หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 374

พชิราคิดว่ารอยยิ้มเป็นเพราะเธอ ยิ่งได้ใจยิ่งกว่าเดิม พูดด้วยน้ำเสียงออเซาะให้คนหลง “ออสติน จริง ๆ แล้วที่ฉันไม่ได้ตอบตกลงนายในตอนนั้นอาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราได้เจอกันอีกในตอนที่ดีกว่าเดิมก็ได้นะ นี่มันเป็นพรหมลิขิตของเราเลยไม่ใช่เหรอ"

พรหมลิขิตงั้นเหรอ ออสตินมองไปที่พชิราด้วยแววตาเยาะเย้ย นี่เป็นบทโทษสำหรับความหุนหันพลันแล่นของเขาในตอนนั้นต่างหาก

ถึงยังไง พชิราก็ไม่คิดว่า ออสติน ล้อเลียนเธอ ในสายตาของเธอ รอยยิ้มในดวงตาของออสติน นั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นสัญญาณแห่งความสุข

“มะรืนนี้จะมีหนังเข้าใหม่ได้ยินมาว่าตัวอย่างไม่เลวเลย สนใจจะไปดูด้วยกันมั้ย” พชิราเริ่มเชื้อเชิญ “ขอโทษทีนะ วันนั้นฉันมีงานต้องทำ น่าจะไม่มีเวลา” ออสตินปฏิเสธโดยไม่รีรอ ลุกขึ้น “ผมยังมีเรื่องต้องทำ ผมไปก่อนนะ”

พชิราไม่ทันได้คิดอะไร ได้แต่มองดูออสตินเดินลับสายตาไปอย่าง งงๆ

เมื่อร่างของออสตินหายไป มองไม่เห็นแล้ว พชิราก็กลับมารู้สึกตัว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความอับอายขายขี้หน้า ตัวเองบอกใช้ชัดเจนขนาดนี้แล้ว ออสตินนี่มันไม่รู้จักรักษาโอกาสไว้จริงๆ!

เขาไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนขอร้องให้เธอเดทด้วย ตอนนี้ตนลองให้โอกาสไว้หน้าเขา เขากลับกล้าปฏิเสธ! น่าโมโหจริงๆ!

คิดว่าวันนี้ออสตินต้องอารมณ์ไม่ดีแน่ๆ ไม่งั้นด้วยความเป็นเขา เขาไม่มีวันปฏิเสธคำเชิญของเธอไม่ว่ายังไงแน่นอน

แม้ว่าขาของเธอจะพิการแต่เธอก็ยังมั่นใจในเสน่ห์ของเธอ ผู้ชายล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตใช้ตาดู จะทนปฏิเสธผู้หญิงอย่างเธอได้ยังไงกัน

......

ในอีกทางหนึ่ง หลังจากที่สาริศากลับบ้านมา ก็หยิบเอกสารที่ออสตินมอบให้มาอ่านอย่างระมัดระวัง ราวกับจะสลักทุกคำไว้ในใจ

นึกถึงการสัมภาษณ์พรุ่งนี้ สาริศาก็ตื่นเต้นเล็กน้อย คราวนี้เธอจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอได้แล้ว แม้ว่าเวลาจะผ่านไปห้าปี แต่มันก็เป็นหนามในใจของเธอตลอดมา และมันก็เป็นชนวนของเรื่องทั้งหมดด้วย

ในที่สุดความจริงก็จะปรากฏออกมาแล้ว

ตอนนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตู ชัชวาลเดินเข้ามา

“เธอจะไปสัมภาษณ์บุรินทร์เหรอ” ชัชวาลถามทันทีที่เปิดประตูเข้ามา

สาริศาพยักหน้า "ใช่ค่ะ พรุ่งนี้"

"เธอรู้มั้ยว่านี่มันอันตรายแค่ไหน เธอพยายามจะทำอะไรกันแน่!" ชัชวาลอดขึ้นเสียงไม่ได้ น้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธเช่นกัน

เธอทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้โดยไม่ปรึกษาตนได้ไง บุรินทร์ลักพาตัวเธอไปได้ครั้งหนึ่ง ก็ทำครั้งที่สองอีกได้ เธอเอาตัวเองไปเสี่ยงอันตรายอยู่นะ!

หลายปีมานี้ชัชวาลใส่อารมณ์กับเธอนับครั้งได้เลย แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไปคือทุกครั้งก็เพราะเป็นห่วงเธอ สาริศารู้ว่าครั้งนี้ก็เหมือนกัน

“พี่คะ ไม่ต้องห่วง ฉันจะระวัง ฉันปล่อยเรื่องตอนนั้นไปไม่ได้จริงๆ ฉันต้องล้างแค้นนี้ให้น้องธีร์” สาริศาพูดอย่างหนักแน่น

เมื่อรู้ว่าสาริศาไม่เคยออกจากเงามืดในตอนนั้นได้ ชัชวาลก็ทุกข์ใจมากเช่นกัน “ปล่อยให้พี่จัดการเรื่องแก้แค้นนี้จะได้ไหม เรื่องนี้อันตรายเกินไปจริงๆ ถ้าบุรินทร์จะทำอะไรอีก...”

“เรื่องนี้ฉันต้องทำเอง” สาริศาขัดคำพูดชัชวาล “พี่คะ ฉันจะระวังให้มากขึ้น ให้ฉันทำเถอะ”

เธอต้องแก้แค้นด้วยตัวเองให้ได้! เมื่อเห็นว่าสาริศายืนกราน ชัชวาลไม่รู้จะเกลี้ยกล่อมเธออย่างไร โรคหัวใจยังต้องการหมอหัวใจ บางทีแค่แก้แค้นด้วยน้ำมือของเธอเอง เธอถึงจะปล่อยวางแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ แต่ว่า......

เฮ้อ ช่างมันแล้วกัน ทำได้แค่แอบส่งคนไปปกป้องเธอแล้วล่ะ

“ระวังตัวด้วยแล้วกัน ถ้าเจออันตรายอะไรต้องติดต่อพี่ทันทีเลยนะ” ชัชวาลกำชับอย่างเป็นห่วง

“ได้ค่ะ” สาริศาพยักหน้าอย่างหนักแน่น