หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 371

เมื่อได้ยินว่าออสตินตกลงโดยไม่ลังเล สาริศาอดรู้สึกขอบคุณไม่ได้ และในขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดเล็กน้อยกับการคิดว่าจะเชื่อการกระทำของเขาดีไหมเมื่อกี้

สาริศาหยิบมือถือออกมา เอาข้อมูลที่เมย์ส่งมาให้คุณให้ออสตินดู "ฉันอยากขอให้คุณช่วยหาหลักฐานเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้หน่อย"

"ได้ครับ" เขามองไปที่ข้อมูลบนโทรศัพท์อย่างจริงจัง ออสตินตอบรับโดยไม่เงยหน้าและไม่ได้ถามว่าทำไม

เดิมสาริศาพร้อมที่จะตอบคำถามต่อคำพูดของออสตินอยู่แล้ว แต่ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะไม่ถามอะไรเลย เรื่องนี้ทำให้สาริศาละอายใจมากขึ้น ความไว้วางใจในออสตินก็มีมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว

......

เป็นเวลาประมาณสิบวันแล้วที่ออสตินสัญญาว่าจะช่วยตนรวบรวมหลักฐาน แต่เขาไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย ยังไงซะก็เป็นการขอความช่วยเหลือ สาริศาจึงละอายใจเกินกว่าจะโทรไปเร่งเขา ทำได้เพียงรอข่าวจากออสตินอย่างใจจดใจจ่อ

วันนี้ในที่สุด ออสตินก็โทรหาสาริศา บอกว่าพบหลักฐานเรื่องของบุรินทร์แล้ว

“จริงเหรอ” สาริศาร้องออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดก็พบหลักฐาน ในที่สุดก็สามารถลงโทษไอ้บุรินทร์สารเลวนั่นได้แล้ว!

“ใช่ครับ หลักฐานก็มากเพียงพอ ถ้าคุณต้องการล่ะก็ มันทำให้เขาติดคุกได้สักสองสามปีเลยล่ะ” ดูเหมือนว่าออสตินจะดีใจตามสาริศาไปด้วย น้ำเสียงของออสตินเต็มไปด้วยความสุขเช่นกัน

“ขอบคุณนะออสติน” สาริศาพูดอย่างซาบซึ้ง “ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะรีบขับรถไปหาคุณ”

“ผมไปหาคุณดีกว่า ผมเป็นห่วงถ้าคุณขับรถเอง "ออสตินพูด " เราเจอกันที่ร้านน้ำชาสายไหมข้างๆสำนักพิมพ์ของคุณดีกว่า ผมถึงแล้วจะโทรหาคุณ"

"โอเคค่ะ" หลังจากตอบตกลงอย่างตื่นเต้น สาริศาวางสาย ลุกขึ้นรีบไปที่ร้านน้ำชาสายไหม

เมื่อออสตินมาถึง เขาก็เห็นว่าสาริศานั่งอยู่ในร้านน้ำชารอเขาอยู่แล้ว

เวลานั้นเองชาร้อนถ้วยหนึ่งก็วางอยู่ตรงหน้าเธอ ไอร้อนที่ลอยขึ้นมา ทำให้ใบหน้าของคุณชุ่มชื้นขึ้น ถ้าไม่สนใจความวิตกกังวลบนใบหน้า เธอดูผ่อนคลายและเงียบเป็นสง่า

เมื่อมองดูสาริศาแบบนี้ ออสตินรู้สึกว่าความเหนื่อยล้าที่เกิดจากการทำงานก็ได้หายไปหมดทันที เมื่อคิดว่าข่าวที่เขานำมาจะบรรเทาการขมวดคิ้วและนำรอยยิ้มมาสู่ใบหน้าของเธอ ออสตินไม่สามารถระงับความตื่นเต้นของเขาได้

เดินไปข้างหน้าอย่างเร็วแล้วนั่งลงตรงหน้าสาริศา ออสตินยื่นข้อมูลในมือให้เธอทันที “อยู่ในนี้หมดเลย คุณลองเปิดดูสิ”

สาริศามองมาที่เขาอย่างซาบซึ้ง รีบหยิบกระดาษข้างในออกมาอ่านอย่างระมัดระวัง

ยิ่งมองสาริศายิ่งตื่นเต้น มีเอกสารพวกนี้แล้ว เธอก็ไม่กลัวว่าจะไม่มีอะไรมาต่อกรกับบุรินทร์แล้ว

“ออสติน ขอบคุณมากนะ คุณบอกได้เลยว่าอยากให้ฉันขอบคุณยังไง” เอาเอกสารใส่เข้าไปในซองตามเดิม แล้วสาริศามองดูออสตินอย่างมีความสุข

“อะไรก็ได้เลยเหรอ” ออสตินถามติดตลก แต่ไม่คิดว่าสาริศาจะตื่นตัวขึ้นในทันทีเพราะประโยคนี้

“ตราบใดที่มันอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม ฉันจะพยายามทำให้ได้”

ออสตินได้ยินถึงความขมขื่น เหมาะสม พยายามทำให้ได้ ที่แท้ในใจของเธอยังมีกำแพงกั้นเขาอยู่อย่างมากมาย

แต่เมื่อคิดถึงท่าทีของสาริศาในอดีตที่มีต่อตัวเอง ออสติน ก็ได้จุดประกายความหวังขึ้นใหม่ ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วไม่ใช่หรือไง ต้องค่อยเป็นค่อยไป ไม่ต้องรีบ รีบไม่ได้

