หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 361

ชรัณลังเลเล็กน้อย พชิรามาหาเขาแบบนี้เธอต้องมีแผนการอะไรอยู่แน่ๆ เขาจะช่วยต่อไปไม่ได้

เมื่อเห็นชรัณยืนนิ่ง พชิราหันหน้ากลับมาขู่เย้ยว่า “ทำไม อยากให้ธนพัตรู้ว่าคนสนิทที่ไว้ใจทรยศเขาแล้วบังคับภรรยาเขาให้ออกจากประเทศไปได้ยังไงเหรอ”

“คุณเคยบอกว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้วไม่ใช่เหรอ!” ชรัณระเบิดขึ้นทันที ถึงกับต้องข่มขู่เขาด้วยเรื่องนี้ พชิราน่ารังเกียจจริงๆ เธอไม่รู้เหตุผลที่ทำให้เขาต้องทำแบบนี้เลยเหรอ

“งั้นเหรอ” พชิราพูดอย่างเฉยเมย “ฉันจำไม่ได้ว่าสัญญากับนายไว้นะ”

“พชิรา คุณ!” ชรัณโกรธจนพูดไม่ออกเลย

“รีบไปหาที่ที่ไม่มีคน ไม่งั้นฉันไม่รับรองนะว่าจะไปพูดกับธนพัตอะไรบ้าง”

เรื่องนี้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายของชรัณเลย ตอนนี้โดนพชิราจับไว้ เขาทำได้แค่ตอบรับไปอย่างไม่ต็มใจ พาพชิราไปที่ห้องประชุมที่ไกลออกไป

“พูดมาสักที มาหาผมมีอะไร”

ชรัณถามอย่างร้อนรน แต่พชิราไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ ตอนนี้กะจิตกะใจของเธออยู่ที่คนอีกคนหนึ่ง กำลังคิดว่าจะทำลายเธอให้สิ้นซากได้ยังไง!

“สาริศากลับมาแล้ว รู้ใช่ไหม” พชิรากัดฟันพูด เมื่อคิดถึงนังร่านนั่นเธอก็โกรธมาก อยากจะให้เธอมาอยู่ต่อหน้าตอนนี้ จะตบให้สักฉาดสองฉาด

“คุณรู้ด้วยเหรอ” ได้ยินพชิราพูดถึงชื่อสาริศา ชรัณก็กระสับกระส่าย รีบหันมาหาเธอทันที

พชิราชำเลืองมองชรัณไปด้านข้าง “ฉันรู้เรื่องนี้แล้วมันแปลกยังไง ถ้าฉันไม่รู้ นายก็จะปิดบังฉันใช่ไหม”

ชรัณไม่มีกะจิตกะใจจะมาต่อล้อกับเธอตอนนี้ “ตอนนี้ทำยังไงดี กลัวว่าสิ่งที่คุณทำในตอนนั้นอีกไม่นานจะถูกคุณชายรู้เข้าน่ะสิ”

“นายทำตัวให้ได้เรื่องหน่อยไม่ได้รึไง ฉันยังไม่กลัวเลย นายจะกลัวอะไร!”

พชิราเหลือบมองชรัณที่กระสับกระส่ายอย่างดูถูก ตอนนั้นเธอหาผู้ชายที่ขี้ขลาดแบบนี้มาร่วมมือด้วยได้ยังไง

“แล้วก็นะ อะไรคือเรื่องที่ฉันทำในตอนนั้น ฉันทำเรื่องพวกนั้นคนเดียวหรอ อย่าลืมสิว่านายก็มีส่วน ตอนนี้จะมาเอาตัวรอด ไม่มีทางซะหรอก! ฉันจะบอกนายไว้นะ ถ้าธนพัตรู้เรื่องตอนนั้นล่ะก็ ฉันนี่แหละจะเป็นคนแรกที่จะแฉนาย"

"นี่ใช่เวลามาสนใจเรื่องพวกนี้เหรอ" ชรัณพูดอย่างโมโห พชิราคนนั้นช่างไร้เหตุผลจริงๆ ไฟจะลนตูดอยู่แล้ว เธอยังคงคิดแต่เรื่องจะข่มขู่เขา

“ถ้าคุณมีเวลามาทะเลาะกับผมแบบนี้ ไปคิดดูก่อนดีกว่าว่าต้องทำยังไง! ถ้าคุณชายรู้เรื่องนี้ พวกเราก็จบเห่กันหมดนั่นแหละ”

“นายจะดุอะไรนักหนา!” พชิราก็ไม่ยอมอ่อนข้อ "ฉันมาหานายวันนี้เพียงก็เพื่อจะมาปรึกษาไง คิดว่าฉันอยากทะเลาะกับนายเหรอ!"

"แล้วคุณต้องการจะทำอะไร" ชรัณสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามระงับความโกรธของตัวเอง ตอนนี้สิ่งสำคัญคือต้องหาทางแก้ไขปัญหาให้เร็วที่สุด

เมื่อเห็นว่าชรัณยอมถอยให้ พชิราก็สีหน้าอ่อนลง