หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 398
สรุปบท บทที่ 398 เพราะผมต้องการจีบคุณ: หวานเย็น กรุ่นใจ
อ่านสรุป บทที่ 398 เพราะผมต้องการจีบคุณ จาก หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บทที่ บทที่ 398 เพราะผมต้องการจีบคุณ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ผ่านไปหลายวัน ขณะที่สาริศากำลังทำงานอยู่นั้น ก็ได้รับสายโทรศัพท์จากกันยา บอกว่าผลการตรวจของพชิราออกมาแล้ว ไขกระดูกของพวกเขาสองคนเข้ากันได้ดี แล้วจะทำการผ่าตัดในอีกสักครู่
เมื่อได้ยินข่าวนี้ สาริศาก็ดีใจอย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าวันก่อนกันยาจะทำเรื่องที่ทำให้เธอเสียใจ แต่ว่าเธอก็ยังคงหวังอยากให้กันยามีสุขภาพที่แข็งแรง
ไม่ว่าอย่างไร กันยาเป็นคนเลี้ยงเธอจนเติบโต เธอยังคงเป็นคนสำคัญของเธอเสมอ
“ริศา เรื่องที่ช่วยขอร้องแทนเพชร หนูไตร่ตรองถึงไหนแล้ว” เสียงกันยายนถามดังขึ้นอย่างระมัดระวังจากปลายสาย
รอยยิ้มที่เพิ่งปรากฏบนใบหน้าของเธอได้หายไปในทันที สาริศากล่าวอย่างไร้ความรู้สึก “เรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้แม่ดูแลร่างกายของตัวเองให้ดี ๆ เพื่อทำการผ่าตัดก่อนนะคะ”
“ได้ ค่อยว่ากันทีหลัง หนูค่อย ๆ ไตร่ตรองก็แล้วกัน” กันยาเกรงใจไม่กล้าบีบบังคับสาริศามากเกินไป
หลังจากที่ตอบรับแล้วสาริศาก็วางสายลง หยิบแผนที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา เธอกลับพบว่าตัวเองไม่มีกะจิตกะใจที่จะดูต่ออีก ในใจรู้สึกหงุดหงิดรำคาญมาก
หลายวันมานี้สาริศามีอารมณ์ที่ไม่ค่อยดี รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ประสิทธิภาพในการทำงานก็ต่ำมาก
วันเวลาจึงผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว และแล้วก็ถึงวันที่นัดสัมภาษณ์กับออสติน
หลังจากที่เตรียมเอกสารและคำถามในการสัมภาษณ์เสร็จแล้ว สาริศายังไม่ทันได้โทรศัพท์ไปหาออสติน ก็ได้รับสายโทรศัพท์จากเขาที่โทรมา
“ริศา ตอนนี้ผมอยู่ใต้ตึกแล้ว รีบลงมาเถอะ” น้ำเสียงของออสตินดังขึ้น “คุณคงไม่ได้ลืมหรอกนะว่าวันนี้คุณต้องสัมภาษณ์ผม”
“เปล่า ฉันจะลืมได้ยังไงคะ แต่ว่า……” เป็นเธอต่างหากที่ควรไปหาเขาหรือเปล่า สถานการณ์ตอนนี้ทำไมมันถึงกลับกัน
“แต่ว่าทำไมเหรอครับ” ออสตินถามด้วยความสงสัย “หรือว่าวันนี้คุณมีธุระ”
“เปล่าค่ะ ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้ คุณรอฉันแป๊บหนึ่งนะ”
เมื่อสาริศากล่าวจบก็ได้วางสายโทรศัพท์ ในใจกลับผุดความรู้สึกประหลาดใจขึ้น นี่ดูเหมือนจะไม่สอดคล้องกับกระบวนการสัมภาษณ์ทั่วไปหนิ
แต่ว่าออสตินยังรอเธออยู่ด้านล่าง ตอนนี้เธอไม่มีเวลามาคิดมากมาย หยิบเอกสารที่เตรียมพร้อมเมื่อสักครู่แล้วก็รีบลงไปอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เดินมาถึงด้านล่าง ก็เจอรอยยิ้มทักทายอันสดใสของออสติน “ขึ้นรถเถอะ ผมได้นัดสถานที่สัมภาษณ์ไว้แล้ว”
“ไม่ใช่ตกลงกันไว้แล้วเหรอว่าไปสำนักงานกฎหมายของคุณ” สาริศาถามด้วยความสงสัย
