หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 356

พอเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มขอพชิราและรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของเด็กๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้า สาริศาไม่ได้รู้สึกอบอุ่น แต่กลับรู้สึกแปลกใจมากกว่า

แน่นอนว่า ความรู้สึกแปลกใจนี้ไม่ใช่เพราะว่าเด็กๆ แต่เป็นเพราะพชิรา นี่มันแตกต่างจากสิ่งที่เธอทำปกติมากเลย เธอเป็นคนที่ต้องคอยจ้างคนไปข่มขืนคนอื่น แต่กลับมาอยู่กับเด็กๆ ด้วยความเมตตาอย่างนั้นเหรอ? ไม่ว่าจะยังไงเธอก็ไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด

“ริศา เธอมาแล้วเหรอ！”พอเห็นสาริศา พชิราก็โบกมือให้เธออย่างดีใจ เรียกให้สาริศาไปทางนั้น

สาริศาเดินเข้าไปหาพชิราด้วยความสงสัย เธอไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรกันแน่

“เธอมาพอดีเลย ฉันกำลังกังวลใจไม่รู้จะทำยังไงดี เธอช่วยหน่อยได้ไหม？”พชิรายิ้มแล้วก็ดึงมือสาริศา แล้วก็ใช้อีกมือหนึ่งชี้ไปบนชายคา

“ฉันเอากระดิ่งลมมาให้เด็กๆ พวกเขาอยากจะแขวนไว้ใต้ชายคานั้น แบบนี้เวลาเข้าประตูมาจะได้ยินเสียงกระดิ่งดัง เธอก็รู้ว่าขาฉันไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ งั้นเธอช่วยฉันแขวนหน่อยได้ไหม？”

สาริศาเหนื่อยมากขึ้นมอง ชายคาไม่ได้สูงเท่าไหร่นะ บันไดด้านข้างก็ยังแข็งแรง ถึงแม้จะไม่รู้ว่าพชิราจะเล่นอะไรอีก แต่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธสายตาของเด็กๆ ที่กำลังรอคอยได้

“โอเค”หลังจากที่ตอบรับ สาริศาก็หยิบกระดิ่งลมบนโต๊ะด้านล่างแล้วก็ปีนบันไดขึ้นไป หลังจากนั้นก็เอาตะขอแขวนไว้ใต้ชายคาอย่างระมัดระวัง

พชิราที่มองดูอยู่ด้านหลังไม่มีรอยยิ้มในดวงตาอีกต่อไป แต่มันกลับแทนที่ไปด้วยความเยือกเย็นและแผนการร้าย

“เรียบร้อยแล้ว！”สาริศากระโดดลงมาจากบันได แล้วก็เงยหน้าขึ้นมองกระดิ่งลมที่พึ่งเอาไปแขวน

กระดิ่งลมสีฟ้าและสีขาวตัดกับท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวนั้นสวยงามเป็นพิเศษ และทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจขึ้นมาก

“ว้าว เด็กๆ พี่สาวคนนี้เก่งมากเลย พวกเราปรบมือให้เธอหน่อยโอเคไหม？”

เสียงที่หวานเลี่ยนของพชิราดังขึ้นด้านหลัง ทำให้สาริศาขนลุกไปทั้งตัว พชิราในวันนี้ดูไม่ปกติเลย เธอต้องเพิ่มความระมัดระวังหน่อยแล้ว

“พี่สาวเก่งมากค่ะ！”

“เยี่ยมมากเลยครับ！”

“กระดิ่งลมอันนั้นสวยมากเลย！”

……

เด็กๆ พวกนั้นตอบรับคำพูดของพชิราอย่างตื่นเต้น แล้วก็ตบมือให้สาริศา ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ว่ากันว่าเด็กน้อยเป็นเทวดาที่หลงเหลืออยู่บนโลก ดูท่าทางน่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อดวงตาขาวดำคู่หนึ่งต้องมองมาที่คุณ มันจะทำให้คุณรู้สึกเหมือนวิญญาณของคุณได้รับการชำระให้บริสุทธิ์

“แงงง……ฮือๆๆ ……”ตอนนี้เอง จู่ๆ เด็กชายวัย 4 ขวบก็นั่งลงบนพื้นและเริ่มร้องไห้

พชิราที่อยู่ใกล้เขาก็ตอบสนองทันที เธอเลื่อนรถเข็นไปตรงหน้าเด็กชายคนนั้นแหละก็มองอย่างกังวล “หนูเป็นอะไรไป？”