หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 373

กว่าจะได้อยู่กับสาริศาเงียบๆสองคนสักพัก แต่กลับถูกพชิรามาขัดจังหวะ แถมยังถูกถามแบบนี้ ออสตินก็โกรธ เขาอยากจะทิ้งนางไว้คนเดียวแล้วเดินจากไป

แต่เมื่อนึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กับสาริศา ออสตินพยายามสุดความสามารถเพื่อระงับความโกรธ ตอนนี้สาริศายุ่งอยู่กับการจัดการกับบุรินทร์ เขาต้องช่วยเธอปิดซ่อนจากพชิรา จะให้เธอสร้างปัญหาให้ริศาอีกไม่ได้

“ตอนนี้ฉันเข้ากันได้ดีกับเธอแล้ว เรื่องนี้ต้องค่อยๆเป็นค่อยไปแหละน่า” ออสตินพูดอย่างคลุมเครือ

“ที่ว่าดีคือดีแค่ไหน พวกนายพัฒนาไปไกลถึงไหนแล้ว นังร่านนั่นมันชอบนายหรือเปล่า” พชิราถามขึ้นรัวๆราวกับจะระบายความโกรธในใจ

“ฉันบอกให้นะ รีบจีบเธอให้ได้ พาเธอออกจากเมือง Sไปเลยได้ยิ่งดี ไปอเมริกา อังกฤษ ญี่ปุ่น ที่ไหนก็ได้! จากนั้นก็กำจัดเธอทิ้งซะ ฉันจะทำให้นังหน้าด้านนั่นตายทั้งเป็น!”

“เรื่องนั้นมันเร่งไม่ได้นี่” ออสตินรู้สึกโกรธเมื่อได้ยินพชิราดุด่าสาริศา ผู้หญิงคนนี้จะหยาบช้าขนาดนี้ได้ยังไงกัน เมื่อก่อนเขาเป็นเพื่อนกับเธอได้ไงกัน

เมื่อเห็นความโกรธจาง ๆ บนใบหน้าของออสติน พชิราก็ตระหนักว่าท่าทีของตัวเองไม่ค่อยดีนัก ยังไง ออสตินก็มาช่วยเธอ ถ้าเขาปฏิเสธไม่ทำแล้ว แผนการของเธอทั้งหมดก็สูญเปล่า

หลังจากปรับน้ำเสียงให้อ่อนลง พชิราก็ยิ้มแหยะๆแล้วพูดว่า “ฉันรีบร้อนไปเองแหละ อย่าโกรธเลยนะ แล้วตอนนี้พวกคุณพัฒนาไปได้ถึงไหนแล้ว”

“ใกล้แล้ว เธอใกล้จะตอบตกลงฉันแล้ว” ออสตินพูดติดรำคาญ

แต่ท่าทางแบบนี้ทำให้พชิราวางใจได้แล้ว แน่นอน เธอไม่คิดว่าท่าทีรำคาญของออสตินจะเป็นเพราะเธอ เป็นเพราะสาริศาแน่!

ฮึ่ม อย่างนี้แหละดีแล้ว เธอกลัวว่าออสตินชอบสาริศาจริงๆซะอีก แล้วจะไม่กล้าทำร้ายสาริศา เขาไม่มีความอดทนกับเธอนั่นแหละดีแล้ว ตอนที่สลัดสาริศาทิ้งจะได้ราบรื่น

“อีกไม่นานก็ดีแล้ว นายทนสักพักนะรอให้เธอตกหลงรักกับนายจนโงหัวไม่ขึ้น แล้วค่อยทิ้งเธอไป แล้วคุณจะได้ไม่ต้องเห็นใบหน้าน่ารำคาญนั่นทุกวันแล้ว” พชิราพูดแบบนั้นด้วยน้ำเสียงปลอบโยนทำให้ออสตินอารมณ์เสียมากขึ้นอีก โลกนี้มีผู้หญิงที่ร้ายขนาดนี้จริงๆหรอเนี่ย!

เมื่อเห็นออสตินขมวดคิ้ว พชิราก็นึกว่าเขาจะทนไม่ไหวแล้ว ก็จริง ถ้าต้องเผชิญหน้านังจิ้งจอกสาริศาทุกวัน คงทนไม่ไหวแน่ เมื่อคิดได้อย่างนี้ ออสตินก็ทำงานหนักมากเหมือนกัน

“ออสติน นายก็คิดซะว่าทำงานหนักแค่ช่วงนึงละกันนะ เรื่องจบแล้วฉันจะตอบแทนนายอย่างดี” พชิราขยิบตาหาออสตินแบบมีเลศนัย

“หมายความว่าไง” ออสตินหรี่ตาลง ความเยือกเย็นก็แวบเข้ามาในตาของเขา แต่พชิราตีความผิดไป

พชิราเอาผมทัดหู เอามือรองแก้มแล้วมองออสติน “ฉันจำได้ว่าตอนที่อยู่อเมริกา นายบอกว่านายชอบฉันใช่ไหม”

นี่ก็เป็นเหตุผลที่พชิราคิดว่าออสตินไม่มีทางชอบสาริศา คนที่เคยชอบเธอจะตาต่ำขนาดนั้นได้ยังไง จะชอบสาริศาได้ยังไง แม้ว่าตอนนี้เธอจะสวยแล้ว แต่ก็ยังเปลี่ยนความจริงที่เธอเคยขี้เหร่ไม่ได้

