หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 406
สรุปบท บทที่ 406 ไล่ออกไป: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 406 ไล่ออกไป – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 406 ไล่ออกไป ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“คุณกลับมาแล้วเหรอ!” ไม่ได้คิดถึงเรื่องเมื่อกี้เลย พชิราเข็นรถมาที่ธนพัตอย่างหน้าระรื่น
คว้ามือของธนพัตไว้ พชิราน้ำตาคลอเบ้าอย่างรวดเร็ว พูดด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร
“กลับมาครั้งนี้แล้วอย่าไปไหนอีกนะ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันอยู่บ้านหลังใหญ่คนเดียวแบบนี้เหงาแค่ไหน ไม่มีแม้แต่คนจะคุยด้วย เรื่องครั้งนั้นฉันผิดเอง สำนึกผิดแล้ว คุณยกโทษให้ฉันสักครั้งได้ไหม”
“สำนึกผิดแล้ว” ธนพัตพูดคำของพชิราซ้ำอย่างเยือกเย็น “คุณสำนึกผิดจริงเหรอ”
“ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ” พชิราพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ยกมือขึ้นสาบาน “ฉันสาบาน ต่อไปจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว คุณกลับมาอยู่ที่นี่ ไม่ต้องไปไหนแล้วได้ไหม”
เมื่อมองดูท่าสาบานของพชิรา นัยน์ตาของธนพัตเต็มไปด้วยประชดประชัน เธอไม่กลัวบาปกรรมจริงๆ
“โอเค ผมสัญญา ครั้งนี้ผมจะไม่ไปไหนแล้ว” ธนพัตกัดฟันพูดทีละคำ มองพชิราด้วยสายตารังเกียจ
แต่พชิราใส่ใจแค่คำพูดของเขา แล้วถามด้วยสีหน้ายินดี “จริงเหรอ คุณจะอยู่กับฉันแล้วใช่ไหม”
“แน่นอนสิ ผมจะอยู่” ความโกรธรวมตัวกันในดวงตาของธนพัต เขาสบัดมือพชิราทิ้ง แล้วขึ้นเสียง “คราวนี้ถึงตาคุณต้องออกไปแล้ว!”
ถูกธนพัตสบัดมือออกอย่างแรง พชิราแทบจะตกลงจากรถ หลังจากทรงตัวได้ เธอก็มองธนพัตอย่างไม่อยากเชื่อสายตา คุณจะไล่ฉันออกไปหรอ”
“พชิรา เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วคุณจะตอแหลไปถึงตอนไหน คิดว่าเรื่องที่ทำไว้จะไม่มีใครรู้เลยหรอ” ธนพัตถามอย่างใส่อารมณ์
เกิดอะไรขึ้น อย่าบอกนะว่าธนพัตรู้เรื่องที่เธอกับชริณบังคับให้สาริศาทำแท้งแล้ว พชิราหวั่นใจขึ้นทันใด ใครบอกเขากัน ชรัณหรอ ไอ้คนทรยศ!
“ธนพัต อย่าไปฟังที่ชรัณพูดนะ เขาจงใจจะใส่ร้ายฉัน ฉันไม่เคยทำแบบนั้น”
พชิรารีบบอกปัดอย่างกระวนกระวายใจ อยากจะเข้าไปจับมือธนพัต แต่กลับถูกเขาสะบัดออก
“ชรัณจะใส่ร้ายคุณโดยไม่มีเหตุผลทำไม!” ธนพัตดุเสียงดัง “พชิรา คราวที่แล้วผมเตือนแล้วนะ ถ้ายังกล้าทำร้ายสาริศาอีก ผมไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะหาคนมาลอบฆ่าเธอ ในเมื่อคุณไม่สนใจคำพูดของผม ผมก็จะไม่เมตตาคุณอีกแล้ว!”
ลอบฆ่าอะไรกัน พชิราสับสนกับคำพูดของธนพัต เขาโกรธขนาดนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องที่บังคับสาริศาให้ทำแท้งในตอนนั้นหรอกเหรอ
“คุณพูดเรื่องอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง”
เมื่อเห็นพชิรายังไม่ยอมยอมรับ ธนพัตก็โกรธจัด “จนถึงตอนนี้คุณยังแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง! พูดสิ ลอบทำร้ายสาริศาที่หน้าโรงละคร เป็นฝีมือคุณหรือเปล่า!”
ที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้เอง ในใจของพชิราก็สบายใจไปได้เปลาะหนึ่ง เพราะเรื่องนี้เธอไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ
“ไม่ใช่ฉันนะ คุณให้คนไปตรวจสอบดูได้เลย ฉันไม่ได้ทำเรื่องนี้จริงๆ!” พชิราโต้กลับเสียงดัง ด้วยสีหน้านิ่งอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“ฉันสาบาน ฉันสาบานว่าฉันไม่ได้ทำจริงๆ ถ้าโกหกขอให้พระเจ้าลงโทษฉัน”
พชิราพูดจบ ก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องเสียงดังมาจากด้านนอก เมื่อกี้ฟ้ายังสดใสอยู่เลยจู่ๆก็กลายเป็นครื้มฝนซะงั้น
ฟ้าแลบวาบไปทั่วท้องฟ้า ส่องใบหน้าซีดของพชิราจนส่องสว่าง พายุฝนอะไรจะมาตกตอนนี้เนี่ย เธอได้แต่สาปแช่งในใจ
“พชิรา แม้พระเจ้ายังทนไม่ไหวกับสิ่งที่คุณทำลงไปเลย คุณมีอะไรจะพูดอีก!” ธนพัตไม่เชื่อว่าพระเจ้าจะลงโทษพชิราจริงๆ แค่ในสถานการณ์นี้ พูดออกไปก็ระบายอารมณ์ได้
ไม่อยากจะยืดเยื้อกับพชิราอีก ธนพัตหันหลังเดินออกจากบ้านไป แล้วพูดทิ้งไว้ว่า “ป้าส้ม ถ้าผมกลับมายังเห็นพชิราอยู่นี่ล่ะก็ ป้าก็ออกไปพร้อมกับเธอเลยนะ”
อยู่ที่นี่นานมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ป้าส้มเห็นธนพัตโกรธจัดแบบนี้ เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดเล่น
เมื่อคิดถึงพชิราที่ดุด่าตัวเองประจำแล้วป้าส้มก็ตัดสินใจ เดินไปข้างพชิราแล้วเข็นรถเข็นพาเธอออกไปนอกประตู
“อิทาสบ้า แกกล้าทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!” พชิราตวาด แต่เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะสู้แรงของป้าส้มร่างใหญ่ทำงานหนักมาตลอดได้ยังไง
เธอไม่ได้ใส่ใจกับคำด่าของพชิรา หลังจากเข็นพชิราออกจากประตูไปแล้วป้าส้มก็หันหลังกลับแล้วล็อกประตูทันที ในใจมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก ต่อไปนี้เธอไม่ต้องคอบรับใช้ยัยคนนี้อีกแล้ว
ข้างนอกฝนตกหนักมาก ไม่นานพชิราก็เปียกโชก ตอนที่เธอกำลังจะกลับไปเคาะประตู ก็เห็นรถของธนพัตแล่นผ่านหน้าเธอไป
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...