หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 395
สรุปบท บทที่ 395 แผนการใหม่ของพชิรา: หวานเย็น กรุ่นใจ
ตอน บทที่ 395 แผนการใหม่ของพชิรา จาก หวานเย็น กรุ่นใจ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 395 แผนการใหม่ของพชิรา คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่เขียนโดย ช็อคโกแลต เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เห็นสายตาของทุกคนที่ชื่นชมอย่างไม่ปิดซ่อน ชญาภาที่นั่งอยู่ตรงกลางของผู้คนเกิดความไม่พอใจอย่างยิ่ง แต่ว่าเธอก็จนปัญญา เพราะเธอเองก็ไม่สามารถหาวิธีสัมภาษณ์ออสตินด้วยตัวเองได้
ฮึ่ม ก็พึ่งพาบารมีตระกูลนิธิธราสกุลอยู่ดี ชญาภามองไปทางสาริศาด้วยความขุ่นเคือง
สาริศาก็ย่อมสัมผัสได้ถึงสายตาที่“แตกต่าง”นั้น แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้ใส่ใจ ไม่สนใจคนที่ไม่สำคัญ ชีวิตได้สอนให้เธอเรียนรู้สิ่งนี้ตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว
หลังจากจบการประชุม สาริศาก็กลับมาที่ห้องทำงานแล้วโทรศัพท์หาออสติน
“ริศา โทรมาหาผมมีเรื่องอะไรเหรอ” เสียงตั้งตารอของออสตินดังขึ้นจากปลายสาย
“ฉันมีเรื่องที่ต้องการรบกวนคุณ” สาริศารู้สึกเกรงใจเล็กน้อย ครั้งก่อนที่ขอความช่วยเหลือจากออสติน เธอยังไม่ทันได้ขอบคุณเขาแบบดี ๆ ตอนนี้ก็ยังมีเรื่องมีมาขอความช่วยเหลือจากเขาอีก
“เรื่องอะไรเหรอครับ” ออสตินกล่าวด้วยความดีใจ โอกาสที่สาริศาจะขอความช่วยเหลือจากเขานั้นยากมาก คบกันไปมาหาสู่ ความสัมพันธ์ของทั้งสองย่อมต้องสนิทกันเป็นธรรมดา
“ฉันอยากรบกวนคุณยอมรับการสัมภาษณ์จากสำนักพิมพ์ของพวกเรา ไม่ทราบว่าคุณสนใจไหม” สาริศากล่าวถาม
“เอ่ออันนี้” น้ำเสียงออสตินมีความลังเล
“คุณวางใจได้ค่ะ การสัมภาษณ์ของบริษัทพวกเราจะไม่ละเมิดความเป็นส่วนตัวของคุณอย่างแน่นอน อีกทั้งยังช่วยให้คุณมีอิทธิพลในอาชีพของคุณด้วย”
สาริศากล่าวอย่างจริงจัง อยากจะพยายามทำอย่างเต็มที่ ในเมื่อรับปากทุกคนว่าจะเตรียมการการสัมภาษณ์ครั้งนี้ เธอจะต้องไม่ทำให้ทุกคนต้องผิดหวังที่ชื่นชอบตัวเอง
“อิ ๆ!” ออสตินรู้สึกขบขันน้ำเสียงที่จริงจังของเธอ “ตกลง ผมยอมรับการสัมภาษณ์จากสำนักพิมพ์ของคุณ แต่ว่าผมมีเงื่อนไขหนึ่งข้อ”
“เงื่อนไขอะไรคะ” น้ำเสียงของสาริศาที่ค่อนข้างร้อนรน แต่สีหน้าปรากฏรอยยิ้ม เห็นท่าแล้วคงจะมีโอกาส
“เงื่อนไขก็คือผมต้องการให้คุณเป็นคนสัมภาษณ์ผม”
เสียงหัวเราะของออสตินจากปลายสายค่อนข้างเจ้าเล่ห์“ผมเชื่อมั่นคุณคนเดียว ถ้าหากเป็นคนอื่นสัมภาษณ์ผม ผมจะรู้สึกไม่ปลอดภัย ดังนั้นผมยอมรับการสัมภาษณ์ของคุณคนเดียว”
เมื่อเห็นออสตินพูดเช่นนี้ สาริศาอยากจะกลอกตามองบน เธอไม่ได้รู้จักกับเขาแค่วันแรกสักหน่อย ทำไมถึงไม่มีความรู้สึกปลอดภัย คำพูดเช่นนี้ทำไมเขาถึงพูดออกมาได้
“ฉันจะกำชับเพื่อนร่วมงานที่ไปสัมภาษณ์คุณอย่างดี ไม่ต้องห่วง พวกเราจะต้องไม่สัมภาษณ์ถามเรื่องที่เฉียบคมอย่างแน่นอน แบบนี้ได้ไหม” สาริศากล่าวเสนออย่างระมัดระวัง
