หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 365

แม้ว่าธีภพจะไม่ชอบธนพัตตั้งแต่เด็ก แต่เขาก็คิดว่าตัวเองรู้จักเขาในระดับหนึ่ง แม้ว่าเขาจะหยิ่งทะนง ชวนให้คนไม่ชอบ แต่ก็ไม่มีเรื่องของศีลธรรม การบังคับให้คนไปทำแท้ง ดูเหมือนคนอย่างเขาจะทำไม่ได้

ในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นผู้ชาย เขารู้ว่าผู้ชายจะมีความอดทนต่อผู้หญิงที่เขารักมากแค่ไหน

ตอนที่สาริศาถูกไรยาลักพาตัวไปครั้งก่อน ธนพัตยอมช่วยเธออย่างไม่คิดชีวิต ซึ่งหมายความว่าสาริศามีความสำคัญมากในใจของธนพัต

เมื่อเป็นเช่นนี้ ธนพัตจะโหดเหี้ยมถึงขนาดบังคับให้เธอไปทำแท้งได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าไม่พูดถึงเรื่องนี้ ในฐานะคนนอก สัญชาตญาณของเขาบอกว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรวับซ้อนอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินคำพูดของธีภพ สาริศาก็ตกตะลึงเล็กน้อย “หมายความว่ายังไงเหรอ”

ยังไงบุรินทร์ก็คือพ่อของธีภพ เขาอาจจะรู้บางอย่างที่เธอไม่รู้หรือเปล่า

“ผมก็บอกไม่ได้ แค่คิดว่าธนพัตไม่ใช่คนแบบนั้น” ธีภพดูจริงจังเล็กน้อย “อีกอย่าง คุณลองคิดดู ตอนที่อยู่ในร้านกาแฟก่อนหน้านี้ พชิราจงใจถ่ายวิดีโอแบบนั้นเพื่อใส่ร้ายคุณ ครั้งนี้จะเป็นเหมือนกันไหม พิชราแอบบงการเรื่องอยู่ จงใจทำให้คุณกับธนพัตเข้าใจผิดกัน”

แม้จะไม่ได้อยากจะพูดช่วยธนพัต แต่ตอนนี้เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับริศาแล้ว จึงหวังให้เธอมีความสุขแทนการใช้ชีวิตในความขุ่นเคือง

สาริศาไตร่ตรองถึงความเป็นไปได้ที่ธีภพพูดมา เป็นไปได้จริงๆ เหรอ ที่ว่าเรื่องนี้เป็นแผนการของพชิรา ไม่เกี่ยวอะไรกับธนพัต

“ริศา หลังจากกลับไทยคุณได้คุยกับธนพัตเรื่องนี้แล้วหรือยัง บางทีอาจจะมีความเข้าใจผิดกันระหว่างพวกคุณก็ได้” ธีภพถาม

คำพูดของเขาทำให้สาริศาเกิดความสงสัยในใจมากขึ้น

ตั้งแต่กลับมา เธอก็ไม่ได้คุยกับธนพัตเกี่ยวกับอดีตเลยจริงๆ ทุกครั้งที่เขาต้องการคุยกับเธอ เธอก็ไม่สามารถระงับความโกรธในหัวใจได้เลย ต้องจบแบบไม่ดีทุกครั้ง ไม่เคยสนใจว่าเขาจะพูดอะไร

มันจะเป็นแผนการของพชิราจริงหรือ เมื่อมองย้อนกลับไป ดูเหมือนว่าเธอจะคิดมาเสมอว่าธนพัตเป็นคนทำเรื่องนั้น และไม่เคยถามเขาแบบจังๆ เลย

แต่ชรัณที่พาเธอไปทำแท้งที่โรงพยาบาล ถ้าธนพัตไม่ได้สั่ง ชรัณจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ชรัณเป็นคนสนิทของธนพัตเลยนะ ใครก็คิดจะทรยศธนพัต แต่เธอนึกไม่ออกว่าชรัณจะทรยศธนพัตยังไง

ใจสับสนวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง สาริศาก็ปวดหัวมาก เกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นกันแน่ เหมือนจะต้องหาเวลาคุยกับธนพัตดีๆ แล้วล่ะ หากมีความเข้าใจผิดอะไรจริงๆ เธอนึกไม่ออกเลยว่าเธอพลาดอะไรไปบ้างตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้

“เข้าใจแล้ว ฉันจะหาเวลาคุยกับเขาดีๆ ภพ ขอบคุณสำหรับการเตือนสติฉันนะ” สาริศากล่าวขอบคุณธีภพจากใจจริง เห็นได้ชัดว่าเขาแตกต่างจากพ่อของเขา บุรินทร์ทำเพื่อประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น

“ไม่เป็นไร” ธีภพตอบยิ้มๆ แล้วก็คิดอะไรบางอย่างออก รอยยิ้มบนใบหน้าก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลอย่างรวดเร็ว “ริศา ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ไม่รู้จะบอกกับคุณดีไหม"

