หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 425

เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้ว สาริศาก็เผชิญหน้ากับธนพัตด้วยสีหน้าที่กลับเป็นปกติได้อีกครั้ง เอาโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋ากางเกง สาริศาเดินไปที่ข้างอ่างน้ำ ใช้น้ำเย็นล้างหน้า

มองดูตัวเองในกระจก สาริศาเตือนตัวเองจากก้นบึ้งหัวใจ ว่าจะไม่ยอมให้อภัยธนพัตเด็ดขาด!

หลังจากทำใจเสร็จแล้ว เธอก็เปิดประตูเดินออกไป แต่พเปิดประตู ก็มีเสียงไออย่างรุนแรงดังมา

มองไปตามทางเสียงที่ดังมา สาริศาก็มองเห็นธนพัตกำลังนั่งอยู่บนโซฟา คอมพิวเตอร์ของเขาวางอยู่บนโต๊ะน้ำชาด้านหน้า

คนคนนี้ ป่วยแบบนี้แล้ว ยังมีกะจิตกะใจทำงานอีก เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนเหล็กหรือยังไงกัน

สาริศาเดินไปตรงหน้าธนพัตอย่างรวดเร็ว แล้วปิดคอมพิวเตอร์ของเขา โดยแทบจะไม่ต้องลังเลเลย “ตัวคุณเองเป็นไข้คุณเองไม่รู้หรือไง ไม่รู้จักรักและทะนุถนอมร่างกายตัวเองขนาดนี้เลยเหรอ”

“ริศา เกิดเรื่องที่บริษัทกะทันหัน มีงานที่ผมต้องจัดการอย่างเร่งด่วนนิดหน่อย” ธนพัตอธิบายพลาง คิดจะเปิดคอมพิวเตอร์ใหม่อีกครั้งพลาง

ใช้มือออกแรงกดคอมพิวเตอร์เอาไว้ สาริศารู้สึกโมโหมากอย่างไม่มีสาเหตุ “มีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่าสุขภาพร่างกายของคุณเหรอ เมื่อคืนคุณมีไข้สูง นี่เพิ่งจะดีขึ้นได้แปบเดียว ถ้าคุณอาการหนักขึ้นจะทำยังไง คุณอยากไปนอนที่โรงพยาบาลขนาดนั้นเลยเหรอ ”

เห็นแววตาห่วงใยของสาริศาได้อย่างชัดเจน จู่ๆธนพัตก็รู้สึกว่าเรื่องพวกนั้นก็ไม่ได้สำคัญมากขนาดนั้นแล้ว “ริศา คุณเป็นห่วงผมเหรอ”

“ฉันกลัวว่าอาการคุณจะหนักขึ้น แล้วเอามาแพร่เชื้อให้ฉันต่างหาก” สาริศาพูดอย่างปากแข็ง

แม้เมื่อครู่เธอเพิ่งจะเตือนตัวเองไปว่าจะหวั่นไหวกับธนพัตอีกไม่ได้ แต่พอเห็นเขาไม่รักสุขภาพร่างกายของตัวเองแบบนี้ ความโกรธภายในใจจะสะกดกลั้นอย่างไรก็กลั้นไว้ไม่อยู่ คำพูดเหล่านั้นแทบจะโพล่งออกมาโดยที่ไม่ได้คิดไตร่ตรองเลย

ได้ยินคำพูดของสาริศา ธนพัตก็ก้มหน้าไปชั่วขณะ แม้เธอจะไม่ยอมรับ เขาก็สัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่เธอมีต่อเขา ถ้ากลัวว่าจะติดหวักเขาจริง เมื่อวานจะเป่าผมให้เขาทำไม

“ริศา ขอบคุณที่เป็นห่วงผม ผมจะดูแลสุขภาพร่างกายของตนเอง” ธนพัตจ้องมองดวงตาสาริศา พูดกับเธออย่างอ่อนโยน

ก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นห่วงเขา ธนพัตกลายเป็นคนคิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ สาริศารู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวเล็กน้อย หมุนตัวหนีสายตาของธนพัต เธอเดินไปทางห้องนอน “ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

“รอเดี๋ยว!” ธนพัตรั้งเธอไว้ หมุนตัวเดินมาตรงหน้าเธอ “ริศา ใกล้จะถึงวันเกิดคุณแล้ว ผมอยากจะเลี้ยงฉลองให้คุณหน่อย มีของขวัญอะไรที่คุณอยากได้มั้ย”

