หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 308
สรุปบท บทที่ 308 ทำแท้งเด็กคนนี้: หวานเย็น กรุ่นใจ
อ่านสรุป บทที่ 308 ทำแท้งเด็กคนนี้ จาก หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บทที่ บทที่ 308 ทำแท้งเด็กคนนี้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ธนพัตตอนนี้ยังไม่เชื่อว่าพชิราใส่ร้ายตัวเอง ถ้าหากว่าบอกเรื่องนี้กับเขาอีกครั้ง ยากที่จะการันตีว่าธนพัตจะไม่มีความคิดเชิงลบต่อตัวเองอีก
ตอนนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนเพิ่งจะดี เธอไม่อยากจะทะเลาะกับธนพัตเพราะพชิรา เรื่องนี้รอให้ผ่านไปอีกสักระยะแล้วค่อยคุยกับธนพัตแล้วกัน
ธนพัตก็ไม่ได้ถามต่ออีก กอดสาริศาไว้แน่น สัมผัสความอบอุ่นที่หายไปนานของพวกเขาสองคนอย่างเงียบ ๆ
เวลาผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว ห่างจากวันที่ธนพัตรับปากให้เก็บเด็กนั้นก็ผ่านไปหลายวัน
ในหลายวันมานี้ธนพัตกับสาริศาคลุกคลีกันอย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าอารมณ์ของธนพัตจะยังดูไม่ค่อยดี แต่อย่างไรก็ไม่ได้กล่าวถึงเรื่องที่จะทำแท้งเด็ก ระหว่างพวกเขาสองคนก็ไม่ได้ทะเลาะกันด้วยเรื่องนี้อีก
เห็นธนพัตยอมรับเด็กคนนี้อย่างเงียบ ๆ เช่นนี้ ในใจของสาริศานอกจากจะซาบซึ้งใจแล้ว ยังมีความแน่วแน่ ตัวเองจะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองให้ได้ เพราะมีเพียงเท่านี้ ธนพัตถึงจะยอมรับเด็กคนนี้จากใจจริง
เด็กคนนี้เป็นลูกที่ตัวเองกับธนพัตอยากได้มาด้วยความยากลำบาก เขาสมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้ สาริศาจะไม่ยอมให้ลูกของตัวเองหลังจากเกิดมาแล้วไม่ได้รับความรักที่แท้จริงจากผู้เป็นพ่อ
วันนี้ สาริศาบอกกับธนพัตว่าอยากจะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจครรภ์ ตั้งแต่ที่รู้ว่าตั้งท้องจนถึงตอนนี้ สาริศายังไม่เคยได้ทำการตรวจร่างกายของตัวเองดี ๆ สักครั้ง เธอรู้สึกเป็นห่วงสถานการณ์ของลูกในท้อง
พูดตามตรง เมื่อได้ยินว่าสาริศาต้องการจะไปตรวจครรภ์ จิตใจของธนพัตเกิดความรู้สึกทุกข์ใจ แต่ว่าในเมื่อตัดสินใจยอมรับเด็กคนนี้แล้ว ธนพัตต่อให้ในใจจะอึดอัดแค่ไหน ก็จะไม่ยอมให้สาริศาไปตรวจครรภ์คนเดียว
มองดูธนพัติที่กำลังโทรศัพท์ไปยังทางโรงพยาบาลเพื่อยืนยันเวลา ในใจของสาริศาก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ความจริงแล้วเธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าในใจของธนพัตนั้นอึดอัดมากแค่ไหน แต่ว่าเขาก็ยังเต็มใจที่จะไปตรวจครรภ์เป็นเพื่อนตัวเอง อีกทั้งยังติดต่อโรงพยาบาลและนัดหมายเวลาด้วยตัวเอง
“ได้บอกกับทางโรงพยาบาลแล้ว ตอนบ่ายสองโมงให้ไปที่โรงพยาบาลได้เลย” หลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว ธนพัตก็กล่าวกับสาริศา “ตอนบ่ายเมื่อผมเลิกงานแล้วจะมารับคุณไปโรงพยาบาล”
“ไม่ต้องแล้ว หากคุณมีธุระก็ไปทำเถอะ ฉันสามารถไปเองได้” ถึงแม้อยากจะให้ธนพัตไปด้วย แต่สาริศาก็กลัวว่าจะรบกวนเขา ช่วงนี้ที่บริษัทของเขาดูเหมือนจะมีเรื่องมากมายหลายอย่าง
