หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 367

ธีภพเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้อธิบายให้ธนพัตฟัง แต่เดินตามสาริศาเข้าไปในโรงแรม ถูกธนพัตด่าอย่างไม่เลือกหน้าเมื่อกี้ ตอนนี้เขาก็อารมณ์ไม่ดีเหมือนกัน

ธนพัตมองดูแผ่นหลังของสาริศา หัวใจก็ปวดร้าว

สิ่งที่สาริศาพูดเมื่อกี้ก็ทำร้ายใจเขาเช่นกัน ที่แท้ในใจเธอตอนนี้เขาเป็นแค่คนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรด้วยเลยหรอ เพื่อธีภพแล้ว เธอยอมทะเลาะกับเขาใหญ่โตในที่สาธารณะเลยสินะ!

ดี! ให้มันได้แบบนี้! ความโกรธในแววตาของธนพัตลุกไหม้มากยิ่งขึ้นไปอีก

เมื่อเห็นภาพที่ธนพัตกับสาริศาเจอกันอีกครั้ง ทั้งสองไม่ยอมอ่อนข้อต่อกันเลย ชรัณซึ่งอยู่ไม่ไกลด้านหลังก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

เมื่อก่อนคุณชายและคุณนายน้อยรักกันมาก เคยเห็นเขาทะเลาะกันแบบนี้ตอนไหนกัน

เป็นความผิดของเขาทั้งหมด ถ้าไม่ใช่เพราะเขา สามีภรรยาที่รักกันคู่นี้จะมาถึงจุดนี้ได้ยังไง ทุกครั้งที่พวกเขาเจอกัน ก็โกรธกันเหมือนเป็นศัตรู

ด้วยความสำนึกผิดในใจนับพันครั้ง ชรัณรู้ดีว่าเพียงแค่เขาพูดไปคำหนึ่ง คุณชายและคุณนายนายน้อยก็สามารถปลดปล่อยความแค้นแล้วคืนดีกันได้ แต่เขากลับไม่กล้าบอกความจริงกับธนพัตว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น

คำพูดของพชิราเป็นเหมือนคาถากักขังฝังลึกอยู่ในหัวของเขา การงาน อาชีพ อนาคต ชื่อเสียง และพ่อแม่ของเขาเอง... เขาไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ไม่ได้

ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ... การขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจเป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าไม่มีใครจะให้อภัยเขาได้ เพราะตัวเขาเองก็ยังไม่ให้อภัยตัวเอง

......

หลังจากกลับมาที่งานเลี้ยงรุ่น สาริศาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะสนุกต่อไปแล้ว ทักทายมายด์กับธีภพเสร็จเธอก็ขอตัวออกไปก่อน

"ริศา ทำไมกลับเร็วจัง ทุกคนเพิ่งเริ่มสนุกกันเองนะ"

เมื่อได้ยินว่าสาริศากำลังจะกลับ มายด์ก็ไม่มีความสุข เธอลงทุนตั้งเยอะเพื่อให้เธอตกลงมาที่งานครั้งนี้ เพิ่งมาแป๊บเดียวยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกัน ทำไมจู่ๆก็จะกลับไปแบบนี้ล่ะ

“มายด์ ฉันไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อแล้วจริงๆ วันหลังฉันค่อยชวนเธอออกไปเที่ยวด้วยกัน โอเคไหม”

“เป็นอะไรไปกันแน่ เมื่อกี้ตอนออกไปกับธีภพก็ยังดีๆอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงอารมณ์ไม่ดีได้ล่ะ” แววตาของมายด์ดูกังวลมาก “รีบบอกฉันมานะ ธีภพทำอะไรเธอใช่ไหม ถ้าเขากล้าทำอะไรเธอ ฉันจะไปคิดบัญชีกับเขาตอนนี้แหละ!"

“เปล่า ไม่เกี่ยวกับเขา” สาริศารีบห้ามมายด์ที่จะไปคิดบัญชีกับธีภพ “ฉันไม่อยากพูดรายละเอียดตอนนี้ เธอไม่ต้องถามก่อนได้ไหม"

เมื่อเห็นสาริศาสีหน้าไม่สู้ดี มายด์ก็รู้สึกทุกข์ใจไปชั่วขณะหนึ่ง “โอเค โอเค ฉันจะไม่ถามเธอแล้ว”

สาริศาพยักหน้าขอบคุณ แล้วรีบออกจากโรงแรมไป กลับมาที่ตระกูลนิธิราสกุล

ในตอนนั้น ธีร์หลับไปแล้ว และหลังจากกลับมาที่ห้องเธอก็ทิ้งตัวลงบนเตียงขนาดใหญ่ คิดถึงภาพที่พบกับธนพัตวันนี้ สาริศาก็รู้สึกปวดร้าวในใจ

อุบายเกลี้ยกล่อมผู้ชายเก่งขึ้นเรื่อยๆงั้นเหรอ เธออดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้ม ที่แท้ในสายตาของเขา เธอเป็นผู้หญิงง่ายๆ ไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวนี่เอง

ตอนที่แอบเสียใจคนเดียวอยู่นั้น จู่ๆ สาริศาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู “ริศา กลับมาแล้วเหรอ ฉันมีอะไรจะพูดด้วย”

