หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 355

พูดถึงใครคนนั้นก็มาพอดี คนที่โทรมาคือพชิรา

“เพชรโทรมา ริศา รีบรับสายสิ！”เพราะเห็นว่าหน้าจอเป็นชื่อของพชิรา กันยาก็รีบออกปากเร่ง สายตาเผยให้เห็นถึงความรักและความคิดถึงอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

หลังจากเหตุการณ์นี้ สาริศาก็รู้สึกปวดใจมาก เพราะว่าพชิราเป็นลูกสาวแท้ๆ ของกันยา แต่หลายปีมานี้เธอไม่เคยสนใจดูแลกันยาเลย แต่กันยาก็ไม่เคยโทษเธอ แถมยังแก้ตัวแทนเธออีก แค่พอได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับเธอก็ดีใจขนาดนั้นแล้วเหรอ?

“รีบรับสายสิริศา เดี๋ยวเพชรวางสายจะทำยังไง？”ผ่านไปนานสาริศาก็ยังไม่รับสาย กันยาก็เร่งเธออย่างร้อนใจ น้ำเสียงดูตำหนิติเตียน

สาริศารู้สึกปวดใจขึ้นมากกว่าเดิม ดวงตาก็รู้สึกเจ็บปวด นี่ก็คือความแตกต่างระหว่างลูกแท้ๆ กับคนที่ไม่ใช่สินะ? เธอก็แค่รับสายชาร์จเท่านั้นเอง แต่ว่าต้องโดนดุด่าด้วยเหรอ?

ถ้าเกิดตอนนี้คนที่รอโทรศัพท์อยู่คือพชิรา กันยาก็คงจะไม่พูดแบบนี้ใช่ไหม?

พอนึกถึงก่อนหน้านี้ที่เธอเป็นห่วงกันยา สาริศาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากขำ ไม่ว่าจะยังไง ตัวเธอเองก็ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของกันยาอยู่ดี แล้วเธอก็ไม่มีวันเห็นตัวเองเป็นลูกสาวแท้ๆ อย่างแน่นอน ในหัวใจของเธอ เกรงว่าตัวเธอเองไม่มีวันสำคัญเท่าพชิราได้ตลอดไป

ถึงแม้หัวใจจะเต็มไปด้วยความคิดมากมาย แต่สาริศาก็รับสายของพชิรา เธอคงจะวางสายต่อหน้ากันยาไม่ได้หรอกใช่ไหม?

“ริศา ตอนนี้เธอว่างไหม？”น้ำเสียงของพชิราที่อยู่ปลายสายนั้นช่างอ่อนหวานและไร้พิษภัย แต่ว่าเสียงเตือนในใจของสาริศาก็ดังขึ้น แอบคิดว่าพชิราจะทำอะไรกับเธออีก

ไม่มีทางเลือก แต่ว่าเธอได้ปรับตัวเข้ากับแผนการของพชิราไปแล้ว

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า？” เพราะว่าอยู่ตรงหน้ากันยา สาริศาก็เลยพยายามทำให้น้ำเสียงอ่อนโยนที่สุด ใครจะไปรู้ว่าเธออยากจะตอบกลับไปมากกว่า “เธอคิดจะทำอะไรอีกอันแน่！”

“ฉันอยากนัดเธอออกมาเจอกันหน่อย ถ้าเกิดว่าเธอมีเวลา เดี๋ยวฉันส่งที่อยู่ให้เธอโอเคไหม？”

จิตใต้สำนึกพยายามหาเหตุผลปฏิเสธ แต่สาริศาก็หยุด

หันหน้าไปเห็นกันยาที่ใบหน้ากำลังเต็มไปด้วยความสุขพอได้ยินเสียงของพชิรา สาริศาก็ทอดถอนใจ สุดท้าย เธอก็เป็นแค่แม่คนหนึ่งที่รักลูกของตัวเองมากเท่านั้นเอง ผิดตรงไหนกันล่ะ?

ไม่ว่าจะยังไง บุญคุณที่กันยาเลี้ยงดูเธอมาก็เป็นเรื่องจริง เธอไม่สามารถมองดูเธอตายไปต่อหน้าต่อตาได้หรอก

พอคิดได้แบบนี้ สาริศาก็รับคำเชิญของพชิรา “โอเค เธอส่งที่อยู่มาให้ฉันแล้วกัน เดี๋ยวฉันไปหาตอนนี้เลย”

บางทีเธออาจจะสามารถเกลี้ยกล่อมให้พชิรายอมบริจาคไขกระดูกให้กันยาได้ก็ได้ ถึงแม้ว่าเปอร์เซ็นต์ความสำเร็จมันอาจจะน้อย แต่ว่าเธอก็ต้องลองดู

ความรู้สึกที่อยู่กับกันยามาตั้งนานหลายปี เธอไม่สามารถมองดูกันยาอ่อนแอลงทุกวัน จนถึงวันหนึ่งที่ต้องจากโลกนี้ไปได้หรอก

เธอทำไม่ได้

หลังจากนัดเวลากับพชิราเสร็จเรียบร้อยแล้ว สาริศาก็วางสาย กันยาที่นั่งอยู่ด้านข้างจะมองโทรศัพท์ของเธอ ท่าทางเหมือนลอย

เพชรไม่ได้โทรหาเธอนานมากแล้ว แล้วเธอก็รู้ว่าเพชรไม่ได้ชอบแม่อย่างเธอ เพราะว่าเธอซอมซ่อ ไม่เหมาะสมกับเพชร ดังนั้นเธอก็เลยไม่กล้าโทรไปหาเพชรก่อน กลัวว่าจะทำให้เธอรำคาญ