"เรื่องอะไรเหรอ" สาริศามองธีภพอย่างสงสัย มีอะไรอีกที่เธอยังไม่รู้

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ธีภพก็ชั่งใจ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อ เขาจะพูดไปเรื่อยไม่ได้ แต่ริศาเองก็มีสิทธิ์ที่จะรู้เรื่องนี้เช่นกัน

ธีภพกัดฟันพูดในที่สุด “เมื่อห้าปีก่อน ก่อนที่คุณจะไปต่างประเทศ ผมเห็นเหมือนพ่อโทรหาใคร ดูเหมือนเขาจะพูดถึงคุณด้วย ตอนนั้นผมก็ไม่ได้สนใจ เลยไม่ได้บอกคุณ แต่มาคิดดูอีกที เวลามันก็ประจวบเหมาะกับสิ่งที่คุณพูด คุณคิดว่าพ่อผมกับพชิราจะร่วมมือกันทำเรื่องนี้หรือเปล่า พวกเขาอยากให้คุณกับธนพัตแยกจากกันด้วยความเข้าใจผิด"

แม้ว่าเขาจะไม่อยากคิดกับพ่อแบบนี้ แต่เพราะบุรินทร์เป็นพ่อของเขา ธีภพจึงรู้จักเขาดีกว่าใครๆ

เขาสามารถทำเรื่องได้อย่างแน่นอน เมื่อก่อนเขากับไรยาก็เคยใส่ร้ายสาริศา ครั้งนี้จึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะร่วมมือกับพชิรา เพื่อจัดการกับเธออีกครั้ง

เมื่อได้ยินคำพูดของธีภพแล้ว สาริศาก็ดูหน้าบึ้งและไม่พูดอะไร

เธอไม่สงสัยในคำพูดของธีภพเลย เพราะบุรินทร์ร่วมมือกับพชิราลักพาตัวเธอได้ เขาจึงสามารถทำอย่างอื่นได้อีกแน่ เธอแค่ไม่เข้าใจ เธอไม่เคยทำร้ายพวกเขา ทำไมพวกเขาถึงทำร้ายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

“ริศา ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพ่อผมจริงๆ ผมขอโทษแทนเขาด้วย เขา...” ธีภพรู้สึกละอายใจมาก

ยังไม่ทันพูดจบเขาก็ถูกสาริศาพูดตัดบท "ภพ คุณไม่ต้องขอโทษฉันหรอก มันไม่ใช่ความผิดของคุณ พ่อของคุณก็คือพ่อของคุณ คุณก็คือคุณ มิตรภาพของเราไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ อีกอย่างคือต้องขอบคุณมากๆ เลยที่คุณบอกฉันเรื่องนี้”

หลังจากพูดจบ สาริศาก็มองเขาอย่างซาบซึ้ง กล้าถึงขนาดเอาเรื่องเลวร้ายที่พ่อเขาทำมาบอกเธอ ดูแล้วความหวังดีที่ธีภพมีให้เธอคือเรื่องจริง

“ภพ ฉันจำได้ว่าคุณไม่ค่อยเข้ากับธนพัตซักเท่าไหร่ คราวนี้คุณช่วยเขาพูดทำไม” สาริศาถามด้วยความสงสัย

“ผมไม่ได้ช่วยเขา ผมช่วยคุณ” ดวงตาของธีภพจริงใจ “ผมแค่อยากให้คุณมีความสุข”

แค่ประโยคเดียวก็สะกิดใจสาริศาได้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีทางพัฒนาความสัมพันธ์กับธีภพได้แล้ว แต่เธอก็รู้สึกโชคดีมากที่ไม่ได้รักผิดคนตั้งแต่แรก

รักแรกที่ดีที่สุด ได้มอบให้กับคนที่คู่ควรแล้ว

ทั้งสองหยุดพูด เงียบแต่กลับไม่อึดอัด สาริศาเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ปกคลุมทั้งสองไว้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับความรัก แต่ยังคงทำให้เธอประทับใจ

ดีจัง... นี่อาจจะเป็นตอนจบที่ดีที่สุดสำหรับคนที่เคยรักและเกลียดชังกันแล้วก็ได้เนอะ

ต่างกับเธอและธนพัตแม้จะเคยรักกันแต่ตอนนี้กลับกลายเป็นศัตรูไปแล้ว

ไม่ทันรู้ตัวก็มืดแล้ว สาริศาและธีภพก็ลุกออกมาจากมหาวิทยาลัย กลับโรงแรมไปทานอาหารเย็นกับทุกคน

แต่ไม่คิดเลยว่า ทันทีที่มาถึงประตูโรงแรม สาริศาก็จะได้เห็นรถที่คุ้นเคยจอดอยู่หน้าโรงแรม

ทันทีที่เห็นรถคันที่คุ้นเคย สาริศารู้สึกราวกับว่าเลือดในร่างกายของเธอแข็งตัว ก้าวเท้าไม่ออกและยืนนิ่งอยู่กับที่