หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 431

นี่ยังไม่ตายใจอีกเหรอ! ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ไฟโกรธของธนพัตจะดับมอดลงได้ลุกอีกหน่อยก็ลุกพรึ่บขึ้นมาอีกแล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น เขาจะระเบิดออกมาไม่ได้ และก็ไม่สามารถลากสาริศาหนีไปได้ จึงได้แต่ดับไฟโกรธอยู่ในใจ

ถลึงตาใส่สาริศา นอกเหนือจากความโกรธแล้วธนพัตก็ยังรู้สึกเจ็บปวดใจด้วย ตอนนี้ในใจของเธอ ไม่มีพื้นที่ให้เขาสักนิดเลยเหรอ สำหรับเธอแล้ว ตนเองก็เป็นแค่สิ่งของที่หยิบยื่นให้ใครตามใจก็ได้เหรอ

“งั้นก็ขอบคุณคุณธนพัตด้วยนะคะ” น้ำหวานมีสีหน้าท่าทางเขินอาย “พวกเราก็ไปกันตอนนี้เลยเถอะค่ะ รีบไปรีบกลับ ทุกคนก็จะได้กินข้าวเร็วหน่อย”

ธนพัตไม่ตอบอะไร ยังคงมองสาริศาอยู่ อยากได้ยินเธอพูดว่าตนเองไม่ต้องไป แต่สาริศากลับหันหน้าหลบสายตาเขา หมุนตัวไปทำอย่างอื่น

“คุณธนพัตคะ พวกเรารีบไปกันเถอะค่ะ” น้ำหวานกลัวว่าจะเสียโอกาสในครั้งนี้ที่ตนเองไม่ได้ไขว่คว้ามาได้ง่ายๆไป ดังนั้นจึงรีบเร่งรัด

เห็นว่าสาริศาไม่ได้ชายตามองตนเองเลย ธนพัตก็รู้สึกว่าในใจเต็มไปด้วยความผิดหวัง สลัดความเจ็บปวดที่ผุดขึ้นในแววตา ธนพัตหันหน้าเดินไปทางที่ไกด์ชี้ ในใจมีความขุ่นเคืองเล็กน้อย

เธอคิดจะจับคู่ตนเองกับผู้หญิงคนอื่นดีนักใช่มั้ย ได้ งั้นเขาก็จะให้ความร่วมมือกับเธอ เขาก็อยากจะดูสิว่า สาริศาในตอนนี้ไม่สนใจตนเองเลยสักนิดจริงเหรอ เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เธอรู้สึกดีใจมีความสุขมากขนาดนั้นจริงเหรอ

มองเห็นธนพัตตกลงที่จะไปตักน้ำกับตนเอง น้ำหวานรีบวิ่งตามไปด้วยความดีใจ ในขณะเดียวกันก็แอบตัดสินใจแล้วว่า ครั้งนี้ตนเองจะต้องไขว่คว้าโอกาสนี้มาให้ได้ ต้องพิชิตใจธนพัตให้ได้!

มองเห็นฉากดราม่านี้ตรงหน้า ทุกคนต่างก็มองหน้ากัน ไม่รู้ว่าตกลงเกิดเรื่องอะไรกันแน่

“บ.ก.นี่หมายความว่าอะไรคะ ทำไมต้องให้น้ำหวานไปกับคุณธนพัตด้วย”

“ก็นั่นนะสิ น้ำหวานสวยขนาดนั้น บ.ก.ไม่กลัวว่าคุณธนพัตจะรู้สึกหวั่นไหวกับเธอเหรอ”

“ไม่ได้บอกว่าคุณธนพัตกำลังตามง้อขอคืนดีเพื่อกลับมาคบกับบ.ก.อีกครั้งเหรอ ตอนนี้มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น หรือว่าบ.ก.ไม่ได้คิดจะกลับไปคืนดีกับคุณธนพัต ดังนั้นจึงจงใจจัดการให้พวกเขาไปตักน้ำด้วยกัน”

“ไม่ใช่หรอก ลองคิดดู ฉันเองก็ไม่เห็นว่าบ.ก.ของพวกเราสนใจไยดีอะไรคุณธนพัตเท่าไหร่น่าจะไม่ได้ชอบแล้ว”