เป็นเสียงของชัชวาล สาริศาขยี้ตาอย่างเร่งรีบแล้วลุกจากเตียง ไปเปิดประตู

“พี่ มีอะไรเหรอ ทำไมวันนี้ไม่ไปทำงานล่ะ” เธอนึกว่าชัชวาลไม่อยู่บ้าน

“เธอร้องไห้มาเหรอ เกิดอะไรขึ้น” ชัชวาลมองตาสีแดงของสาริศา ชัชวาลถามกลับพร้อมกับขมวดคิ้ว ท่าทางของเขาก็แสดงถึงความโกรธเล็กน้อย

“ไม่มีอะไร ฉันเพิ่งดูรูปของธีร์แล้วก็นึกถึงเรื่องในอดีตพวกนั้น ฉันม่เป็นไรหรอกพี่ ไม่ต้องกังวล”

เธอเอาเรื่องอื่นมาเป็นเหตุผล แล้วสาริศาก็ปั้นหน้ายิ้มสดใส เธอไม่อยากให้ชัชวาลกังวลและคิดมากกับเรื่องของเธอ ช่วงนี้เขาเหนื่อยมาพอแล้ว

“เรื่องในอดีตน่ะไม่ต้องไปคิดแล้ว” ชัชวาลไม่สงสัยในคำพูดของสาริศาเลย แล้วตบไหล่เธอเพื่อปลอบโยน ความโกรธบนใบหน้าของเขาค่อยๆ ลดลง แทนที่ด้วยความสงสาร

“อื้ม” สาริศาพยักหน้ายิ้มๆ “พี่ มาหาฉันมีเรื่องอะไร”

“งานที่เธอไปสมัครน่ะผ่านแล้ว ผู้ดูแลนิตยสารที่เธอเคยทำงานอยู่โทรมา บอกว่า พรุ่งนี้เธอกลับไปทำงานได้แล้ว"

"จริงเหรอ" รอยยิ้มจริงใจปรากฏขึ้นบนหน้าของสาริศา

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยลืมอาชีพผู้สื่อข่าวที่เธอชื่นชอบ ตอนอยู่ต่างประเทศเธอไปศึกษาสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องมาด้วย หลังจากเรียนจบ เธอยังไปฝึกงานกับสำนักหนังสือพิมพ์รายใหญ่ที่มีชื่อเสียงในสหรัฐอเมริกาอีกด้วย

เธอเคยบอกกับชัชวาลว่าไม่ค่อยสนใจงานในตระกูลนิธิราสกุล ถ้าเป็นไปได้ เธอยังหวังจะได้กลับมาทำที่สำนักพิมพ์นิตยสารที่เคยทำมาก่อน

ตอนแรกนึกว่าชัชวาลจะคัดค้าน แต่ไม่คิดเลยว่าเขาไม่เพียงไม่ห้ามเธอเท่านั้น แต่ยังสนับสนุนการตัดสินใจของเธออีกด้วย บอกว่านิธิราสกุลกรุ๊ปมีเขาคนเดียวก็ได้ เขาหวังว่าเธอจะทำในสิ่งที่เธอชอบ ไม่เพียงเท่านั้น ชัชวาลยังช่วยเธอส่งเรซูเม่ไปที่นิตยสารที่เธอเคยทำงานด้วย

“จริงสิ พี่เคยบอกแล้วไง ว่าตอนนี้โปร์ไฟล์เธอดีมาก ไม่จ้างเธอพวกนั้นสิจะขาดทุน” ชัชวาลน้ำเสียงค่อนข้างภูมิใจ “อีกอย่าง กลับมาครั้งนี้เธอไม่ใช่พนักงานตัวเล็กๆแล้วนะ แต่เป็นบรรณาธิการใหญ่”

“บรรณาธิการใหญ่!” สาริศาตกใจ “เป็นบรรณาธิการใหญ่ได้ยังไง พี่ ฉัน... นี่มันเกิดอะไรขึ้น" สาริศา งงเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“ตำแหน่งที่พี่สมัครให้ก็คือตำแหน่งบรรณาธิการใหญ่ไง จากความสามารถของน้องสาวพี่ พี่ก็ยังรู้สึกว่าตำแหน่งนี้เล็กไปด้วยนะ” จะว่าชัชวาลเตรียมเซอร์ไพรส์ให้กับสาริศาก็ได้ ผลที่ได้มาทำให้หัวใจของเขาก็มีความสุขอย่างยิ่ง

“ขอบคุณนะพี่” สาริศากอดชัชวาลอย่างมีความสุข แต่ก็นึกถึงคำถามอื่นได้ในขณะที่มีความสุข “พี่ ธีภพก็เป็นบ.ก.ที่นั่นไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยังรับสมัครตำแหน่งบรรณาธิการใหญ่”

“ตอนที่พี่ส่งเรซูเม่เธอไป ได้ยินมาว่า อดีตหัวหน้าบ.ก.ได้ลาออกไปแล้ว เลยคิดจะสมัครตำแหน่งนี้ให้เธอ ไม่ต้องกังวลหรอก ครั้งนี้ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความสามารถที่แท้จริงของเธอเองนั่นแหละ พี่ไม่ได้ช่วยเธอเลยนะ นอกจากนี้ ผู้รับผิดชอบนิตยสารของเธอรู้ว่าเธอเคยทำงานที่นั่นมาก่อน การทำงานก็ดี เลยไม่ต้องสัมภาษณ์ ให้เธอเริ่มทำงานได้เลย"

ชัชวาลอธิบายด้วยสายตาเอ็นดูสาริศา แน่นอนว่าน้องสาวของเขาต้องเก่งที่สุดอยู่แล้ว!