ความรู้สึกของออสตินที่มีต่อเธอ ถึงแม้ว่าเธอไม่เต็มใจที่จะเผชิญ แต่เธอก็ใช่ว่าจะไม่รู้ เธอไม่ได้ชอบออสติน ระยะห่างที่ใกล้ชิดกับเขาที่สุดก็คือเพื่อนเท่านั้น ดังนั้นการยอมรับเงื่อนไขนี้ สำหรับเธอแล้วฉันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างลำบากใจ
“ริศา ผมบอกแล้ว ผมยอมรับการสัมภาษณ์จากคุณคนเดียว” น้ำเสียงของออสตินจริงจังขึ้นมาทันใด ทำทุกอย่างมากมายเช่นนี้ เธอยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองอีกเหรอ
เมื่อเห็นออสตินยืนกราน แล้วก็นึกถึงรอยยิ้มที่ดีใจของทุกคนเมื่อรู้ว่าสามารถสัมภาษณ์ออสตินได้ สาริศาจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็ตอบตกลง
“อย่างนั้นก็ได้”
หลังจากนัดกับออสตินสำหรับเวลาและสถานที่ในการสัมภาษณ์แล้ว สาริศาก็วางสายโทรศัพท์ลง
ออสตินตอบรับการสัมภาษณ์จากพวกเขา เดิมทีควรรู้สึกดีใจถึงจะถูก แต่สาริศากลับรู้สึกหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ถูก
เธอส่ายหัวเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมาก และก็เริ่มก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
...
...
รีบร้อนไปที่โต๊ะหยิบแก้วน้ำใบใหม่ แล้วกันยาก็เดินหันไปทางตู้น้ำ การล้มเมื่อสักครู่ น่าจะทำให้ผิวหนังบนขาถลอก ความปวดแสบปวดร้อนจากหัวเข่าได้ลอยมา แต่ทว่าเธอตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจสิ่งเหล่านี้
เติมน้ำในแก้วเสร็จ กันยาก็นำมายื่นให้กับพชิราที่อยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม “หนูเพชร ดื่มน้ำนะ”
เมื่อสักครู่มือของกันยาถูกเศษแก้วบาด ตอนนี้เลือดก็ยังไหลไม่หยุด และก็บังเอิญคราบเลือดไปเปื้อนติดบนแก้วน้ำ
พชิรามองดูสีแดงเข้มที่ทิ่มแทงตา จึงรู้สึกว่าตัวเองแทบจะเป็นบ้าแล้ว ผู้หญิงต่ำต้อยที่อยู่ตรงหน้าเป็นแม่แท้ ๆ ของตัวเองจริงเหรอ นี่จะให้เธอกล้ายอมรับได้อย่างไร
พชิราไม่ได้ยื่นมือมารับ พยายามกลั้นความโกรธเอาไว้ “ตอนนี้ฉันไม่อยากดื่มน้ำแล้ว คุณวางลงข้าง ๆ ก่อนเถอะ”
หลังจากที่ชะงักอยู่ครู่หนึ่ง กันยาที่ได้สติคืนมาก็รีบกล่าวขึ้น “ได้ ๆ น้าจะวางลงข้าง ๆ หนูอยากดื่มเมื่อไรก็บอกน้านะ น้าจะไปยกมาให้หนู ขาของหนูไม่สะดวก”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ กันยาก็เพ่งมองบนตักของพชิราอีกครั้ง น้ำตาไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ สวรรค์ช่างไม่มีตา คนที่ผิดคือเธอ ทำไมต้องให้ลูกสาวของตัวเองมารับเคราะห์แทน เธอตายไม่เสียดาย แต่ว่าเพชร……เพชรของเธอยังเด็กอยู่นะ
พชิราดึงผ้าคลุมมาคลุมขาอย่างหงุดหงิด แทบจะไม่อยากอยู่ในห้องนี้ต่อแม้แต่วินาทีเดียว
“วันนี้ที่ฉันมาเพื่ออยากจะบอกกับคุณว่า ฉันเต็มใจที่จะบริจาคไขกระดูกให้กับคุณ เพื่อรักษาชีวิตคุณ”
พชิราขมวดคิ้วและกล่าวจุดประสงค์การมาที่นี่ของตัวเอง
“จริงเหรอ” กันยาแทบจะไม่อยากจะเชื่อ “หนูเพชร หนูเต็มใจจะช่วยน้าจริงเหรอ”
กันยาอดไม่ได้จึงร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง แต่ว่าครั้งนี้เป็นเพราะว่าซาบซึ้ง เพชรของเธอในใจยังคงมีแม่คนนี้ เพราะสายเลือดแท้ ๆ เพชรยังคงไม่ทิ้งเธอแบบไม่ดูดำดูดี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...