“ทำไมล่ะ ผู้ชายที่ดีเลิศขนาดนี้ ปล่อยไปแบบนี้ไม่น่าเสียดายเกินไปเหรอ”

“งั้นก็ปล่อยน้ำหวานให้ชุบมือเปิบแบบนี้เหรอ……”

……

ได้ยินที่ทุกคนซุบซิบนินทา เมย์ที่อยู่ข้างๆก็ไม่พอใจอย่างมาก และก็รู้สึกลังเลสงสัยในเวลาเดียวกัน

ก่อนหน้านี้เธอเห็นด้วยตาตัวเองว่าสาริศาเสียใจมากที่ธนพัตกับน้ำหวานหัวเราะพูดคุยกัน ตอนนี้เป็นอะไรอีก พี่ริศาทำไมเป็นฝ่ายหาโอกาสให้พวกเขาสองคนได้อยู่ด้วยกัน

จะอย่างไรก็ไม่เข้าใจ เมย์เดินไปข้างๆสาริศาแล้วถามออกมาตรงๆ “พี่ริศาคะ ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วย ถ้าเกิดคุณธนพัตเขาชอบน้ำหวานขึ้นมาจะทำยังไง”

สาริศาที่กำลังปิ้งย่างอยู่ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าเย็นเยือก แต่กลับไม่ตอบคำถามของเมย์ ได้แต่เอาซอสทาบนเนื้อย่างต่ออย่างเงียบๆ

เห็นสีหน้าสาริศาไม่สู้ดีนัก เมย์ก็รู้ว่าในใจเธอคงไม่สบายใจนัก ในเมื่อรู้สึกเสียใจ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย

“พี่ริศา พี่ไม่คิดจะกลับมาคบกับคุณธนพัตอีกจริงๆเหรอคะ ฉันว่าเขาก็ยังแคร์พี่มากนะคะ แล้วพี่……” ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมย์จึงพูดออกมาว่า “แล้วพี่ ก็ดูเหมือนจะยังชอบเขาอยู่ ในเมื่อทั้งสองคนยังมีใจให้กัน ทำไมจะกลับมาคบกันใหม่ไม่ได้ล่ะคะ”

เวลานี้ทุกคนต่างก็หิวแล้ว แน่นอนว่าต่างไปปิ้งย่างกันด้วยความดีใจ สาริศารอจนทุกคนปิ้งย่างกันพอสมควรแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นเมย์ ธนพัตกับน้ำหวานทั้งสามคนกลับมา

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ พวกเขาทำไมยังไม่กลับมา”

“คงไม่ได้เจออันตรายอะไรหรอกนะ”

……

เห็นคนหายไปนานไม่กลับมา ทุกคนก็อดเป็นห่วงว่าทั้งสามคนจะมีอันตรายไม่ได้

เวลานี้สาริศาเองก็เป็นห่วงมาก แต่นอกจากความเป็นห่วงแล้ว ก็ยังมีความเศร้าเสียใจอยู่บ้าง

เกาะนี้เปิดตัวมานานแล้ว โอกาสที่จะเจอภยันตรายนั้นแทบจะเป็นศูนย์ เมย์ไปช้ากว่าเล็กน้อย อาจจะยังเก็บฟืนไม่เสร็จ แต่ธนพัตกับน้ำหวานไปตั้งนานแล้ว แต่กลับไม่เห็นมาสักที หรือว่ากำลังสนุกกันอยู่ เลยไม่อยากกลับมาเหรอ

“บนเกาะนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีคน จะมีอันตรายอะไร ฉันว่าคนเขาไม่ได้มีโอกาสจะอยู่กันตามลำพังง่ายๆ ก็เลยเล่นสนุกจนลืมตัว ตักน้ำจนไม่อยากจะกลับมามากกว่า”

ชญาภาเอ่ยคำพูดพวกนี้ด้วยการชักสีหน้าท่าทาง ระหว่างที่พูดนั้นยังไม่ลืมที่จะชายตามองสาริศา เห็นชัดว่าต้องการพูดให้สาริศาฟัง

แม่จะรู้ว่าชญาภาจงใจพูดแบบนี้เพื่อยั่วโมโหตนเอง แต่คำพูดของเธอกลับพูดตรงกับความคิดของตนเองพอดี ในใจสาริศายิ่งรู้สึกทุกข์ทรมานขึ้นมาทันที