หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 426

“เธอว่าอะไรนะ!” สาริศาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตนเองได้ยินเล็กน้อย น้ำหวานถึงขั้นคิดจะเป็นฝ่ายจีบธนพัตก่อน!

“ไม่ได้เหรอคะ” เห็นปฏิกิริยาของสาริศา สีหน้าน้ำหวานผิดหวังเล็กน้อย “หรือว่าบ.ก.คุณยังชอบคุณธนพัตอยู่ ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นฉัน……”

“เปล่าเปล่า!” สาริศารีบเอ่ยปฏิเสธ “ฉันก็แค่แปลกใจนิดหน่อยที่เธอชอบเขา เพราะอายุของพวกคุณสองคนก็ห่างกันค่อนข้างเยอะ”

“นั่นมีปัญหาอะไรเหรอคะ” สีหน้าน้ำหวานตื่นตระหนกขึ้นมาอีก “ฉันชอบผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่สุขุมหนักแน่นมาตลอด ยิ่งไปมากว่านั้นคุณธนพัตก็ยังหล่อขนาดนั้น ดูแล้วเหมือนไม่ต่างอะไรกันคนอายุยี่สิบแปดยี่สิบเก้าเลย”

“จริงเหรอ” ได้ยินน้ำหวานพูดแบบนี้ ไม่รู้ว่าทำไม สาริศารู้สึกว่าจุกๆในใจ อึดอัดมาก หงุดหงิดเล็กน้อยอย่างไม่มีสาเหตุ

คิดไปคิดมา เธอเอาความรู้สึกไม่สบายพวกนี้ไปลงกับธนพัต ก็คือหาว่าเขาล่อลวงเด็กผู้หญิง ไม่ผิดจริงๆ ก็คือคนประเภทเขานี่แหละ ภายนอกดูแล้วอ่อนโยนสง่างาม ความจริงแล้วกลับชั่วร้ายโหดเหี้ยมยิ่งกว่าใคร

“บ.ก.คะ ในเมื่อคุณไม่คิดที่จะคืนดีกับคุณธนพัต งั้นช่วยอะไรฉันอย่างหนึ่งได้มั้ยคะ” น้ำหวานเหลือบมองธนพัตที่อยู่ข้างหน้าอย่างระแวงระวัง แล้วหันมาพูดกับสาริศาเบาๆ

“ช่วยอะไร” พยายามข่มความหงุดหงิดไม่สบายใจเอาไว้ในใจ สาริศารักษาสีหน้าให้ยังดูสงบนิ่ง ไม่อยากให้เรื่องของธนพัตส่งผมกระทบต่ออารมณ์ความรู้สึกตนเองมากเกินไป

“อีกเดี๋ยวพวกเราจะนั่งรถกระเช้าไปตั้งแคมป์บนเกาะกัน บ.ก.ช่วยจัดให้ฉันได้นั่งรถกระเช้าเดียวกับคุณธนพัตหน่อยนะคะ ฉันอยากมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขาให้มากหน่อย” น้ำหวานสองมือพนม พูดพลางมองสาริศาด้วยสายตาอ้อนวอนขอร้อง

“อันนี้……” สาริศาลำบากใจเล็กน้อย ถ้าทำแบบนี้ ตนเองจะดูเจ้ากี้เจ้าการมากไปหรือเปล่า ถ้าธนพัตรู้เข้า น่าจะโกรธนะ

“บ.ก. ขอร้องล่ะค่ะ คุณช่วยฉันหน่อยนะคะ” น้ำหวานสาวน้อยเขย่าแขนสาริศาพลางพูดว่า “ฉันอยากให้คุณธนพัตได้รู้จักฉันบ้าง ไม่แน่นะคะ……ไม่แน่ว่าเขาอาจจะชอบฉันก็ได้”

พูดมาถึงตรงนี้ ใบหน้าของน้ำหวานก็แดงเรื่อ ก้มหน้าก้มตาเหมือนจะเขินอายเล็กน้อย

มองเห็นใบหน้าที่สาวและสวยแบบนี้ตรงหน้า สาริศารู้สึกว่าที่น้ำหวานคิดแบบนี้ก็ไม่แปลกเลยสักนิด ก็ผู้ชายนี่ ใครจะไม่ชอบสาวๆสวยๆบ้างล่ะ แน่นอนว่าธนพัตก็ไม่มีข้อยกเว้น มิเช่นนั้น ตอนแรกก็คงไม่มีทางไปเกาะแกะอยู่กับพชิรา

ถ้าธนพัตชอบน้ำหวานจริง เขาก็น่าจะไม่มาพูดว่าจะเอาตนเองกลับคืนมาใหม่อีกครั้งอะไรแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้จริง ก็น่าจะไม่มีอะไรเลวร้าย ถ้าทำให้ธนพัตปล่อยตัวเองได้ ช่วยน้ำหวานหน่อยก็น่าจะลองดู

“ได้ ฉันรับปากเธอ” สาริศาพูดว่า “แต่ฉันก็ไม่รับปากนะว่าเขาจะนั่งรถกระเช้ากับเธอหรือเปล่า ฉันได้รับปากว่าจะพยายามทำให้”

“ขอบคุณมากๆ ค่ะ” น้ำหวานยิ้มอย่างสดใสมาก “ความรักความผูกพันระหว่างสามีภรรยาที่มีมายาวนาน ขอแค่คุณยอมช่วย คุณธนพัตต้องตอบรับฉันแน่!”

สีหน้าท่าทางชะงักไปชั่วครู่ สาริศารู้สึกว่าประโยคนี้ของน้ำหวานมีบางอย่างผิดปกติ ทำให้เธอฟังแล้วรู้สึกไม่สบายอย่างมาก

แต่น้ำหวานกลับไม่ได้รู้ตัวเลยว่าคำพูดของตัวเองมีอะไรผิดปกติ เธอในเวลานี้กำลังแอบมองสำรวจ ธนพัตที่อยู่ด้านหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

มองยังไงก็หล่อจริงๆ ตัวจริงหล่อกว่าในรูปมากเลย ทำไมสวรรค์ถึงดีกับผู้ชายคนนี้ขนาดนี้นะ ถ้าผู้ชายที่ดีเลิศคนนี้เป็นของตนเองจะดีแค่ไหน อย่างนั้นเธอต้องยิ้มจนตื่นจากความฝันเลย

แต่……นึกอะไรขึ้นได้ รอยยิ้มมุมปากของน้ำหวานก็ยิ่งกว้างขึ้น ก็ไม่แน่ว่า อีกไม่นานเขาอาจจะเป็นของเธอก็ได้ เธอมั่นใจในรูปร่างฟน้าตาของตนเองมากทีเดียว