หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 370

“จริงเหรอ!” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสาริศา เสียงของเธอแฝงไปด้วยความสุข “เธอพบเบาะแสอะไร รีบส่งมาให้พี่เร็วเข้า!”

“ติ้งต่อง” ไม่นาน มือถือของสาริศาก็แจ้งว่าได้รับไฟล์

เปิดไฟล์ดูเนื้อหาอย่างละเอียด แววตาของสาริศาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น บุรินทร์ ในที่สุดฉันก็จับหางของแกได้แล้ว คราวนี้มาดูกันว่าจะเล่นลิ้นอะไรอีก!

“พี่ริศา ถึงแม้ว่าเราจะพบเบาะแสแล้ว แต่ก็ยังไม่พบหลักฐานที่เป็นรูปธรรมในการพิสูจน์เรื่องนี้ เกรงว่าเราจะทำอะไรบุรินทร์ไม่ได้นะคะ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ น้ำเสียงของเมย์ก็สลดลงอย่างเห็นได้ชัด การรู้ว่าคนชั่วทำเรื่องชั่ว แต่อารมณ์ที่หมดหนทางในการเอาผิดเขาช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ

“แล้วควรทำยังไงดี” น้ำเสียงของสาริศาเป็นกังวล “ตอนนี้เธอมีวิธีรวบรวมหลักฐานที่เกี่ยวข้องไหม”

“ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธี แต่จะยากสักหน่อย และที่สำคัญตอนนี้คือเราไม่มีผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายให้ปรึกษา หากมีผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้มาออกหน้า ชี้แนะหรือช่วยเรารวบรวมหลักฐานที่เกี่ยวข้อง อะไรๆ คงจะง่ายขึ้นเยอะ” เมย์พูดอย่างกังวล

“โอเค พี่จะรีบติดต่อทนายที่เชื่อถือได้ พวกเธออย่าถอดใจนะ ตรวจสอบบุรินทร์ต่อไป ดูว่าจะตรวจสอบเรื่องอื่นๆ ได้อีกไหม” สาริศาสั่ง

“เข้าใจแล้วค่ะ พี่ริศาไม่ต้องห่วง พวกเราจะไม่ทำให้ผิดหวัง!” เมย์พูดอย่างมั่นใจ

สาริศากลับวางใจไม่ลงเลย "จำไว้นะ ว่าความปลอดภัยต้องมาก่อน ถ้าเจออันตรายใด ๆ ให้รีบถอยออกมา ความปลอดภัยของพวกเธอสำคัญกว่าเรื่องนี้มาก"

"ไม่ต้องห่วงค่ะ พี่ริศาไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

จากนั้นเธอก็เตือนเมย์อีกไม่กี่ครั้งแล้วสาริศาก็วางสายไป

ทนาย ทนาย... สาริศา รู้สึกหัวหมุนอีกครั้ง ตัวเองรู้จักทนายซะที่ไหน ไม่ต้องพูดถึงทนายที่ไว้ใจได้เลย แต่เรื่องแบบนี้จะหาทนายมาแบบลวกๆก้ไม่ได้ ต้องทำยังไงดีนะ

บังเอิญมองไปที่มือถือที่อยู่ข้างๆ จู่ๆ สาริศาก็นึกถึงคนหนึ่ง ออสติน! บางทีเขาอาจจะช่วยเธอได้

เธอจำได้ว่าออสตินเคยบอกกับเธอมาก่อน ว่าเขาเป็นทนายความ เหมือนว่าเขาจะมีชื่อเสียงในวงการอยู่บ้างด้วย ตอนนั้นเธอก็ฟังผ่านๆ ไม่ได้ใส่อะไร ไม่คิดว่ามันจะมีประโยชน์อย่างมากในตอนนี้

เพียงแต่สาริศาก็ยังลังเล เธอไม่รู้ว่าจะไว้ใจออสตินได้หรือเปล่า เพราะเขากับพชิราเป็นเพื่อนกันมาก่อน เป็นเพราะพชิราเขาเลยเข้าหาเธอ เธอจะบอกเรื่องนี้ตามจริงกับออสตินได้ไหมนะ

แต่ถ้าไม่เชื่อออสตินก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว

เมื่อนึกถึงแววตาที่จริงใจของออสตินตอนที่เขาบอกว่าเขาอยากจะรู้จักเธอในวันนั้น ไม่มีใครแล้ว สาริศาเลือกที่จะเชื่อในตัวออสติน

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว สาริศาก็ไม่รอช้า รีบโทรหาออสตินขอให้เขาออกมาทานอาหารเย็นด้วยกัน

ออสตินได้รับโทรศัพท์จากสาริศา แถมยังชวนไปดินเนอร์! เขายิ้มด้วยความสุขจนตาจะหายไปแล้ว

เดิมก็คิดว่าจะเล่นตัวสักหน่อยดีไหม ให้สาริศารู้ซะบ้างว่าจะเดทกับออสตินก็ไม่ง่ายนะ แต่หลังจากคิดถึงผลที่จะตามมาแล้วออสตินก็ล้มเลิกความคิด

ผลที่ตามมาอาจจะเป็นสาริศาวางสายไป แล้วไม่สนใจเขาอีก ฉะนั้นเขาจะทำให้ตัวเองเสียใจไม่ได้

