หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 445

“น้องธีร์ ลูกกำลังทำอะไรอยู่จ๊ะ” พอเดินมาถึงประตูห้องครัว สาริศาก็มองดูเด็กชายตัวเล็กที่มีป้าแม่บ้านคอยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ กำลังยืนอยู่บนม้านั่งตัวเล็กคนโจ๊กในหม้อด้วยสีหน้าจริงจัง

“คุณแม่ตื่นแล้วเหรอครับ!” พอเห็นสาริศา ธีร์ก็กระโดดลงจากม้านั่งอย่างดีใจ “คุณแม่หลับสบายดีไหมครับ ช่วงนี้คุณแม่ไปไหนมาครับ”

พออุ้มธีร์ขึ้นมา สาริศาก็ใช้นิ้วจิ้มแก้มเล็กของเขาเล่นแล้วพูดอย่างเอ็นดู “มีคุณยายคนหนึ่งไม่สบาย ดังนั้นแม่ก็เลยต้องไปดูแลเธอที่โรงพยาบาล ช่วงนี้ลูกเป็นยังไงบ้างจ๊ะ”

ตั้งแต่เขากลับประเทศมาจนถึงตอนนี้ สาริศายังไม่ได้พาธีร์ไปเจอกันยาเลย ด้านหนึ่งเพราะกลัวว่าธนพัตจะรู้ว่าเธอกับเขามีลูกด้วยกัน อีกด้านหนึ่ง เป็นเธอที่ไม่รู้จะพูดยังไง พอคิดว่าในสายตาของกันยามีเพียงพชิราคนเดียว สาริศาก็ยิ่งไม่อยากให้เธอรู้เรื่องธีร์

“แล้วคุณยายคนนั้นหายป่วยหรือยังครับ” ธีร์ถามด้วยดวงตากลมโต

“อืม” สาริศาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “คุณยายหายป่วยแล้ว ไหนลูกช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าลูกกำลังทำอะไรให้แม่ทาน”

“ผมกำลังทำโจ๊กให้คุณแม่ทานอยู่ครับ” ธีร์รีบลงมาจากอ้อมกอดของสาริศา แล้ววิ่งกลับไปที่หน้าเตา ก่อนจะมองไปที่หม้อด้วยสีหน้าจริงจัง พร้อมกับพูดว่า “คุณป้าแม่บ้านบอกว่าโจ๊กมีประโยชน์ต่อร่างกาย ผมคิดว่าถ้าคุณแม่ตื่นมาคงจะหิว ก็เลยขอให้คุณป้าแม่บ้านสอนทำโจ๊กให้คุณแม่ทานครับ”

แบบนี้นี่เอง พอเห็นลูกชายสุดที่รักเป็นห่วงเธอมาก สาริศาก็รู้สึกอบอุ่นใจ และความไม่พอใจทั้งหมดที่เกิดจากกันยาและพชิราก็ถูกปัดออกจากสมองไปทันที

พอเดินไปด้านข้างธีร์ สาริศาก็ยกฝาหม้อขึ้น แล้วดูโจ๊กที่กำลังเดือดก่อนจะพูดว่า “ดูเหมือนว่าโจ๊กที่ธีร์ทำเพื่อแม่จะพร้อมทานแล้วนะจ๊ะ น้องธีร์เตรียมชามสองชามมาให้แม่ได้ไหม แม่อยากจะชิมดูว่าจะอร่อยไหม”

“ได้ครับ” ธีร์ตอบด้วยสีหน้าตื่นเต้น ก่อนจะเดินไปที่ตู้ด้วยขาอันสั้นของเขาเพื่อหยิบชามออกมา

หลังจากดับไฟแล้ว ป้าแม่บ้านก็พูดกับสาริศาอย่างนอบน้อม “คุณริศาคะ คุณกับคุณชายน้อยไปรอที่โต๊ะอาหารเถอะค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะยกไปเสิร์ฟให้เองค่ะ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ” สาริศาพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันยกไปเองก็พอแล้ว”

นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกรักของเธอทำอาหารให้เธอทาน เธอจะไม่ทำเองได้ยังไง?

ป้าแม่บ้านก้มตัวลงเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ค่ะ” แล้วถอยห่างออกไปพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ คุณชายน้อยช่างน่ารักน่าเอ็นดู แค่เรื่องความกตัญญู ก็ไม่มีเด็กคนไหนเทียบได้แล้ว

“คุณแม่ครับ นี่ครับ” ธีร์รีบนำชามและตะเกียบให้สาริศา

“น้องธีร์ ไปนั่งรอแม่ที่โต๊ะนะจ๊ะ ลูกยังเด็กอยู่ ถ้าถูกน้ำร้อนลวกจะแย่” สาริศาหันไปพูดกับธีร์พร้อมกับเตรียมยกโจ๊กไปที่โต๊ะ

“ครับ” ธีร์พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วนั่งลงอย่างเชื่อฟัง

พอเห็นท่าทางเชื่อฟังคำสั่งของลูกชาย สาริศาก็รู้สึกว่าสวรรค์เมตตาต่อเธอมาก ที่มอบเด็กที่รักและห่วงใยเธอให้กับเธอ

“คุณแม่ครับ อร่อยไหม” ธีร์เอ่ยถามอย่างประหม่า แล้วมองสาริศาที่ตักโจ๊กเข้าปาก

“ว้าว!” สาริศาทำท่าทางเกินจริงออกมา “อร่อยมากเลยจ้ะ ลูกของแม่เป็นอัจฉริยะในการทำอาหารหรือเปล่าเนี่ย ทำไมถึงทำออกมาได้อร่อยขนาดนี้ตั้งแต่ครั้งแรก”

“จริงเหรอครับ?” ธีร์ได้ยินแบบนี้ก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ แล้วรีบหยิบช้อนขึ้นมาตักโจ๊กที่อยู่ตรงหน้าเข้าปาก

“อร่อยจริงๆ ด้วยครับ คุณแม่รีบทานเยอะๆ นะครับ!” เด็กน้อยก็รู้สึกว่าตัวเองทำออกมารสชาติไม่เลว จึงเร่งให้สาริศาทานเยอะๆ

สาริศาลูบศีรษะของธีร์อย่างเอ็นดู แล้วก้มหน้าทานโจ๊กตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย เพราะร้อนเกินหรือไงกัน? ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าขอบตาของเธอเริ่มเปียกชื้นแล้ว?