หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 373

กว่าจะได้อยู่กับสาริศาเงียบๆสองคนสักพัก แต่กลับถูกพชิรามาขัดจังหวะ แถมยังถูกถามแบบนี้ ออสตินก็โกรธ เขาอยากจะทิ้งนางไว้คนเดียวแล้วเดินจากไป

แต่เมื่อนึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กับสาริศา ออสตินพยายามสุดความสามารถเพื่อระงับความโกรธ ตอนนี้สาริศายุ่งอยู่กับการจัดการกับบุรินทร์ เขาต้องช่วยเธอปิดซ่อนจากพชิรา จะให้เธอสร้างปัญหาให้ริศาอีกไม่ได้

“ตอนนี้ฉันเข้ากันได้ดีกับเธอแล้ว เรื่องนี้ต้องค่อยๆเป็นค่อยไปแหละน่า” ออสตินพูดอย่างคลุมเครือ

“ที่ว่าดีคือดีแค่ไหน พวกนายพัฒนาไปไกลถึงไหนแล้ว นังร่านนั่นมันชอบนายหรือเปล่า” พชิราถามขึ้นรัวๆราวกับจะระบายความโกรธในใจ

“ฉันบอกให้นะ รีบจีบเธอให้ได้ พาเธอออกจากเมือง Sไปเลยได้ยิ่งดี ไปอเมริกา อังกฤษ ญี่ปุ่น ที่ไหนก็ได้! จากนั้นก็กำจัดเธอทิ้งซะ ฉันจะทำให้นังหน้าด้านนั่นตายทั้งเป็น!”

“เรื่องนั้นมันเร่งไม่ได้นี่” ออสตินรู้สึกโกรธเมื่อได้ยินพชิราดุด่าสาริศา ผู้หญิงคนนี้จะหยาบช้าขนาดนี้ได้ยังไงกัน เมื่อก่อนเขาเป็นเพื่อนกับเธอได้ไงกัน

เมื่อเห็นความโกรธจาง ๆ บนใบหน้าของออสติน พชิราก็ตระหนักว่าท่าทีของตัวเองไม่ค่อยดีนัก ยังไง ออสตินก็มาช่วยเธอ ถ้าเขาปฏิเสธไม่ทำแล้ว แผนการของเธอทั้งหมดก็สูญเปล่า

หลังจากปรับน้ำเสียงให้อ่อนลง พชิราก็ยิ้มแหยะๆแล้วพูดว่า “ฉันรีบร้อนไปเองแหละ อย่าโกรธเลยนะ แล้วตอนนี้พวกคุณพัฒนาไปได้ถึงไหนแล้ว”

“ใกล้แล้ว เธอใกล้จะตอบตกลงฉันแล้ว” ออสตินพูดติดรำคาญ

แต่ท่าทางแบบนี้ทำให้พชิราวางใจได้แล้ว แน่นอน เธอไม่คิดว่าท่าทีรำคาญของออสตินจะเป็นเพราะเธอ เป็นเพราะสาริศาแน่!

ฮึ่ม อย่างนี้แหละดีแล้ว เธอกลัวว่าออสตินชอบสาริศาจริงๆซะอีก แล้วจะไม่กล้าทำร้ายสาริศา เขาไม่มีความอดทนกับเธอนั่นแหละดีแล้ว ตอนที่สลัดสาริศาทิ้งจะได้ราบรื่น

“อีกไม่นานก็ดีแล้ว นายทนสักพักนะรอให้เธอตกหลงรักกับนายจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วค่อยทิ้งเธอไป แล้วคุณจะได้ไม่ต้องเห็นใบหน้าน่ารำคาญนั่นทุกวันแล้ว” พชิราพูดแบบนั้นด้วยน้ำเสียงปลอบโยนทำให้ออสตินอารมณ์เสียมากขึ้นอีก โลกนี้มีผู้หญิงที่ร้ายขนาดนี้จริงๆหรอเนี่ย!

เมื่อเห็นออสตินขมวดคิ้ว พชิราก็นึกว่าเขาจะทนไม่ไหวแล้ว ก็จริง ถ้าต้องเผชิญหน้านังจิ้งจอกสาริศาทุกวัน คงทนไม่ไหวแน่ เมื่อคิดได้อย่างนี้ ออสตินก็ทำงานหนักมากเหมือนกัน

“ออสติน นายก็คิดซะว่าทำงานหนักแค่ช่วงนึงละกันนะ เรื่องจบแล้วฉันจะตอบแทนนายอย่างดี” พชิราขยิบตาหาออสตินแบบมีเลศนัย

“หมายความว่าไง” ออสตินหรี่ตาลง ความเยือกเย็นก็แวบเข้ามาในตาของเขา แต่พชิราตีความผิดไป

พชิราเอาผมทัดหู เอามือรองแก้มแล้วมองออสติน “ฉันจำได้ว่าตอนที่อยู่อเมริกา นายบอกว่านายชอบฉันใช่ไหม”

นี่ก็เป็นเหตุผลที่พชิราคิดว่าออสตินไม่มีทางชอบสาริศา คนที่เคยชอบเธอจะตาต่ำขนาดนั้นได้ยังไง จะชอบสาริศาได้ยังไง แม้ว่าตอนนี้เธอจะสวยแล้ว แต่ก็ยังเปลี่ยนความจริงที่เธอเคยขี้เหร่ไม่ได้

“แล้วยังไง” ออสตินจิบชาแล้วมองดูพชิราราวกับดูละคร

“ถ้านายช่วยฉันจัดการกับสาริศาได้ บางทีเราอาจจะมีโอกาสพัฒนากันก็ได้นะ” พชิราถอนหายใจเบาๆ “เป็นไง ข้อตอบแทนนี้ไม่เลวใช่ไหมล่ะ”