หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 403

ออสตินหยิบกระดาษที่มีข้อควรระวังเขียนไว้ ออสติน รู้สึกว่าความหงุดหงิดที่เกิดจากพชิราได้หายไป แม้แต่ความเจ็บปวดก็บรรเทาลงได้มาก

“พชิรามาเมื่อกี้” ออสตินมองสาริศาและพูดอย่างจริงจังว่า “ผมถามเธอแล้ว เธอไม่ยอมรับว่าผู้ชายคนนั้นเป็นฝีมือเธอ แต่ผมว่าต้องเป็นเธอแน่ๆ”

“ไม่ใช่เธอหรอก” สาริศาตอบ “เรื่องนี้เป็นฝีมือเอง”

“อะไรนะ!” ออสตินตกใจ ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “เห็นได้ชัดว่าเป้าหมายของชายคนนั้นคือคุณ ทำไมถึงเป็นฝีมือของคุณได้”

“เป็นฉันจริงๆ” สาริศาพูดอย่างตรงไปตรงมา มองออสตินด้วยความรู้สึกผิดในแววตา “ฉันขอโทษนะ ที่ทำให้คุณบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้”

เมื่อเห็นความรู้สึกผิดของสาริศรา ในที่สุด ออสตินก็ยอมรับสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยินไป ถามด้วยแววตาจริงจังว่า “คุณทำแบบนี้ทำไม”

“เพราะฉันต้องการ แก้ แค้น “ สายตาของสาริศาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง คำพูดที่หนักแน่น “สิ่งที่พชิราทำกับฉันในตอนนั้น ฉันต้องเอาคืนทีละอย่าง”

“จะแก้แค้นก็แก้แค้นสิ บอกผมมา ผมจะช่วยคุณหาทางเอง ทำไมต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ล่ะ” ออสตินถามอย่างกังวล เธอรู้ไหมว่าการทำเช่นนี้อันตรายแค่ไหน จะเป็นไงถ้ามีดแทงเข้าที่ตัวเธอจริงๆ ... เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด

เมื่อได้ยินคำพูดของออสติน สาริศาก็รู้สึกซาบซึ้ง เขาห่วงใยตนเองจริงๆ

“ 5 ปีที่แล้ว ตอนที่ฉันยังคบกับธนพัต พชิราเคยชวนฉันไปร้านกาแฟ แล้วเธอก็ตั้งใจล้ม ให้เศษกระจกบาดหน้าเธอ”

จู่ๆสาริศาก็พูดเรื่องอดีตให้ออสตินฟัง

“แต่เธอบอกว่าฉันเป็นคนผลักเธอเพราะอิจฉาในความสวยของเธอ กลัวว่าเธอจะขโมยธนพัตไป ตอนนั้นธนพัต แม่ของฉัน คนรอบข้างทุกคนก็เชื่อคำพูดของเธอ ฉันอธิบายสุดความสามารถ บอกพวกเขาว่าฉันไม่ได้ทำ แต่ก็ไม่มีใครเชื่อฉันเลย รสชาติความรู้สึกนั่น...”

สาริศาน้ำตาคลอเบ้า น้ำเสียงสะอื้น เธอไม่เคยลืมความรู้สึกที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ทุกคนกลับไม่เชื่อในตัวเธอ แถมยังโทษเธอ

“ตอนนี้ฉันอยากให้พชิราได้รู้รสของการที่ไม่มีใครเชื่อเธอ” สาริศาพูดอย่างขมขื่น “ฉันต้องการธนพัตกับแม่บุญธรรมของฉัน ให้คนพวกนี้ที่ไม่เชื่อฉันในตอนนั้น เข้าใจพชิราผิดบ้าง ฉันต้องการให้พวกเขาผิดหวังกับพชิรา อยากทำให้พชิราไม่มีวันลืม!”

หลังพูดจบ สาริศาก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้แก้แค้นในหัวใจ

พชิราคิดว่าเธอยังคงเป็นสาริศาที่อยู่ในน้ำมือเธออยู่เหรอ เธอเกลียดพชิราจะตายแล้ว แต่เยังคงทักทายเธอด้วยรอยยิ้มครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นเพราะอะไรกันล่ะ!

เธอจงใจเข้าใกล้พชิราเพราะตั้งใจจะใส่ร้ายเธอ เหมือนที่เธอใส่ร้ายตัวเองในตอนนั้น พชิราคิดว่าเธอเป็นคนเดียวที่ใช้อุบายอะไรพวกนี้ได้เหรอ สาริศาในวันนี้ก็ทำได้เหมือนกัน!

เมื่อมองดูความเกลียดชังบนใบหน้าสาริศา ออสตินไม่ได้รังเกียจหรือตกใจ แต่กลับเต็มไปด้วยความทุกข์และความสงสาร

หลังจากที่คบกันมานาน เขาคิดว่าเขาก็รู้จักสาริศาอยู่บ้าง แม้ว่าเธอจะเย็นชากับตัวเองอยู่เสมอ แต่เขารู้ดีว่าหัวใจของเธอช่างอ่อนโยน ชอบคิดถึงความหลัง เห็นได้จากการที่เธอช่วยชีวิตธนพัตไว้บนเรือสำราญโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของตัวเอง

ได้ยินคำตำหนิของออสติน แต่น้ำเสียงของเขากลับเต็มไปด้วยความกังวล สาริศาก็ยิ่งรู้สึกผิดในใจ

ที่เขาต้องนอนในโรงพยาบาลแบบนี้ก็เพราะเธอ เขาไม่เพียงจะไม่โกรธเธอ ยังเป็นห่วงความปลอดภัยของเธออีก ความดีแบบนี้ เธอจะตอบแทนยังไงดี

“ออสตินคุณผิดหวังในตัวฉันมากใช่ไหม ฉันก็ไม่ต่างอะไรจากพชิรา ชั่วร้ายพอกัน” สาริศาพูดพลางขมวดคิ้วต่ำ

ตอนนี้มาคิดดู แม้แต่ตัวเธอเองยังไม่อยากจะเชื่อเลย เธอทำเรื่องโหดร้ายแบบนี้ได้ไง แบบนี้เธอจะต่างอะไรกับพชิรา

แต่เธอไม่เสียใจเลย เธอพอแล้วกับชีวิตในฐานะเหยื่อ! พชิราจะไม่มีวันกลับใจเป็นคนดีแล้วปล่อยเธอแน่ เพื่อตัวเองกับธีร์แล้ว เธอต้องลงมือก่อน!

“ตามกฎหมายแล้ว การป้องกันตัวไม่ถือเป็นอาชญากรรมนะ” ออสตินยิ้มตอบ “ยิ่งไปกว่านั้น คุณยังเป็นคนโง่ที่เลือกที่จะป้องกันตัวเองด้วยการทำร้ายตัวเองด้วย”

ห๊ะ สาริศาไม่ค่อยเข้าใจ หมายความว่าไงกัน

เมื่อเห็นท่าทีตกตะลึงที่หาดูได้ยากของสาริศา ออสตินก็รู้สึกว่าน่ารักจริงๆ แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็รู้สึกเศร้าใจ

จับมือสาริศาขึ้นมาออสตินจ้องตาเธออย่างจริงจังแล้วพูดเบา ๆ ว่า “ริศา ผมเข้าใจว่าที่คุณกำลังทำแบบนี้ก็เพื่อปกป้องตัวเองกับน้องธีร์ ผมสัญญาว่าผมจะปกป้องคุณเอง คุณก็ต้องสัญญากับผมด้วยว่าต่อไปจะไม่ใช้วิธีที่อันตรายแบบนี้อีก โอเคไหม”