หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 366

มันคือรถของธนพัต

ทำไมบังเอิญขนาดนี้ สาริศาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ แค่มางานเลี้ยงรวมรุ่นก็ดันเจอกับเขาซะได้ ชะตากรรมระหว่างพวกเขาเป็นยังไงกันแน่

เดิมทีสาริศาจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นและเดินจากไป แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่พูดกับธีภพเมื่อครู่นี้ เธอกลัวว่าทั้งสองจะเข้าใจผิดกันแล้วไม่ได้พูดกันให้ชัดเจน

ยังไงวันนี้ก็เจอแล้ว เธอตั้งใจไปถามธนพัตด้วยตนเองวันนี้เลย เขาสั่งชรัณให้จับเธอไปที่โรงพยาบาลแล้วทำแท้งหรือเปล่า

ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไง เธอก็จะฟังคำตอบของธนพัตด้วยตนเอง เธอพร้อมที่จะเผชิญกับผลที่ตามมาทั้งหมด

เมื่อคิดได้เช่นนั้นเธอก็ยืนนิ่งไม่ขยับ รถเพิ่งมาจอด สาริศารู้ว่าธนพัตอยู่ข้างใน พอลงจากรถเขาก็จะเห็นตัวเองยืนอยู่หน้าโรงแรม

ความจริงของเรื่องคืออะไรกันแน่ เธอเข้าใจธนพัตผิดหรือเปล่า อีกไม่นานความจริงจะถูกเปิดเผย

จู่ๆ เธอก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ธีภพรู้ทันทีว่านี่เป็นรถของธนพัต เมื่อเห็นว่าสาริศาไม่ได้ตั้งใจจะหนี เขาเลยก็เลยอยู่เป็นเพื่อนเธอ

ประตูเปิดออก ธนพัตก็เห็นสาริศายืนอยู่ตรงหน้าเขาตั้งแต่แรกเห็น รอยยิ้มผุดขึ้นจากแววตาของเขา แต่กลับต้องหยุดก่อนที่มันจะไปถึงมุมปากของเขา เพราะเขาเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างเธอ

ธีภพ!

เธออยู่กับธีภพได้ไง แล้วยังมาอยู่หน้าโรงแรมอีก สองคนนี้มาทำอะไรที่นี่

เมื่อเห็นสาริศาในครั้งนี้ ที่ไม่เพียงแต่ไม่หันหลังเดินจากไปเหมือนแต่ก่อน แต่กลับยืนเด่นเป็นสง่า ธนพัตยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก

ถ้ามีเพียงสาริศายืนอยู่คนเดียว เขาจะมีความสุขเป็นอย่างมาก แต่เมื่อธีภพยืนอยู่ข้างเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไปในสายตาของธนพัต

สาริศาทำแบบนี้เพื่อแสดงให้เขาเห็นว่าตอนนี้เธอยังเนื้อหอมอยู่หรือเปล่า ก่อนหน้านี้ก็ออสติน ตอนนี้ก็ธีภพ ใครจะเป็นคนต่อไป มีผู้ชายกี่คนที่เขาไม่รู้จักห้อมล้อมเธออยู่!

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ธนพัตคงเชื่อสาริศา แต่ตอนนี้แยกทางกันก็หลายปี ทำให้ความอยากเป็นเจ้าของที่มีมากอยู่แล้วของเขายิ่งอ่อนไหวมากขึ้น

เขาไม่สามารถควบคุมความโกรธได้ ธนพัตจึงก้าวเดินไปทางสาริศาอย่างรวดเร็ว เธอเป็นของเขา เขาทนคนอื่นยืนข้างเธอไม่ได้

เมื่อเห็นธนพัตเดินเข้ามา ใจของสาริศาก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เธอกลัวว่าจะเกิดความเข้าใจผิดระหว่างกันจริงๆ กลัวว่าตัวเองจะเตรียมใจมาไม่พอ กลัวว่าจะรับผลเช่นนี้ไม่ได้...

แต่ถึงแม้ว่าจะกลัวเพียงใด เธอก็ไม่ถอยสักนิด เพียงแค่มองอย่างธนพัตที่เดินมาเบื้องหน้าของตนอย่างกระวนกระวาย

“ฉันมีเรื่องจะ...” เธอเปิดปากพูดด้วยท่าทีอ่อนโยนที่ไม่ได้เป็นมานานแล้ว

ไม่คิดเลยว่า ยังไม่ทันที่จะพูดจบ สาริศาก็รู้สึกได้ถึงแรงที่กระทำกับข้อมือของเธอ ลากเธอออกไปที่ที่ไม่ไกลนัก

ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ ธีภพก็รีบคว้าข้อมืออีกข้างของเธออย่างรวดเร็ว พยายาม "ช่วย" เธอจากมือของธนพัต

เมื่อถูกดึงจากทั้งสองแรงพร้อมกัน สาริศาก็รู้สึกเหมือนร่างกายของเธอกำลังจะแยกออกจากกัน

“ปล่อยเธอ!” ธนพัตพูดอย่างเย็นชากับธีภพ แต่ตาของเขากลับร้อนผ่าว สองคนนี้แยกทางกันมานานหลายปี ตอนนี้กลับอยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กันเหรอ

อ๊ะ!

