หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 423
สรุปบท บทที่ 423 เป่าผม: หวานเย็น กรุ่นใจ
อ่านสรุป บทที่ 423 เป่าผม จาก หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บทที่ บทที่ 423 เป่าผม คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
กลับมาที่ห้อง เดิมทีสาริศาคิดจะหยิบผ้าห่มไปห่มให้เขา แต่คำพูดก่อนหน้านี้ของธนพัตก้ดังขึ้นข้างหูอีก “ริศา คุณเป็นห่วงผม ในใจคุณยังมีผมอยู่ใช่มั้ย”
จึงเอาผ้าห่มกลับไปวางไว้ที่เดิม สาริศาปิดประตูนอนหลับเลย ช่างเถอะ ตนเองอย่าไปยุ่งมากจะดีกว่า ไม่อย่างนั้นคนเขาจะเข้าใจผิดเอาได้
พลิกตัวไปมาบนเตียง สาริศากลับไม่อาจที่จะนอนหลับได้เลย ภาพที่ธนพัตบังน้ำให้เธอเมื่อตอนกลางวันผุดขึ้นมาในหัวของเธอไม่หยุด
ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นมา สาริศาหยิบผ้าห่มที่อยู่ข้างๆเธอ เปิดประตูห้องไปที่ห้องรับแขก ก็ถือเสียว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณแล้วกัน มิเช่นนั้นถ้าเขาเป็นหวัดก็เป็นความผิดของตนเอง
เปิดไฟในห้องรับแขก สาริศาก็พบว่าธนพัตนอนขดตัวอยู่บนโซฟา จึงเดินไปไปข้างหน้าเขาเพื่อห่มผ้าให้ สาริศาก็เห็นว่าผมของเขายังเปียกอยู่ อีกอย่างใบหน้าเขาก็แดงก่ำผิดปกติ
เอามือไปแตะบนหน้าผากเขาด้วยความลังเล สาริศาสัมผัสได้ถึงความร้อนจนน่าตกใจที่ส่งมาที่มือ นี่เป็นไข้แล้วนี่นา!
เมื่อสาริศารู้ ก็ตื่นตระหนกทันที ร้อนขนาดนี้ ต้องมีไข้สูงแน่นอน ต้องกินยาถึงจะหาย ไม่เช่นนั้น เขาอาจจะแย่แน่
คิดมาถึงตรงนี้ สาริศาก็รีบหาโทรศัพท์ของธนพัต คิดจะโทรหาชรัณ ถามว่าเขาเอายาแก้หวัดและยาลดไข้มาหรือเปล่า แต่โทรศัพท์ของธนพัตกลับตั้งล็อกด้วยรหัสเอาไว้
สาริศาลองใช้วันเกิดเขา แต่กลับขึ้นว่ารหัสผิด ลองใช้วันเกิดท่านประเสริฐอีก ก็ยังไม่ถูก
เธออยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์เขาจริงๆ อยู่ดีๆจะตั้งรหัสผ่านทำไม หรือว่าในโทรศัพท์มีอะไรที่ให้คนอื่นเห็นไม่ได้
หลังจากสงบสติอารมณ์ตัวเองลง สาริศาก็ใส่วันเดือนปีเกิดตัวเองเข้าไปอย่างสิ้นหวัง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเปิดได้ เขา……
สาริศาหวั่นไหวในใจเล็กน้อย เขายังจำวันเกิดของตัวเองได้เหรอ
ไม่ได้มีเวลามาคิดอะไรมากนัก สาริศาหาเบอร์โทรของชรัณกดโทรออกไป ไม่นานก็มีคนรับสาย ปลายสายมีเสียงชรัณดังเข้ามา “คุณพัท มีเรื่องอะไรครับ”
“ชรัณ สาริศาเอง ธนพัตเป็นไข้ คุณมียาแก้หวัดกับยาลดไข้มั้ย” สาริศาถามอย่างร้อนใจ
“มีครับ คุณนายน้อย คุณรอเดี๋ยวนะครับ ผมจะเอายาไปให้เดี๋ยวนี้เลย” เสียงชรัณเองก็ร้อนใจอยู่บ้างเช่นกัน
“ได้ นายรีบมานะ เขาเหมือนจะมีไข้สูง ตัวร้อนจี๋เลย”
หลังจากวางสาย สาริศาก็วิ่งไปเอาผ้าขนหนูที่ห้องน้ำมาผืนหนึ่ง ช่วยธนพัตเช็ดผมที่ยังมีน้ำหยดอยู่
ตัวเองไม่สบายยังไม่รู้อีกหรือไง ขนาดผมยังไม่เช็ด ก็มานอนหลับอยู่บนโซฟาแบบบนี้ เช็ดผมของธนพัตไปพลาง สาริศาก็คิดด้วยความขุ่นเคือง