“ไม่เป็นไร ตอนบ่ายผมมีเวลา” หากสาริศาไปคนเดียว ธนพัตยังคงรู้สึกไม่วางใจ “อย่างนั้นผมไปทำงานก่อน คุณพักผ่อนดี ๆ อยู่ที่บ้านนะ”
“ค่ะ” สาริศากล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม
กอดสาริศาแล้วจูบประทับลงที่หน้าผาก จากนั้นธนพัตก็หันหลังออกจากบ้านไป
สาริศารออยู่ที่บ้านด้วยเวลาที่ค่อย ๆ ผ่านไป เป็นครั้งแรกที่ไปตรวจครรภ์ เธอทั้งตื่นเต้นทั้งรอคอย กระทั่งรอจนถึงตอนบ่าย แต่ธนพัตก็ยังไม่กลับมา
ขณะที่สาริศากำลังอยากจะโทรศัพท์ไปถามถึงสถานการณ์นั้น ธนพัตก็ได้โทรศัพท์มา
“ขอโทษด้วยนะริศา บริษัทมีประชุมด่วนอย่างกะทันหัน ตอนบ่ายผมคงไปรับคุณไปตรวจครรภ์ไม่ได้แล้ว คุณไปเองได้ไหม” เสียงขอโทษของธนพัตดังขึ้นจากปลายสาย
“ไม่เป็นไร คุณทำธุระเถอะ ฉันไปเองได้” สาริศารีบตอบกลับ
ธนพัตกำชับสาริศาอย่างไม่วางใจ “อย่างนั้นคุณต้องระวังให้มากด้วยนะ”
“รับทราบค่ะ”
หลังจากตอบรับแล้ว สาริศาก็วางสายโทรศัพท์ ถึงแม้ว่าจะค่อนข้างผิดหวังกับธนพัตที่ไม่สามารถไปตรวจครรภ์เป็นเพื่อนด้วย แต่สาริศาก็สามารถเข้าใจได้
เปิดดูสมุดบันทึกแล้ว พยาบาลได้พาเธอเข้าไปที่ห้อง “รออยู่ตรงนี้นะคะ อีกสักครู่คุณหมอก็จะเข้ามาค่ะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” สาริศาตอบกลับพยาบาลอย่างสุภาพด้วยรอยยิ้ม
หลังจากผ่านไปสิบนาที คุณหมอท่านหนึ่งที่สวมหน้ากากวัยกลางคนได้เดินเข้ามา มองดูสาริศาครู่หนึ่ง จากนั้นได้กล่าวหนึ่งประโยค “ตามผมมา” กล่าวจบก็หันหลังออกไปด้านนอก
สาริศาจึงได้เดินตาม บ่นในใจว่าคุณหมอท่านนี้ค่อนข้างจะเย็นชา และคิดว่าคุณหมอที่จะมาตรวจเธอนั้นจะเป็นคุณหมอผู้หญิง ทำไมถึงเป็นคุณหมอผู้ชาย สาริศานึกภาพอีกสักครู่ที่ต้องถลกเสื้อขึ้นต่อหน้าคุณหมอนั้น ฉับพลันก็เกิดความรู้สึกอายทันที
เดินตามคุณหมอที่อยู่ด้านหน้า สาริศาพบว่าคุณหมอนั้นกลับพาเธอมาที่ห้องผ่าตัด เธอคว้าดึงคุณหมอที่อยู่ด้านหน้าแล้วถามด้วยความไม่เข้าใจ “คุณหมอคะ ดิฉันมาตรวจครรภ์ไม่ใช่เหรอคะ มาที่ห้องผ่าตัดทำไม”
เหลือบมองสาริศาแวบหนึ่ง คุณหมอท่านนั้นก็กล่าวอย่างใจเย็น “คุณมาตรวจครรภ์ครั้งแรกเหรอ”
“ค่ะ” สาริศาพยักหน้า
“ครั้งแรกก็เป็นแบบนี้ เชื่อฟังหมอก็พอ” เมื่อกล่าวจบคุณหมอก็เรียกพยาบาลมาช่วยสาริศาเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัด จากนั้นก็ให้เธอนอนรออยู่บนเตียงเข็น
แม้ว่าในใจจะเกิดความสงสัย แต่ว่าสาริศาก็ยังคงเชื่อฟังทำตามที่คุณหมอเตรียมการ
หลังจากนั้นไม่นาน สาริศาพบว่าตัวเองนั้นถูกเข็นไปที่เตียงผ่าตัด คุณหมอที่อยู่ข้าง ๆ กำลังถือมีดแล้วเดินเข้ามาหาเธอ สาริศาที่ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดปกติ จึงลุกขึ้นขัดขืน มองคุณหมอแล้วถามขึ้นด้วยความกลัว “คุณหมอจะทำอะไร!”
“คุณธนพัตบอกว่าต้องการเอาเด็กคนนี้ออก” หลังจากที่เปล่งประโยคนี้ด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึกแล้ว คุณหมอก็ให้พยาบาลกดสาริศาไว้ และต้องการให้จะฉีดยาสลบให้กับเธอ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...