หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 402

“อื้ม” ออสตินตอบด้วยแววตาผิดหวัง สาริศายังคงหลบเลี่ยง คำสารภาพของตนสินะ

หลังจากช่วยห่มผ้าให้ออสติน แล้ว สาริศาก็ลุกขึ้นออกจากห้องไป ออสตินก็เริ่มหลับตาพักผ่อน สิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ทำให้เหนื่อยมาก ตอนนี้เขารู้สึกว่าบาดแผลนั้นเจ็บมาก

แต่ไม่นานนัก ออสตินก็ลืมตาขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง เพราะเขาได้ยินเสียงของรถเข็น

พชิรา มาทำอะไร!

ทันทีที่พชิราเข้าไปมา ก็ได้สบตาเข้ากับออสตินที่มองมาทางประตู ทักทายด้วยท่าทีปกติ “นายตื่นแล้วเหรอ”

“อื้ม” ออสตินตอบกลับไปเสียงอู้อี้ มองไปที่พชิราอย่างไม่ไว้ใจ การลอบฆ่าครั้งนี้เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะเป็นฝีมือของพชิรา

“ทำไมนายถึงช่วยบังมีดให้สาริศา” พชิราถามคำถามที่ตนเองอยากรู้ไปทันที ด้วยน้ำเสียงไม่แยแส ไม่ได้สนใจสภาพร่างกายของออสตินเลย

“คุณไม่ได้จะให้แนเข้าใกล้สาริศาแล้วทำให้เธอเชื่อใจฉันหรอกเหรอ” ออสตินโกหกพชิรา ตอนนี้เขายังต้องทำให้เธอเชื่อใจ เพื่อที่จะหาสิ่งที่อยากรู้จากเธอ

“ถึงแม้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับสาริศาจะใกล้ชิดกันมากขึ้น แต่เธอไม่เคยเชื่อในตัวฉันเลย ตอนนี้ผมรับมีดแทนเธอแล้ว เธอจะต้องเชื่อแน่ๆว่าฉันจริงจังกับเธอ”

คำพูดพวกนี้กระเทือนไปถึงบาดแผลออสตินขมวดคิ้วแน่น หายใจเข้าออกเล็กๆ

“แต่ทำแบบนี้ลงทุนมากไปแล้วล่ะมั้ง มันคุ้มกันเหรอ” พชิราถามอย่างไม่แน่ใจ เธอไม่ค่อยเชื่อที่ออสตินพูด ในใจเริ่มสงสัยแล้วว่าเขาชอบสาริศาเข้าแล้วจริงๆ

“จีบผู้หญิงที่ไหนไม่ต้องลงทุนกันล่ะ ตราบใดที่เป็นผู้หญิงทีผมชอบ ไม่มีใครที่ผมจะไม่ได้ สาริศาก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น”

พูดจบ ออสตินก็แกล้งมองพชิราอย่างพิศวาสลึกซึ้ง

“ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือสิ่งที่คุณขอให้ผมทำ แน่นอนว่าผมต้องทำให้ดีที่สุดสิ เจ็บนิดหน่อยจะเป็นอะไรไป!” พชิราคิดว่าเขายังชอบเธออยู่ ให้เธอคิดต่อไปก็ไม่เลว

เมื่อได้ยินออสตินพูดแบบนี้ พชิราก็ปล่อยความสงสัยในหัวใจออกไปอย่างปลิดทิ้ง เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ผู้หญิง เป็นออสตินที่เธอรู้จักจริงด้วย

เข็นวีลแชร์ไปด้านหน้าออสติน พชิรามองมาที่เขาด้วยท่าทีเย้ายวน “ตราบใดที่นายช่วยฉันหลอกสาริศาได้อยู่หมัด ระหว่างเราก็คงเป็นไปได้”

