ชัชวาลอยู่ที่หน้าประตูห้องทำงาน เห็นสีหน้าที่ดูแย่ของธนพัตเดินออกมา และเห็นท่าทางของสาริศาตอนนี้ เขาก็พอจะเดาออกได้ว่าทั้งคู่เจรจากันไม่ลงตัว
เดินมาที่ด้านหน้าสาริศาแล้วตบหลังเบา ๆ ชัชวาลกล่าวอย่างเอ็นดู “ไม่อยากเจอคนพวกนี้ พวกเรากลับอเมริกากันเถอะ ทำไมเธอต้องทำเรื่องที่ทำให้ตัวเองเจ็บปวดด้วย”
เงยหน้าขึ้น น้ำตาบนใบหน้าของสาริศาที่ยังไม่แห้ง น้ำเสียงที่สะอึกแต่แน่วแน่ “พี่ ฉันต้องทำเช่นนี้ มีเพียงแบบนี้ ถึงจะสามารถปกป้องตัวเองกับน้องธีร์ได้”
ความจริงคำพูดเหล่านั้นที่พูดออกมาทำไมเธอจะไม่เจ็บปวด เพียงแต่ว่าเธอต้องอดทน เพื่อไม่ให้สูญเสียธีร์ไป เธอจะต้องไม่ปล่อยให้ธนพัตรู้เรื่องการมีอยู่ของเขา
“พี่จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกป้องเธอกับธีร์ เธอไม่ต้องลำบากขนาดนั้น” นี่เป็นคำพูดจากก้นบึ้งในหัวใจที่เขาต้องการพูด แต่ว่าเขากลับไม่ได้พูดออกมา
เพราะว่าเขารู้ดี สาริศาในวันนี้จะไม่ยอมหดหัวหลบอยู่ด้านหลังของคนอื่นเพื่อขอให้ปกป้องคุ้มครอง วางมือบนไหล่ของสาริศาเบา ๆ ชัชวาลส่งพลังของตัวเองให้กับเธออย่างเงียบ ๆ
รู้สึกถึงการสนับสนุนของชัชวาล สาริศาเงยหน้าและพยายามดึงรอยยิ้มออกมา “พี่ ฉันไม่เป็นไร พี่ไม่ต้องเป็นห่วง พี่ไปทำงานก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันยังมีประชุมอีก”
ลังเลครู่หนึ่ง ชัชวาลก็พยักหน้ารับปาก “อืม อย่างนั้นพี่ไม่รบกวนเวลาเธอทำงานแล้ว แต่ว่าเธอต้องรับปากพี่ จะต้องไม่เสียใจเพราะเรื่องพวกนี้อีก”
“ค่ะ” สาริศายิ้มแล้วตอบ
ตบไหล่ของสาริศาเบา ๆ สองที ชัชวาลถึงแม้จะยังกังวล แต่ก็หันหลังแล้วจากไป
เขาเข้าใจน้องสาวตัวเองคนนี้ดี เห็นว่าเชื่อฟัง แต่ว่าดื้อรั้นกว่าใคร ๆ เวลานี้เธอไม่ต้องการให้เขาอยู่ข้าง ๆ เป็นเพื่อนเธอ
ชัชวาลจากไปแล้ว สาริศาก็สงบอารมร์ตัวเอง หลังจากใจเย็นลง ก็ได้หยิบเอกสารบนโต๊ะแล้วเดินออกมาจากห้องทำงาน จากนั้นแจ้งพนักงานทุกคนที่อยู่ด้านนอกไปเข้าร่วมประชุมกันที่ห้องประชุม
โลกไม่ว่าจะขาดใครไปก็ยังคงหมุนอยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป
ช่วงนี้ข่าวที่บุรินทร์ถูกตัดสินลงโทษได้แพร่กระจายไปทั่วเมื่อง S และนิตยสารฉบับนี้ก็มีบทสัมภาษณ์พิเศษเกี่ยวกับบุรินทร์ อีกทั้งยังเปิดเผยอาชญากรรมต่าง ๆ ของเขาด้วย ดังนั้นยอดขายจึงเพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่าเมื่อเทียบกับฉบับที่แล้ว เมื่อเข้าร่วมประชุมใบหน้าของพนักงานแต่ละคนจึงเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสำเร็จ
“ทุกคนน่าจะรู้แล้วว่า นิตยสารฉบับนี้ของพวกเรามียอดขายเป็นอันดับหนึ่งในบรรดานิตยสารประเภทเดียวกัน นี่เป็นเพราะความพยายามของทุกคน ช่วงนี้ลำบากทุกคนแล้วนะ” พูดจบสาริศาก็ปรบมือนำ “อีกสักครู่หลังเลิกงาน ฉันขอเลี้ยงอาหารเย็นทุกท่านดีไหม”
ได้ยินคำชมจากบก. ทุกคนต่างมีกำลังใจ และห้องประชุมก็เต็มไปด้วยเสียงดังแห่งความดีใจ
“บก.สุดยอดมากเลย ข้อมูลด้านมืดของบุรินทร์ยังสามารถขุดมาได้!”
“ถูกต้อง พี่ริศา ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ที่ให้พวกเราไปตรวจสอบโครงการโรงแรมของบุรินทร์ในครั้งนี้ นิตยสารของพวกเราจะสามารถรายงานข่าวเป็นที่แรกได้อย่างไร”
“พี่ริศา พี่คือคนที่มีส่วนมากสุดที่ทำให้เรื่องนี้สำเร็จ”
“ถูกต้อง บก.รู้เรื่องบุรินทร์ติดสินบนได้อย่างไรคะ” พนักงานสาวคนหนึ่งถามด้วยความสงสัย
“พลังความเฉียบแหลมรู้จักไหม” สาริศายังไม่ทันได้ตอบ พนักงานชายคนหนึ่งก็แย่งตอบขึ้น “ทำอาชีพอย่างพวกเรา ก็ต้องมีความเฉียบแหลมและการมองทะลุปรุโปร่ง เช่นนี้แล้วถึงจะมองขาดเรื่องราวของคนอื่น”
“แน่นอนว่าการจะมาถึงจุดนี้ ต้องใช้เวลาหลายปีในการสะสมประสบการณ์และความคิดที่รอบคอบ และทั้งหมดนี้ก็คือสิ่งที่บก. พี่ริศาผู้อ่อนโยนเพียบพร้อม ดังนั้นจึงมองการณ์ไกล รู้ว่าเรื่องราวของบุรินทร์มีบางอย่างที่น่าสงสัย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...