หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 293

“ทำไมคะ!” สาริศาเอ่ยถามด้วยใจที่แตกสลาย “คุณปู่ ทำไมคุณปู่กับธนพัตต่างก็ไม่อยากได้เด็กคนนี้ นี่เป็นลูกของหนูกับธนพัตนะคะ!”

ได้ยินคำพูดของสาริศา ท่านประเสริฐเองก็นึกขึ้นได้ว่าธนพัตเคยบอกกับตนว่า เพราะสาริศาได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจมากเกินไปจึงเลือกที่จะลืมเรื่องที่ตนเองถูกข่มขืนไป ดูท่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ

“ริศา เธอไม่ต้องถามอะไรมาก เธอเชื่อธนพัตเถอะ ไปที่โรงพยาบาลเอาเด็กคนนี้ออกก็ถูกแล้ว” ท่านประเสริฐเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับสาริศาอย่างไร

เซถลาลงมานั่งบนโซฟา สาริศาคิดไม่ถึงว่าคุณปู่ก็ยังไม่ยอมช่วยตนเองเอาเด็กคนนี้ไว้ ตอนนี้ตนเองจะทำอย่างไรดีนะ

เห็นสีหน้าท่าทางเสียใจผิดหวังของสาริศา ท่านประเสริฐก็อดไม่ได้ที่จะนั่งลงข้างๆพลางปลอบเธอว่า “ริศา ที่ธนพัตทำแบบนี้ก็ต้องมีเหตุผลของเขาแน่ เขาอาจจะไม่สะดวกที่จะบอกเหตุผล แต่เธอต้องเชื่อ ว่าธนพัตหวังดีต่อเธอ”

“งั้นคุณปู่บอกหนูได้มั้ยคะว่าทำไม” สาริศามองท่านประเสริฐ แววตาเต็มไปด้วยความเสียใจ และอ้อนวอน

ความจริงเห็นธนพัตกับคุณปู่ต่างก็เกลี้ยกล่อมให้ตนเองเอาเด็กออกสาริศาก็พอจะเดาได้ว่า เรื่องราวต้องไม่ธรรมดาอย่างที่ตนเองคิดขนาดนั้น

ถ้าธนพัตไม่ต้องการเด็กคนนี้เพราะพชิรา เช่นนั้นท่านประเสริฐล่ะ ทำไมท่านประเสริฐถึงไม่ต้องการเด็กคนนี้

เห็นว่าท่านประเสริฐไม่ได้ตอบคำถามของตนเอง แล้วยังหลบสายตาตนเองด้วย สาริศาก็ยิ่งมั่นใจการคาดเดาของตนเอง นี่ต้องมีสาเหตุที่ตนเองไม่รู้แน่นอน

“คุณปู่ ถือว่าหนูขอร้องนะคะ คุณปู่บอกหนูได้มั้ยคะ ในเมื่อคุณปู่กับธนพัตต้องการให้หนูเอาเด็กคนนี้ออก หนูก็ควรจะได้รู้เหตุผล ไม่เช่นนั้น หนูไม่มีทางยอมให้ใครมาทำร้ายลูกหนูเด็ดขาด!”

เมื่อได้ยินคำพูดของสาริศา ในใจท่านประเสริฐก็หวั่นไหวอยู่บ้าง

ใช่ ถ้าไม่บอกเหตุผลสาริศา ทำแบบนี้โหดร้ายไปหน่อยสำหรับเธอจริงๆ เธอก็ไม่มีทางรับปากแน่นอน

สุดท้ายท่านประเสริฐก็ถามอย่างลังเลว่า “ริศา เธอยังจำเรื่องที่เธอถูกจับตัวไปวันนั้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อนได้มั้ย”

“จำได้ค่ะ” สาริศาพยักหน้า ไม่เข้าใจว่าทำไมท่านประเสริฐจึงเอ่ยถามถึงเรื่องนี้

“เธอจำได้ทั้งหมด แน่ใจว่าไม่ได้ลืมอะไรนะ”

“ไม่มีค่ะ เรื่องในวันนั้นหนูจำได้ชัดเจนทุกอย่างค่ะ” หรือว่าตนเองลืมอะไรไปเหรอ สาริศาคิดอย่างไม่แน่ใจ

“งั้นเรื่องที่เธอถูกข่มขืนเธอก็จำได้เหรอ”

“อะไรนะคะ!” สาริศาถามอย่างตกใจ “หนูถูกข่มขืนเหรอคะ”

เห็นท่าทีของสาริศา ท่านประเสริฐคิดในใจว่า ดูท่าทางเธอจะจำเรื่องนี้ไม่ได้

“อืม วันนั้นเธอถูก……” ท่านประเสริฐมองสาริศาอย่างอึดอัดเล็กน้อย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พูดออกมาได้ยากลำบากมากจริงๆ “เธอถูกขอทานสี่คนข่มเหง เมื่อกี้ที่เธอบอกว่าท้องได้หนึ่งเดือนแล้ว ดังนั้นมันเป็นไปได้มากว่า เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของธนพัต แต่เป็น……ลูกของเธอกับขอทานสี่คนนั้น”

หลังจากพูดจบ ท่านประเสริฐก็มองสาริศาอย่างรู้สึกผิด เป็นเพราะบุรินทร์ไอ้ลูกทรพีนั่น ที่ทำเรื่องแบบนี้ เป็นเพราะเขาสั่งสอนมาไม่ดีเอง