“พูดจริงนะ” แววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“แน่นอนสิ” พชิรายิ้มอย่างภูมิใจ ออสตินทำเพื่อเธอขนาดนี้ ดูเหมือนว่าเสน่ห์ของเธอจะยังเหมือนเดิมไม่ได้ลดลงเลย

เมื่อเห็นความภูมิใจในตนเองของพชิรา ออสติน ก็วางใจลงได้ ดูเหมือนว่าเธอจะเชื่อคำพูดเขาแล้ว

ค่อยๆนอนลง ใบหน้าออสตินก็ย่นเข้าหากัน บาดแผลนั้นเจ็บปวดจริงๆ

เมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดของออสติน พชิราจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่า “นายเป็นไรไหม แผลเจ็บมากไหม ให้ฉันเรียกหมอให้ไหม”

ตอนนั้นความห่วงใยของเธอเป็นเรื่องจริง เมื่อรู้สิ่งที่ออสตินคิดแล้ว เธอก็มองเขาดีขึ้นเรื่อยๆ ผู้ชายคนนี้ถือว่าตาถึงนะเนี่ย

ระหว่างสาริศากับตัวเธอเอง นี่ถึงจะเป็นการตัดสินใจที่คนทั่วไปควรจะทำไม่ใช่เหรอ ทำไมธนพัตถึงชอบแต่สาริศา นังขยะนั่นมีอะไรดี มาเทียบกับตนเองได้ยังไง!

“ขอบคุณนะ” พชิราทำสีหน้าลึกซึ้งเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะรู้สึกประทับใจกับคำพูดของออสตินจริงๆ หรือว่าแกล้งทำเพื่อใช้ประโยชน์จากออสติน

“ตอนนี้ฉันเสียใจที่ไม่ได้รับรักนายตอนนั้น” พชิราพูดอย่างอ่อนโยน “แต่มันไม่สำคัญหรอก ยังมีเวลาอีกเยอะ เรายังมีโอกาส”

ออสตินบังคับตัวเองให้ยิ้มตอบคำพูดของพชิรา “หวังว่าเธอจะไม่ลืมคำที่พูดวันนี้นะ”

ฟัค! ใครจะอยากมีโอกาสกับเธอวะ! เขาได้แต่สบถคำที่อยากพูดไปจริงๆในใจ

พชิรายิ้มตอบนิ่งๆ มองแก้วน้ำบนโต๊ะแล้วถามว่า “นายจะดื่มน้ำไหม เดี๋ยวฉันรินให้”

“ไม่ต้องหรอก เธอกลับไปก่อนดีกว่า” ออสตินพูด “สาริศาจะกลับมาแล้ว ฉันเกรงว่าเธอจะสงสัยถ้าเห็นเราอยู่ด้วยกัน ไม่งั้นฉันต้องรับมีดฟรีๆเลยนะ”

คิดไปคิดมา พชิราก็คิดว่าที่ออสตินพูดนั้นสมเหตุสมผล “โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ นายต้องหาวิธีให้สาริศาเชื่อว่านายจริงใจกับเธอนะ”

“อื้ม” ออสตินพยักหน้า ในใจมีแต่ความเหลือทน

ยังกำชับกับออสตินอีกว่าให้ระวังมากๆ อย่าเปิดเผยอะไรไป แล้วพชิราก็เข็นวีลแชร์ออกไปจากห้องผู้ป่วย

เมื่อเห็นพชิราจากไป ออสตินก็แสดงสีหน้ารังเกียจ ระหว่างที่ทนความเจ็บปวดจากบาดแผลนั้น เขาต้องคิดจัดการพชิราด้วย ในใจของเขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

ไม่นานนัก สาริศาก็กลับมาพร้อมกับกระดาษในมือ “หมอบอกว่านี่เป็นสิ่งที่ต้องระวังก่อนแผลจะหาย ฉันจดไว้หมดแล้ว คุณอ่านด้วยนะ อย่าทำอะไรที่ห้ามไว้เด็ดขาด”