เมื่อได้ยินธนพัตพูดแบบนี้ สาริศาก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานตอนที่ปลดล็อกโทรศัพท์มือถือของเขา รหัสผ่านคือวันเดือนปีเกิดของตนเอง เกิดความหวั่นไหวภายในใจเล็กน้อย

จะหวั่นไหวไม่ได้ หวั่นไหวไม่ได้ จะหวั่นไหวเพราะเหตุผลเล็กน้อยแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด……บ่นพึมพำในใจซ้ำไปซ้ำมา สาริศาฝืนบังคับสีหน้าตนเองให้เคร่งขรึม

“ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ ฉันไม่ฉลองวันเกิด อีกอย่างฉันอยากได้อะไร ฉันซื้อเองได้ ไม่ต้องรบกวนคุณมาซื้อให้หรอกค่ะ” พูดประโยคจบ สาริศาก็เดินอ้อมธนพัตเข้าไปในห้องนอน

คำพูดที่เย็นชาทำให้ธนพัตอึ้งไปเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจ เมื่อวานเห็นได้ชัดเจนว่าสาริศาเป็นห่วงตนเองมาก ทำไมตอนนี้ถึงมีท่าทางเย็นชาแบบนี้กับเขาได้

มองแผ่นหลังสาริศาที่เดินเข้าไปในห้องนอน จู่ๆธนพัตก็รู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าเล็กน้อย เมื่อก่อนเรียกได้ว่าเขาเป็นคนที่รู้จักเธอดีที่สุด แต่สาริศาในตอนนี้กลับทำให้เขารู้สึกเหมือนมองดอกไม้ท่ามกลางสายหมอก มองเห็นไม่ชัด จะอย่างไรก็มองไม่ออกว่าเป็นแบบไหน

ธนพัตจึงเลือกหาที่นั่งไปมั่วๆ รู้สึกเจ็บแปลบในใจเล็กน้อย ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมช่วงนี้ท่าทีของสาริศาที่มีต่อตนเองที่ได้ซ้ำมาซ้ำไปอยู่อย่างนั้น

“บ.ก.คะ ขอถามอะไรคุณข้อหนึ่งได้มั้ยคะ” นักศึกษาฝึกงานที่นั่งข้างๆสาริศาเอ่ยถาม นักศึกษาฝึกงานคนนี้ชื่อว่าน้ำหวาน เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย มาทำงานอยู่ที่สำนักพิมพ์ได้ไม่นาน หน้าตาสะสวย ตาโต จมูกโด่ง หน้าตาแบบว่ายิ่งดูยิ่งสวยจำพวกนั้น

“อะไรหรอ” สาริศามองไปที่เธอ ก่อนหน้านี้ตอนที่เห็นประวัติส่วนตัวของน้ำหวาน เธอก็รู้สึกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ยอดเยี่ยมมาก และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ การวิเคราะห์ของเธอถูกต้อง

แม้น้ำหวานจะอายุยังน้อย ปีนี้เพิ่งอายุ22ปี แต่ความสามารถในการทำงานดีมาก มีความคิดเป็นของตัวเองในหลายๆ ด้าน ถ้าฝึกฝนให้ดี คาดว่า จะต้องเป็นคนที่มีพรสวรรค์ทางด้านข่าวคนหนึ่งเลย

“คุณธนพัตกำลังจีบบ.ก.อยู่หรือเปล่าคะ พวกคุณ คิดจะคืนดีเหรอคะ” น้ำหวานกะพริบดวงตาโต เฝ้ารอคำตอบของสาริศาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“เปล่า ระหว่างพวกเราเป็นไปไม่ได้” สาริศาตอบอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ในใจรู้สึกโกรธธนพัตเล็กน้อย เป็นเพราะว่าเขาตามมาพร้อมกัน จึงทำให้ทุกคนเข้าใจผิดกันแบบนี้ ตอนนี้ไม่รู้ว่าทุกคนจะนินทาเธอลับหลังว่าอย่างไรบ้าง

“จริงเหรอคะ” ได้ยินสาริศาปฏิเสธ สีหน้าน้ำหวานก็ตื่นเต้นมาก “บ.ก.คะคุณไม่ได้คิดจะคืนดีกับคุณธนพัตจริงๆนะคะ”

“ใช่ ใช่เลย” สาริศาพยักหน้าอย่างลังเลเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงมีสีหน้าท่าทางดีอกดีใจ

“งั้นหวานขอจีบคุณธนพัตนะคะ” กดเสียงให้เบาลง น้ำหวานถามพลางมองสาริศาด้วยดวงตาเปล่งประกาย