“แล้วยังไง” ออสตินจิบชาแล้วมองดูพชิราราวกับดูละคร

“ถ้านายช่วยฉันจัดการกับสาริศาได้ บางทีเราอาจจะมีโอกาสพัฒนากันก็ได้นะ” พชิราถอนหายใจเบาๆ “เป็นไง ข้อตอบแทนนี้ไม่เลวใช่ไหมล่ะ”

พูดพลาง เธอก็มองไปที่ออสติน นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความคลุมเครือ

พชิราพูดอย่างมั่นใจมาก เธอยังจำได้ว่าที่อเมริกา เพื่อที่จะจีบตน ออสตินยืนถือดอกกุหลายอยู่ล่างหอพักเธออยู่สามวันติดๆ ทำให้สาว ๆ ในตณะต่างอิจฉาเธอ

แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ตอบตกลงเขา

ออสตินนั้นก็ดี แต่ยังไงซะ ออสตินก็เจ้าชู้เกินไป ในตอนนั้นเธอก็คอยคิดถึงแต่ธนพัตด้วย ดังนั้นดังนั้นจึงไม่ได้สานต่ออะไรกับออสติน เวลาผ่านไปทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนกัน แต่ก็ยังมีความกุ๊กกิ๊กกันอยู่

แต่เธอเชื่อว่าถ้ายังไม่ได้ก็ต้องมีความอยากอยู่เสมอแหละ เธอมั่นใจมากว่าออสตินจะต้องยังชอบเธอ ยังไงซะเธอก็สมบูรณ์แบบมาก ผู้ชายคนไหนบ้างจะไม่ชอบเธอ

ถ้าออสตินไม่มีความรู้สึกต่อเธอ เขาจะยินยอมพร้อมใจร่วมด้วยกับแผนการหลอกสาริศาทำไม แถมยังตั้งใจทำมากด้วย

ดังนั้น ตราบใดที่เธอยังหว่านเสน่ห์ให้ออสติน เขาก็จะตั้งใจหลอกสาริศาขึ้นอีกแน่นอน แล้วก็สลัดทิ้ง!

เห้อ เสน่ห์ของเธอช่างเหลือล้น ออสตินก็จะโดนเธอควบคุมอย่างดีแน่!

เมื่อเห็นพชิรามั่นใจว่าเขาจะต้องตกลงอย่างแน่นอน ออสตินก็คิดว่าน่าตลกสิ้นดี

เธอคิดว่าเขายังชอบเธออยู่เหรอ กำลังพยายามเกลี้ยกล่อมเขาด้วยการยั่วยวนแบบนี้น่ะเหรอ

ตอนแรกที่เขาตามจีบพชิรา ก็เพราะถูกหลอกจากใบหน้าสวยๆนั่นเท่านั้นแหละ ตอนแรกก็เห็นว่าเธอสวย ปกติแล้วดูเย็นชามาก เธอไม่สนใจผู้ชายในมหาลัยเลย เลยคิดว่าเป็นความท้าทาย คิดว่าจะต้องเอาเธอมาให้ได้

ไม่เฉพาะกับพชิราเท่านั้นแต่กับสาวๆ คนอื่นด้วย ทุกครั้งที่เขาเจอผู้หญิงที่ไม่สนใจเขา เขามักจะอยากได้ แต่พอจีบติดจริงๆ ก็จะหมดความสนใจทันที ไม่นานก็จะสลัดทิ้งเพราะความเบื่อ

เขาเล่นเกมแบบนี้มาหลายปีแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกว่าตอนนั้นเขาโง่เขลาและไร้สาระมาก ทำไมถึงไปตามหาความมั่นใจกับความรู้สึกชนะจากเรื่องแบบนี้กันนะ

ถ้าเป็นเมื่อก่อนพชิราส่งสัญญาณที่ชัดเจนแบบนี้ให้กับเขา เขาคงจะมีความคิดอย่างอื่น แต่ตอนนี้เขารู้สึกเบื่อหน่ายและหมดความอดทน แถมยังรู้สึกขยะแขยงในใจอีกด้วย

ออสตินเองก็ตระหนักได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเองอย่างเห็นได้ชัด ทำไมถึงเป็นแบบนี้กัน เมื่อนึกถึงคำถามนี้ ใบหน้าของสาริศาก็ปรากฏขึ้นในหัวทันที

ใช่ ตั้งแต่เขาได้รู้จักเธอ เขาก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย นอกจากนี้ เธอยังให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้เขาเป็นกังวลได้เหมือนเธอ มีความสุขได้ก็เพราะเธอมีความสุข เป็นทุกข์เพราะเห็นใบหน้าบึ้งของเธอ และยอมทำทุกอย่างเพื่อเธอด้วยความเต็มใจ

เทียบกันแล้ว พชิราสวยแล้วไง เป็นเพียงผู้หญิงเลวทรามที่สวยแค่เปลือก ทำให้เขารังเกียจมาก

แต่กับสาริศา แค่เธอยิ้ม ในสายตาของเขาเธอก็สมบูรณ์แบบมาก

เมื่อคิดถึงถึงเรื่องนี้ มุมปากของออสตินก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้น คิดว่าคราวนี้เขาตกหลุมรักแล้วจริงๆ แล้วไงล่ะ เขากระโดดลงไปในหลุมนี่เองหนิ