หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 436

นอกจากความดีใจแล้วธนพัตก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ ทำไมมีเธอแค่คนเดียว สาริศาล่ะ

“ชญาภา!” ธนพัตเดินไปข้างหน้าเรียกชื่อเธอ “ทำไมคุณมาอยู่ตรงนี้คนเดียว สาริศาไม่ได้ออกมากับคุณเหรอ เธอล่ะ”

จู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเรียกดังมา ชญาภารีบหันมามอง ตอนที่เห็นธนพัตเดินมา เธอตกใจมาก ทำไมเขามาที่นี่ได้

รีบลุกขึ้นมานั่งบนก้อนหิน ชญาภากลบเกลื่อนความตื่นตระหนกบนใบหน้าไม่ทัน “คุณ คุณธนพัต ทำไมคุณมาที่นี่ได้คะ”

เห็นท่าทางชญาภา ธนพัตก็แปลกใจเล็กน้อย น้ำเสียงที่พูดก็แฝงด้วยความดุดัน “คุณไม่ได้ออกมาพร้อมกับริศาเหรอ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน”

“ฉัน ฉันไม่รู้ค่ะ” ชญาภารีบคิดหาข้ออ้างที่ใช้ได้ในหัว “ฉันกับเธอ เดินพลัดหลงกัน ดังนั้นก็เลยมานั่งรอเธอที่นี่ ฉันก็ไม่รู้ว่าเธอไปไหน”

เธอกลัวว่าหลังจากกลับไปแล้วจะถูกซักถามว่าสาริศาไปไหน ชญาภาจงใจหลบอยู่ที่นี่ รอให้ดึกกว่านี้อีกหน่อย ถึงตอนนั้นเมื่อทุกคนถาม เธอก็จะบอกว่าตนกับสาริศาแยกกันไปตามหาเมย์ ก็เลยพลัดหลงกัน เธอหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอสาริศา ได้แต่กลับมาก่อน

แต่เธอคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะตามหาเธอเจอเร็วขนาดนี้ จึงไม่ทันได้ตั้งตัว รับมืออย่างตื่นตระหนกเล็กน้อย

ได้ยินชญาภาพูดตะกุกตะกักไม่ต่อเนื่อง ธนพัตก็ยิ่งสงสัย ถ้าพลัดหลงกับสาริศาจริง ตอนนี้เธอเห็นตนเองก็น่าจะดีใจถึงจะถูก จะตื่นตระหนกและหวาดกลัวขนาดนี้ทำไม!

ห้าปีก่อนตอนที่เขายังไม่ได้หย่ากับเธอ ก็เคยได้ยินสาริศาพูดว่า ที่สำนักพิมพ์ชญาภากับเธอไม่ค่อยลงรอยกันนัก ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนสามารถใช้คำว่าเลวร้ายมาบรรยายก็ได้ ตอนนี้ท่าทีของชญาภาตอนมองเห็นตนเองก็เป็นแบบนี้อีก หรือว่าเธอทำอะไรกับสาริศา

คิดมาถึงตรงนี้ ธนพัตก้าวมาข้างหน้าทีละก้าวบีบเข้าใกล้ชญาภา ถามเธอด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “คุณไม่รู้จริงเหรอว่าสาริศาไปไหน พวกคุณสองคนพลัดหลงกันยังไง!”

“พวกเรา พวกเราหาเมย์ไม่เจอ สาริศาเป็นห่วงมาก บอกว่าสองคนอยู่ด้วยกันช้าเกินไป ดังนั้น พวกเราสองคนก็เลยแยกกันไปตามหา ผลปรากฏว่า ต่อมาฉันก็หาเธอไม่เจอแล้ว ได้ ได้แต่มารออยู่ที่นี่”

เธอตกใจน้ำเสียงของธนพัต ชญาภาที่เดิมก็ประหม่าอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยิ่งตื่นตระหนก พูดจาตะกุกตะกักเล็กน้อย ไม่ได้มีความน่าเชื่อถือเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจะโกหกธนพัต

“พูดมา ตกลงว่าสาริศาอยู่ที่ไหน คุณไม่รู้จริงเหรอ” น้ำเสียงสูงขึ้น ธนพัตถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย “ผมขอเตือนคุณทางที่ดีที่สุดอย่าโกหกผม มิฉะนั้น ผมไม่ปล่อยคุณเด็ดขาด!”

ธนพัตเป็นคนที่มีอำนาจเหนือใครมานานหลายปี ตอนนี้รังสีอำมหิตแผ่ออกมาทั่วทั้งร่าง คนตัวเล็กๆอย่างชญาภาจะทนรับไหวได้อย่างไร

ถูกทำให้ตกใจจนไร้สติไปชั่วขณะ ชญาภาร้องออกมาอย่างเสียสติเล็กน้อย “ก่อนหน้านี้เธอเย็นชากับคุณขนาดนั้น ทำไมคุณถึงยังให้ความสนใจเธอขนาดนั้น!”

ได้ยินชญาภาพูดแบบนี้ ธนพัตแทบจะมั่นใจเลยว่า เธอต้องรู้ว่าสาริศาอยู่ที่ไหนแน่

ตอนที่มาเมย์บอกว่าตนเองไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลืออะไรเลย แล้วทำไมชญาภาถึงได้ยินเสียงร้อง ไม่แน่ว่าเธอจงใจหลอกสาริศาออกมา

ก้าวมาข้างหน้าคว้าคอเสื้อชญาภาเอาไว้ สายตาธนพัตเต็มไปด้วยความดุร้าย “ตกลงคุณพาสาริศาไปที่ไหนกันแน่ บอกความจริงผมมา! ผมจะบอกคุณให้ ถ้าสาริศาเป็นอะไรไป ผมจะไม่มีทางให้คุณอยู่อย่างมีความสุขเด็ดขาด ผมทำได้อย่างที่พูดแน่!”

ระยะที่ใกล้ชิดขนาดนี้ชญาภาสัมผัสได้ถึงความโกรธของธนพัต เธอสั่นทั้งตัวอย่างควบคุมไม่ได้ ในใจก็ทนรับแรงกดดันแบบนี้ไม่ไหวแล้ว