อีกอย่างก็คือ สาริศาโทรหาเขาเองแบบนี้ ต้องมีเรื่องสำคัญจะพูดกับเขาแน่ เขาไม่ควรทำให้เธอเสียเรื่องจะดีกว่า

เมื่อคิดแบบนี้ออสตินก็ตกลงทันที หลังจากวางสายแล้ว เขาก็รีบขับรถไปยังที่ที่นัดกับสาริศา

“ริศา!” หลังจากมาถึงร้านอาหารออสตินก็เห็นสาริศาที่กำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่างทันที เดินไปนั่งตรงข้ามกับเธออย่างมีความสุข

“โอกาสล้ำค่าเลยนะเนี่ยที่คุณเชิญผมมาทานอาหารค่ำ ไม่ได้เจอกันหลายวันคุณก็คิดถึงผมเหมือนกันใช่ไหมล่ะ คุณคิดว่าผมก็เป็นคนที่ไม่เลวใช่ไหม”

ออสตินพูดติดตลก แต่สาริศาไม่มีอารมณ์เล่นในตอนนี้

“ออสติน วันนี้ฉันชวนคุณออกมาเพราะต้องการความช่วยเหลือจากคุณ” เธอพูดเปิดประเด็น

“โอเคครับ ผมจะช่วย” ออสตินยังยิ้มต่อไป

สาริศาขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้ “ออสตินฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณจริงๆ”

“ผมก็ไม่ได้พูดเล่น” ออสตินพูดพลางยิ้มแป้น “ผมยินดีจะช่วยคุณ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร”

สาริศาพูดไม่ออกไปสักพัก ไม่แน่ใจว่าเป็นความจริงหรือแค่พูดให้เธอมีความสุข หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็ถามขึ้นว่า “คุณจีบผู้หญิงด้วยวิธีนี้ตลอดเลยหรือเปล่าเนี่ย”

รอยยิ้มบนหน้าของออสตินเปลี่ยนไป เธอคิดแค่ว่านี่เป็นวิธีจีบหญิงเหรอเนี่ย

แม้ว่าเขาจะรู้วิธีทำให้ผู้หญิงมีความสุข แต่เขาไม่เคยสัญญากับใครเรื่องแบบนี้ เพราะเขาไม่มีทางรับประกันได้ว่าเขาจะทำอะไรเพื่อใครได้โดยไม่มีเงื่อนไข ในบรรดาผู้หญิงที่เคยคบกันนั้น ล้วนมีความต้องการสูงๆกันทั้งนั้น

แต่สาริศาไม่เหมือนกัน เขารู้ ตอนนี้สำหรับเขาสาริศาแตกต่างออกไป

มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ แต่มันทำให้เขาเต็มใจที่จะทุ่มเทให้เธอ แต่เธอเองดันไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด หรือนี่จะเป็นการแก้แค้น ออสติน นึกถึงสิ่งที่สาริศาพูดตอนที่ประชดเขา

ในใจขุ่นเคือง ออสตินพยายามทำสีหน้าปกติ “ริศา ผมพูดความจริง ผมไม่เคยใช้คำพูดพวกนี้หลอกให้ผู้หญิงสบายใจ ผมยินดีช่วยทุกอย่างจริงๆ”

สาริศาแปลกใจเล็กน้อยกับความจริงจังบนใบหน้าของออสติน เขาหมายความว่ายังไงกัน

เมื่อเห็นว่าสาริศาเงียบไป ออสตินก็นึกขึ้นได้ว่าคำพูดของเขาอาจทำให้เธอตกใจ ดูเหมือนว่าจะรีบร้อนไปไม่ดี เขาต้องใช้เวลา ไม่งั้นทำให้คนอื่นตกใจจนหนีไปแล้วเขาจะร้องไห้กับใคร

“ริศา ผมหมายความว่าเรายังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม คุณลืมไปแล้วเหรอ ที่คุณสัญญากับผมไง” ออสตินทำได้เพียงเอาเรื่องนี้เป็นข้ออ้างเท่านั้น “ในเมื่อพวกเราเป็นเพื่อนกัน ตอนมีเรื่องเราก็ควรช่วยเหลือกันไม่ใช่เหรอ”

สาริศาถอนหายใจโล่งอกเมื่อได้ยินออสตินพูดอย่างนั้น แบบนี้เองสินะ เธอคิดว่า... ความคิดที่ผุดขึ้นในใจเธอตอนนี้ทำให้เธอตกใจมาก

เมื่อเห็นสีหน้าที่ผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัดของสาริศา ออสตินก็รู้สึกได้ถึงความขมขื่นในหัวใจ แต่เขาไม่ได้แสดงออกมา ยังคงยิ้มพูดต่อไปว่า “ตอนนี้พูดได้แล้วใช่ไหม เรียกผมมามีเรื่องอะไรเหรอ"

สาริศามองไปที่ออสตินยังคงลังเลอยู่เล็กน้อย "ฉันขอพูดให้ชัดก่อนนะว่า ถ้าคุณต้องการช่วยฉันในเรื่องนี้ มีแนวโน้มว่าจะทำให้บุรินทร์ขุ่นเคือง ถ้าเป็นแบบนั้นคุณจะยังเต็มใจอยู่ไหม"

"ได้สิ" ออสตินพยักหน้าอย่างจริงจัง จริงๆก็กังวลเล็กน้อย ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย "เกิดอะไรขึ้นกันแน่"