“ไม่เอา ๆ” ออสตินรีบไปไหน “ผมคิด ๆ ดูแล้วรู้สึกว่าสำนักงานอึดอัดเกินไป บรรยากาศในการสัมภาษณ์ไม่ค่อยดี ดังนั้นจึงได้เลือกสถานที่ใหม่ไว้แล้วครับ”
“ที่ไหนคะ” สาริศาเกิดความอยากรู้ขึ้นมา
“ไปถึงแล้วคุณก็จะรู้เองครับ” ออสตินอุบอิบไว้ “ขึ้นรถกันเถอะ”
ยังจะเก็บไว้เป็นความลับอีก สาริศาขึ้นรถด้วยความสงสัย ช่างเถอะ ไม่สำคัญว่าจะเป็นที่ใด ขอเพียงได้สัมภาษณ์อย่างราบรื่นก็เพียงพอ
แต่ว่าเมื่อลงจากรถแล้ว สาริศาก็พบว่า ออสตินได้พาเธอมาที่ร้านอาหารฝรั่งเศสที่ค่อนข้างหรูหรา
“พวกเรามาที่นี่กันทำไมคะ!” สาริศาที่ค่อนข้างงุนงง
“ทานข้าวไงครับ” ออสตินจะตอบกลับอย่างมั่นใจ “คิด ๆ ดูแล้ว พวกเราพลางสัมภาษณ์พลางทานอาหาร บรรยากาศที่สุดแสนโรแมนติกและเงียบสงบ มีเสียงไวโอลินที่สง่าดังอยู่ในอากาศ ดีสุด ๆ ไปเลย”
“คุณริศา นี่คือดอกไม้ที่คุณออสตินมอบให้กับคุณครับ” พนักงานเสิร์ฟโค้งคำนับเล็กน้อยแล้ววางช่อดอกไม้ไว้ในมือของสาริศา
มองดูดอกกุหลาบสีแดงสดในมือ สาริศาก็มองไปทางออสตินอย่างลนลาน ไม่รู้ว่าการกระทำเช่นนี้ของเขานั้นต้องการอะไร! อีกอย่างทำไมต้องมอบดอกไม้ให้กับเธอด้วย ยกมือขึ้นโบกสื่อให้พนักงานถอยออกไปก่อน ออสตินหยิบกล่องของขวัญออกมาจากทรวงอกแล้วเปิดออก เป็นสร้อยคอเพชรซึ่งดูสวยงามเป็นพิเศษภายใต้แสงสะท้อนของแสงเทียน
ผลักกล่องสร้อยคอมาด้านหน้าของสาริศา ออสตินยิ้มแล้วกล่าวอย่างอ่อนโยน “ตอนที่เลือกนั้นผมรู้สึกว่าแบบนี้เหมาะกับคุณมาก ไม่รู้ว่าคุณชอบไหมครับ”
“นี่เป็นเพียงการสัมภาษณ์ธรรมดา อีกทั้งพวกเราก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้จักกัน คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้” สาริศาผลักสร้อยคอกลับไป “ของชิ้นนี้แพงมากเกินไป ฉันรับไม่ได้”
“บางทีสำหรับคุณแล้วอาจจะเป็นแค่การสัมภาษณ์ที่ธรรมดา แต่ว่าสำหรับผมแล้วกลับรู้สึกมีความหมายที่แตกต่างออกไป” ออสตินมองสาริศาแล้วกล่าว ในแววตาปรากฏความรักที่เห็นได้อย่างชัดเจน
“นี่หมายความว่าอย่างไร” แววตาสาริศาดูเย็นชาเล็กน้อย ออสตินจะต้องไม่มีทางมอบของขวัญให้ตัวเองโดยที่ไม่มีที่มาที่ไปอย่างแน่นอน
“ริศา คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอครับ” ใบหน้าของออสตินคือความจริงจังที่สาริศาไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้สาริศายิ่งลนลาน
“เข้าใจอะไรคะ!” หวังว่าคงจะไม่ใช่เป็นแบบที่ตัวเองคิด
“ผมมีใจให้กับคุณ” ออสตินกล่าว “ริศา ผมชอบคุณ”
ได้ยินออสตินเผยคำพูดออกมา ในใจของสาริศาก็ยิ่งเต้นระรัว และไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไรไปชั่วขณะหนึ่ง
ก้มหน้าครุ่นคิดอยู่นาน สาริศาถึงได้เปล่งเสียงออกมา ไหนบอกว่าจะไม่ฟังคำพูดของพชิราแล้วมาจีบฉันอีก และตอนนี้คืออะไรกัน”
“คุณวางใจได้ ในเมื่อรับปากว่าจะไม่ร่วมมือกับพชิราเพื่อแกล้งคุณ ผมก็ต้องทำได้” ออสตินกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ริศา ครั้งนี้ผมอยากจีบคุณจริง ๆ ไม่ได้เพื่อช่วยพชิราเล่นงานคุณ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...