“ทำไมต้องจริงจังขนาดนี้ ผมพูดเล่นเอง” ออสตินพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเราเป็นเพื่อนกัน ช่วยกันก็ถูกแล้ว จะมาตอบแทนอะไร เกินไปล่ะมั้ง”

การได้ยินออสตินพูดแบบนี้สาริศาก็ผ่อนคลายสีหน้าลง "อย่างไรก็ตามฉันต้องขอบคุณคุณจริงๆ ต่อไปถ้าคุณต้องการให้ฉันช่วยอะไรบ้าง คุณบอกได้เลยนะ"

"โอเค ตอนนั้นผมจะไม่เกรงใจเลย" ออสตินยิ้มตอบ แล้วมองมาที่สาริศาอย่างสงสัย "ว่าแต่ ริศา ทำไมคุณถึงรวบรวมหลักฐานพวกนี้จัดการบุรินทร์ล่ะ"

หลังจากตรวจสอบมาหลายวัน ออสตินก็รู้ว่าบุรินทร์คือพี่ชายแท้ๆของธนพัต แต่ไม่เคยได้ยินความขัดแย้งอะไรกับสาริศา เธอต้องการจะจัดการกับธนพัตทางอ้อมเหรอ

แต่การทำแบบนี้ไม่เหมือนกับสาริศาที่เขารู้จัก หลังจากคิดอยู่นานก็ยังไม่เข้าใจ ออสตินตัดสินใจว่าควรถามสาริศาตรงๆดีกว่า

ออสตินช่วยเธอไว้มาก สาริศาก็ไม่คิดจะปิดบังเรื่องนี้จากเขาอีกต่อไป

“ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดจะฆ่าธีร์ และเคยช่วยพชิราลักพาตัวฉัน แค้นนี้ฉันต้องชำระ!” พูดแล้ว สาริศาก็กำมือแน่น น้ำเสียงแสดงถึงความเกลียดชัง

แล้วเธอก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้อีก เงยหน้ามองออสติน และถามว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่เคยถามฉันเลย ว่าธีร์เป็นลูกของใคร คุณไม่สงสัยหรือไง”

ตอนที่อยู่บนเรือเธอเคยขอร้องออสตินให้ช่วยซ่อนธีร์จากธนพัต ตอนนั้นเขาก็ไม่ถามอะไรอีก ไม่สนใจ หรือว่าเขาเดาออกตั้งนานแล้ว

เป็นไปตามนั้น ออสตินยักไหล่ “ทำไมต้องถามล่ะ มันก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณเคยแต่งงานมาแค่ครั้งเดียว”

ก็จริง สาริศายิ้ม ตัวเองคิดมากไปแล้วจริงๆ

“งั้นคุณช่วยเก็บความลับนี้ได้ไหม ฉันไม่ต้องการให้ธนพัตรู้เรื่องธีร์” สาริศามองมาที่ออสตินด้วยสายตาอ้อนวอนเล็กน้อย ธีร์เป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเธอ เธอจะไม่มีทางให้ธนพัตพรากเขาไป!

“แน่นอนสิ ผมเคยสัญญากับคุณตอนที่อยู่บนเรือ คุณลืมไปแล้วเหรอ” ออสตินพูดอย่างมั่นใจ มองไปยังสาริศาด้วยแววตาเศร้าสร้อย “ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่สัญญากับคุณแล้ว ผมทำได้แน่ ถึงแม้ว่าคุณจะลืมไป แต่ผมไม่มีวันลืมแน่”

ประโยคนี้พูดได้ลึกซึ้งขึ้นอีกมาก ความรู้สึกแปลกๆในใจของสาริศาก็เพิ่มขึ้นอีกแล้ว เหมือนจะมีเรื่องปะทุออกมา

“ขอบคุณนะ” สาริศาไม่กล้าสบตาออสตินอีก ก้มหน้าแล้วพึมพำกับถ้วยน้ำชา

“คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจผมหรอก” น้ำเสียงของออสตินมีความปลอบโยนเอ็นดู

หลังจากเหตุการณ์นี้เขาก็ประทับใจสาริศาอีกครั้ง ที่ขริงเธอแข็งแกร่งและกล้าหาญกว่าที่เขาคิด

ด้วยความแข็งแกร่งของบุรินทร์ในตอนนี้ แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากนิธิราสกุลกรุ๊ป การโค่นล้มเขาคงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สาริศาก็จะทำแถมยังพบเบาะแสอีกด้วย

ทั้งความเข้มแข็งและความแน่วแน่ของเธอ ดูเหมือนจะยิ่งดึงดูดเขาไปอีก ทำไงดีนะ เขาพบว่าตาของเขาไม่สามารถละสายตาจากเธอได้อีกต่อไป

รู้สึกถึงสายตาของออสตินจับจ้องมาที่ตนตลอดเวลา สาริศารู้สึกอึดอัดมาก ทำไมเขาเอาแต่มองตัวเองโดยไม่พูดอะไร ในฐานะเพื่อน การจ้องมองแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ

ทนไม่ไหวจริงๆ กับบรรยากาศที่คลุมเครือระหว่างคนทั้งสอง สาริศาอ้าปากจะพูดบางอย่างเพื่อทำลายความเงียบระหว่างคนทั้งสอง

“คุณ...” ทันทีที่เธอเปิดปาก คำพูดของเธอก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือของออสติน

ออสตินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วมองสาริศาอย่างขอโทษ ต้องรู้สึกตลกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาเป็นพชิรา