หลังจากเช็ดเสร็จแล้ว สาริศาก็กำลังเตรียมจะหยิบไดร์เป่าผมมา เพื่อช่วยเป่าผมธนพัตให้แห้ง ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างรีบร้อนดังมามาจากด้านนอก “คุณนายน้อย ผมเองครับ ”
รีบเดินไปเปิดประตู สาริศามองเห็นชรัณถือยาด้วยมือซ้ายยืนอยู่ด้านนอกประตู “รีบเข้ามาเถอะ”
“คุณนายน้อย คุณพัทไม่เป็นไรนะครับ” หลังจากเข้ามาแล้ว ชรัณก็ถามอย่างเป็นห่วง เมื่อมองเห็นธนพัตนอนขมวดคิ้วแน่นอยู่บนโซฟา
“น่าจะเป็นหวัดเพราะเล่นสาดน้ำในวันนี้ ให้เขากินยาก่อนเถอะ ถ้าพรุ่งนี้ไข้ยังไม่ลด ก็คงต้องพาเขาไปส่งโรงพยาบาล” รับยาในมือชรัณมา สาริศาก็อ่านคำแนะนำการใช้ยาอย่างละเอียด
“หลายวันก่อนคุณพัทก็อดหลับอดนอนเพราะเรื่องงานของบริษัท ยังไม่ทันจะได้พักก็รีบมาเที่ยวเลย น่าจะเพราะร่างกายรับไม่ไหวแล้ว คืนนี้รบกวนคุณนายน้อยช่วยดูแลเขาด้วยนะครับ ถ้าพรุ่งนี้ไข้ยังไม่ลด ยังไงขอให้คุณนายน้อยโทรหาผม ผมจะรีบจัดการเรื่องโรงพยาบาลทันที” ชรัณเอ่ย
“ไม่ต้อง” ธนพัตรับยาในมือสาริศามา “ผมไม่ได้เป็นอะไร คุณนอนที่ห้องนอนเถอะ ผมนอนที่นี่ได้ไม่มีปัญหา”
“คุณก็ไม่ดูแลทะนุถนอมร่างกายตัวเองแบบนี้เหรอ” จู่ๆสาริศาก็เหวี่ยงออกมา “ถ้าไม่ได้เห็นแก่ที่คุณเอาตัวมาบังแทนฉัน คุณคิดว่าฉันจะยอมมาสนใจคุณเหรอ! รีบกินยาซะ แล้วก็รีบไปนอนที่ห้องนอน”
นี่เป็นครั้งแรกที่ธนพัตได้ยินสาริศาใช้น้ำเสียงออกคำสั่งพูดกับตนเอง แม้น้ำเสียงจะไม่น่าฟัง แต่ธนพัตฟังออกถึงความห่วงใยที่อยู่ข้างใน
“เอาละ คุณอย่าโมโห ผมรับปากคุณ กินยาเสร็จผมจะไปนอนที่ห้องนอน” รู้ว่าสาริศาเป็นห่วงตนเอง ธนพัตก็ไม่อยากปฏิเสธความหวังดีของเธอ
เห็นธนพัตกินยาเสร็จแล้ว สาริศาก็รีบไล่เขาไปนอนที่ห้องนอน จากนั้นตนเองก็ซุกอยู่บนโซฟา หวังว่าพรุ่งนี้เช้าตื่นมา ไข้เขาจะลดแล้วนะ
แม้สาริศาจะไม่ได้เตี้ย แต่เธอก็ผอมมาก ดังนั้นสำหรับเธอแล้วโซฟานั้นกว้างขวางมาก นอนบนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าไม่สบายเลย
ราตรีกาลค่อยๆผ่านพ้นไปอย่างช้าๆ เช้าวันใหม่กำลังจะมาถึง
วินาทีที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมานั้น สาริศารู้สึกพึงพอใจมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมานาน หลังจากที่ไปอเมริกาเมื่อห้าปีก่อน เธอเกิดภาวะนอนไม่หลับ มักจะนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน แม้จะหลับ ก็จะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงเพียงแผ่วเบา
แต่เมื่อวานเธอกลับนอนหลับสนิทมาก ไม่มีอาการนอนไม่หลับเลยตลอดทั้งคืน หลังจากตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่าร่างกายมีชีวิตชีวา ไม่ได้ปวดหัวเหมือนที่เคยเป็นประจำ
ยิ้มเบาๆพลางลืมตา ทันใดนั้นรูม่านตาของสาริศาก็ขยายใหญ่ เพราะใบหน้าของธนพัตอยู่ตรงหน้าตนเอง ใกล้ชิดกันมาก
ทำไมเขาถึงมาอยู่ตรงนี้!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...