หรือว่าสำหรับสาริศาในตอนนี้แค่ไม่ใช่เขา จะเป็นใครก็ได้เหรอ

“นายต่างหากที่ควรปล่อยเธอ!” ธีภพเองก็ไม่ยอมเช่นกัน เมื่อกี้เขาพูดช่วยเขากับสาริศา ตอนนี้เขากลับปฏิบัติกับเธออย่างหยาบคายแบบนี้เหรอ

ชายสองคนดึงดันแน่นิ่ง ไม่สนใจสาริศาที่อยู่ตรงกลางไปชั่วขณะหนึ่ง

“ปล่อยทั้งคู่!” สาริศาตะโกนเสียงดัง เธอเจ็บจนจะชาแล้ว “ปล่อยฉัน ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว!”

ได้ยินสาริศาร้องเจ็บ ธีภพก็รีบปล่อยมือที่จับมือเธอไว้ ธนพัตก็คลายแรงลงเช่นกัน แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือสาริศา

มือข้างหนึ่งเป็นอิสระแล้ว สาริศาเหวี่ยงอีกมือหนึ่งออกจากธนพัตอย่างแรง “คุณบ้ารึไง จู่ๆ เป็นบ้าอะรเนี่ย!”

“ผมเหรอเป็นบ้า ชายโสดกับแม่หม้ายสองต่อสอง คุณมาทำอะไรที่โรงแรมกับธีภพ!” ธนพัตไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้ จึงถามสาริศาอย่างจริงจัง

“ธนพัต อย่าคิดไปไกล ฉันกับริศาก็แค่...” ธีภพเห็นว่าธนพัตเข้าใจผิดจึงรีบอธิบาย

“หุบปาก!” ธนพัตมองธีภพอย่างเย็นชา “อย่าลืมว่าฉันยังเป็นอาของแกอยู่ สมควรไหมที่จะมาที่โรงแรมกับอาสะใภ้ของตัวเองเนี่ย”

ได้ยินคำพูดของธนพัต ใบหน้าของธีภพก็มืดลงเช่นกัน ตอนที่เขากำลังจะอ้าปากอธิบาย ก็ต้องถูกขัดจังหวะด้วยเสียงหงุดหงิดและละอายใจของสาริศา

“ธนพัต คุณพูดให้ดีนะ พูดงี้หมายความว่าไง! ยังจะอาสะใภ้อะไรอีก คุณกับฉันหย่ากันแล้ว!”

“รีบตัดความสัมพันธ์กับผมขนาดนั้นเลยเหรอ” ธนพัตพูดเย้ย “ดูเหมือนคุณจะแตกต่างไปจากเมื่อ 5 ปีที่แล้วจริงๆ นะ ตอนแรกก็ออสติน ตอนนี้ก็ธีภพ อุบายเกลี้ยกล่อมผู้ชายของคุณเก่งขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ”

“ธนพัต คุณมันเลว อย่ามาพูดพล่อยๆ ตรงนี้นะ!” เมื่อได้ยินคำพูดของธนพัต ไม่รู้ว่าเป็นความอับอายหรือโกรธเคือง สีหน้าของสาริศาก็แดงจนแทบเลือดทะลัก

“ผมพูดพล่อยหรือเปล่าใจคุณรู้ดี คุณก็บอกสิว่า คุณกับธีภพทำอะไรกันที่โรงแรม!”

“ทำอะไรก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ!” สาริศาไม่มีกะจิตกะใจจะมาสาธยาย พอโกรธขึ้นมา เธอก็พูดอะไรไม่ได้กลั่นกรองนัก

“คุณกับฉันหย่ากันแล้ว ฉันจะไปไหนกับใครมันเป็นสิทธิ์ของฉัน คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของฉัน"

เมื่อกี้เธอคิดว่าเธออาจจะเข้าใจธนพัตผิดไป ตั้งใจยืนรอเขา พยายามค้นความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น เป็นการตัดสินใจของเขาจริงไหม แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่จำเป็นแล้ว

สาริศาอดหัวเราะเยาะตัวเองในใจไม่ได้ เมื่อกี้ตอนที่ธนพัตเธอคิดว่าตัวเองมีความคาดหวังอยู่เล็กน้อย คิดแล้วช่างน่าขำ เธอคาดหวังอะไรอยู่กันแน่ เขาเป็นคนแบบไหน เธอก็เห็นอย่างชัดเจนตั้งแต่เมื่อห้าปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ

แค่เห็นธีภพกับตนอยู่ด้วยกัน เขาก็ดูถูกเธอได้ด้วยการพูดจาทำร้ายจิตใจแบบนี้ พอคิดแบบนี้ ตอนนั้นที่ธนพัตรู้ว่าเธอท้อง แล้วคิดว่าอาจจะไม่ใช่ลูกของเขา เป็นไปได้อย่างมากว่าจะสั่งให้ชรัณทำอย่างนั้น

“ธนพัต ฉันจะบอกคุณให้นะ ฉันกับคุณไม่มีอะไรต่อกันแล้ว ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน!” หลังจากโวยวายใส่ธนพัตด้วยความโกรธ สาริศาก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกต่อไป หันหน้าแล้วเดินเข้าประตูโรงแรมไป