่อนอีก ผม...”
“ภพ!” สาริศาขึ้นเสียงเพื่อขัดจังหวะคำพูดของธีภพ และในเวลาเดียวกันเธอก็ดึงมือของ ธีภพออก แล้วลุกขึ้นยืนทันที บรรยากาศระหว่างทั้งสองดูอึดอัดอยู่สักพัก
พอเห็นว่าสาริศาเริ่มโกรธ ธีภพก็พยายามปรับอารมณ์ของตัวเอง สาริศาเพิ่งประสบกับปัญหาแบบนี้ ตนเองยังขอคบกับเธออีกครั้ง ดูเหมือนจะใจร้อนเกินไปบ้าง
“ริศา ผมขอโทษ เมื่อตะกี้ผมไม่ได้คิดอะไรรอบคอบ ถ้าคุณไม่ชอบ ผมจะไม่พูดอีก”
พอมองไปที่ธีภพที่มีท่าทางรู้สึกผิด สาริศารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมาก ธีภพในอดีตไม่มีทางพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ยอมให้แบบนี้
ในเมื่อธีภพขอโทษตนเองแล้ว สาริศาเองก็ไม่สามารถโกรธได้อีก เธอนั่งลงอีกครั้ง แล้วรีบเปลี่ยนเรื่องพูด เธอถามขึ้นมา “งานศพของไรยาจัดขึ้นวันไหนคะ?”
“วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ครับ” พอเห็นว่าสาริศาไม่โกรธแล้ว ธีภพก็โล่งอก ดูเหมือนว่าเขาคงต้องค่อยเป็นค่อยไป “คุณจะไปงานศพด้วยไหม”
“อืม” สาริศาพยักหน้า “ยังไงเธอก็ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสาวของฉัน”
“ได้ ฉันจะจัดการให้”
“ขอบคุณค่ะ” สาริศามองไปทางธีภพอย่างซาบซึ้งใจ เรื่องของไรยาเขารับหน้าที่จัดการเองทั้งหมด หลายวันมานี้คงจะงานยุ่งมาก
“ไม่หรอกครับ นี่คือสิ่งที่ผมควรทำ” สบตากับสายตาที่ซาบซึ้งใจของสาริศา ดวงตาของธีภพเต็มไปด้วยความรัก
พอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับบรรยากาศระหว่างทั้งสอง สาริศาจึงมองออกไปอย่างรวดเร็ว “ถ้าอย่างนั้นฉันขอกลับไปทำงานก่อนนะคะ”
หลังจากพูด เธอก็พยักหน้าให้เล็กน้อย แล้วรีบออกจากห้องทำงานของธีภพไป
พอเห็นสาริศาเดินจากไป สีหน้าของธีภพก็ยิ้มออกมาอย่างปิดไว้ไม่อยู่
“ริศา ผมจะต้องได้คุณกลับคืนมาแน่นอน เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าธนพัตจะเป็นจุดหมายสุดท้ายของคุณ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใช่แล้ว” ธีภพพึมพำกับตัวเอง
ทันทีที่เธอกลับมาที่โต๊ะทำงานและนั่งลง สาริศาก็พบว่าคนรอบข้างเริ่มซุบซิบนินทากันอีกครั้ง คนเหล่านี้น่ารำคาญจริงๆ จะนินทากันไม่หยุดแล้วใช่ไหม
พอคิดว่าทุกคนจะเยาะเย้ยเธอต่อ สาริศาก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าโกรธจัด แต่เห็นพชิราเดินเข้ามาหาเธอพอดี
ในวันนี้พชิราสวมชุดเดรสหนังสีชมพู และรองเท้าส้นสูงสีแดง แผลบนใบหน้าของเธอเกือบจะหายดีแล้ว เธอใช้แค่ผ้าพันแผลปิดไว้บางๆ เท่านั้น
เธอมาที่นี่ทำไม! เสียงเตือนให้เธอระวังตัวดังขึ้นมาในหัวใจของสาริศา ไม่ว่าเธอจะมาเพราะอะไรก็ตาม ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน
“พระเจ้า นี่มันคุณพชิราใช่ไหม ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม!”
“ตัวจริงสวยกว่าในวิดีโอซะอีก แต่น่าเสียดาย ทำไมถึงมีบาดแผลบนใบหน้าได้ ถ้ามีรอยแผลเป็นขึ้นมาจะทำยังไง” คนคนนั้นมองมาทางสาริศาอย่างดุร้ายหลังจากพูดแบบนั้น หน้าตาสวยขนาดนี้ยังจะทำร้ายได้ลงคอ
“แต่ฉันกลับคิดว่ายิ่งงดงาม! และมีเสน่ห์มากขึ้น ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมสาริศาถึงทำแบบนั้น ถ้าเป็นฉัน ฉันก็ไม่มั่นใจที่จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ความรักที่หน้าตาดีแบบนี้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...