หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 366

มันคือรถของธนพัต

ทำไมบังเอิญขนาดนี้ สาริศาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ แค่มางานเลี้ยงรวมรุ่นก็ดันเจอกับเขาซะได้ ชะตากรรมระหว่างพวกเขาเป็นยังไงกันแน่

เดิมทีสาริศาจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นและเดินจากไป แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่พูดกับธีภพเมื่อครู่นี้ เธอกลัวว่าทั้งสองจะเข้าใจผิดกันแล้วไม่ได้พูดกันให้ชัดเจน

ยังไงวันนี้ก็เจอแล้ว เธอตั้งใจไปถามธนพัตด้วยตนเองวันนี้เลย เขาสั่งชรัณให้จับเธอไปที่โรงพยาบาลแล้วทำแท้งหรือเปล่า

ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง เธอก็จะฟังคำตอบของธนพัตด้วยตนเอง เธอพร้อมที่จะเผชิญกับผลที่ตามมาทั้งหมด

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเธอก็ยืนนิ่งไม่ขยับ รถเพิ่งมาจอด สาริศารู้ว่าธนพัตอยู่ข้างใน พอลงจากรถเขาก็จะเห็นตัวเองยืนอยู่หน้าโรงแรม

ความจริงของเรื่องคืออะไรกันแน่ เธอเข้าใจธนพัตผิดหรือเปล่า อีกไม่นานความจริงจะถูกเปิดเผย

จู่ๆ เธอก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ธีภพรู้ทันทีว่านี่เป็นรถของธนพัต เมื่อเห็นว่าสาริศาไม่ได้ตั้งใจจะหนี เขาเลยก็เลยอยู่เป็นเพื่อนเธอ

ประตูเปิดออก ธนพัตก็เห็นสาริศายืนอยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่แรกเห็น รอยยิ้มผุดขึ้นจากแววตาของเขา แต่กลับต้องหยุดก่อนที่มันจะไปถึงมุมปากของเขา เพราะเขาเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างเธอ

ธีภพ!

เธออยู่กับธีภพได้ไง แล้วยังมาอยู่หน้าโรงแรมอีก สองคนนี้มาทำอะไรที่นี่

เมื่อเห็นสาริศาในครั้งนี้ ที่ไม่เพียงแต่ไม่หันหลังเดินจากไปเหมือนแต่ก่อน แต่กลับยืนเด่นเป็นสง่า ธนพัตยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก

ถ้ามีเพียงสาริศายืนอยู่คนเดียว เขาจะมีความสุขเป็นอย่างมาก แต่เมื่อธีภพยืนอยู่ข้างเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไปในสายตาของธนพัต

สาริศาทำแบบนี้เพื่อแสดงให้เขาเห็นว่าตอนนี้เธอยังเนื้อหอมอยู่หรือเปล่า ก่อนหน้านี้ก็ออสติน ตอนนี้ก็ธีภพ ใครจะเป็นคนต่อไป มีผู้ชายกี่คนที่เขาไม่รู้จักห้อมล้อมเธออยู่!

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ธนพัตคงเชื่อสาริศา แต่ตอนนี้แยกทางกันก็หลายปี ทำให้ความอยากเป็นเจ้าของที่มีมากอยู่แล้วของเขายิ่งอ่อนไหวมากขึ้น

เขาไม่สามารถควบคุมความโกรธได้ ธนพัตจึงก้าวเดินไปทางสาริศาอย่างรวดเร็ว เธอเป็นของเขา เขาทนคนอื่นยืนข้างเธอไม่ได้

เมื่อเห็นธนพัตเดินเข้ามา ใจของสาริศาก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เธอกลัวว่าจะเกิดความเข้าใจผิดระหว่างกันจริงๆ กลัวว่าตัวเองจะเตรียมใจมาไม่พอ กลัวว่าจะรับผลเช่นนี้ไม่ได้...

แต่ถึงแม้ว่าจะกลัวเพียงใด เธอก็ไม่ถอยสักนิด เพียงแค่มองอย่างธนพัตที่เดินมาเบื้องหน้าของตนอย่างกระวนกระวาย

“ฉันมีเรื่องจะ...” เธอเปิดปากพูดด้วยท่าทีอ่อนโยนที่ไม่ได้เป็นมานานแล้ว

ไม่คิดเลยว่า ยังไม่ทันที่จะพูดจบ สาริศาก็รู้สึกได้ถึงแรงที่กระทำกับข้อมือของเธอ ลากเธอออกไปที่ที่ไม่ไกลนัก

ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ ธีภพก็รีบคว้าข้อมืออีกข้างของเธออย่างรวดเร็ว พยายาม "ช่วย" เธอจากมือของธนพัต