หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 450

อีกด้านหนึ่งของรถ พอเห็นสาริศาดึงคอเสื้อของตัวเอง ออสตินถึงได้สังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ “รอศา คุณเป็นอะไรไป ร้อนมากเหรอครับ?”

“อืม” สาริศาพยักหน้ารัว เธอรู้สึกว่าไฟร้อนในร่างกายทำให้สติของเธอเริ่มพร่ามัวเล็กน้อย “ดูเหมือนจะมีไข้ค่ะ ร่างกายของฉันรู้สึกร้อนมาก”

พอได้ยินสิ่งที่สาริศาพูด ออสตินก็รีบหยุดมือที่เตรียมจะเปิดเครื่องปรับอากาศลง ถ้าเธอเป็นไข้จริงๆ เขาจะเปิดเครื่องปรับอากาศไม่ได้

ออสตินจับพวงมาลัยด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วยื่นมืออีกข้างหนึ่งเพื่อตรวจสอบอุณหภูมิบนหน้าผากของสาริศา ก่อนจะสัมผัสถึงความร้อนที่น่าตกใจผ่านหลังมือของเขาออสตินเริ่มร้อนใจขึ้นมาทันที

“ริศา ดูเหมือนคุณจะเป็นไข้จริงๆ อดทนไว้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะพาคุณกลับบ้านแล้วเรียกหมอมาดูอาการทันที” ออสตินรีบเร่งความเร็วของรถ และพุ่งตรงไปทางคฤหาสน์ตระกูลนิธิธราสกุลทันที

พอมือของออสตินแตะลงบนหน้าผาก สาริศาก็รู้สึกถึงความเย็นสบาย และความรู้สึกไม่สบายตัวในร่างกายของเธอก็เริ่มคลายลง เธอรู้สึกสบายมากจนเกือบจะส่งเสียงครางออกมา เธออยากให้เขาสัมผัสมากขึ้น เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องรู้สึกทรมานขนาดนี้

พอตระหนักถึงความคิดของตัวเอง สาริศาก็พยายามควบคุมสติตัวเอง ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด! เธอจะคิดแบบนี้ได้ยังไงกัน!

เธอพยายามส่ายหน้าไปมา และสะบัดมือของออสตินออก แต่สาริศาพบว่าตัวเองอ่อนแรงไปหมด แต่โชคดีที่มือของออสตินถูกรีบดึงออกไปอย่างรวดเร็ว

แต่พอความรู้สึกเย็นบนหน้าผากหายไป สาริศาก็รู้สึกว่าไฟร้อนในร่างกายของเธอเริ่มร้อนมากกว่าเดิม เธอต้องการ... แต่เธอต้องการอะไรไม่รู้ เธอรู้เพียงว่าเธอทรมานมาก จนเธออยากจะร้องครางออกมา อยากจะกอดอะไรบางอย่างไว้

สาริศารวบรวมสติสัมปชัญญะสุดท้ายที่เหลืออยู่ พร้อมกับกัดริมฝีปากแน่น ออสตินยังอยู่ที่นี่ เธอจะทำท่าทีเสียมารยาทแบบนี้ไม่ได้ แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ถ้าเป็นไข้ไม่น่าจะมีความรู้สึกแบบนี้

หลังจากขับรถรวดเร็วมาตลอดทาง พอเห็นประตูคฤหาสน์ตระกูลนิธิธราสกุล ในที่สุดออสตินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกออกมา “ริศา ถึงบ้านแล้วครับ ผมจะตามหมอมาเดี๋ยวนี้”

ออสตินหันไปช่วยพยุงสาริศา แต่ก็ต้องตกใจพอเห็นหน้าเธอ เมื่อตะกี้เขามัวแต่รีบขับรถกลับมา จึงไม่ทันได้สังเกตอาการของสาริศาอย่างละเอียด ทำไมเธอถึงตัวร้อนถึงขนาดนี้

พอเห็นว่าผิวที่เปิดเผยออกมาของสาริศาแดงก่ำอย่างผิดปกติ เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมาจากหน้าผากของเธอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคลุมเครือ แค่มองก็รู้ว่าสติของเธอเริ่มไม่ชัดเจนแล้ว

ออสตินรีบลงมาจากรถ แล้วเปิดประตูรถอีกฝั่ง ก่อนจะอุ้มสาริศาลงมาจากรถ “ริศา คุณเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้คุณรู้สึกยังไง”

เสียงพูดที่ดังอยู่ข้างหู เหมือนมีคนกำลังคุยกับตนเองอยู่ แต่เขากำลังพูดอะไรนั้น ทำไมตนเองถึงได้ยินไม่ชัดเลย?

สาริศาลืมตาขึ้นมา พยายามมองหน้าตาคนตรงหน้าให้ชัดเจน แต่กลับพบว่าเห็นเพียงเงาคนขยับตัวไปมาตรงหน้าเธอ แต่มองยังไงก็ไม่ชัด แต่ว่า ร่างกายของเขาเย็นและสบายมาก

พอเห็นสาริศามองตัวเองด้วยแววตาพร่ามัว แม้แต่ยืนยังยืนไม่ไหว ออสตินไม่รู้ว่าเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูดหรือไม่

แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดอะไรมาก สิ่งที่สำคัญคือรีบเรียกคุณหมอมาดูอาการเธอ ตัวเธอร้อนเกินไปแล้ว จะไม่ส่งอันตรายหรือไง

ออสตินรีบเดินไปที่ประตูบ้านคฤหาสน์ตระกูลนิธิธราสกุลอย่างรวดเร็ว “มีใครอยู่ไหม เปิดประตูเร็วเข้า มีใครอยู่หรือเปล่า!”

ออสตินตะโกนเรียกอยู่หน้าประตู ไม่ช้าคนใช้ในบ้านก็วิ่งออกมาดู พอเห็นหน้าตาของหญิงสาว ป้าแม่บ้านก็อุทานออกมาอย่างตกใจ “คุณหนูคะ คุณหนูเธอเป็นอะไรไปคะ”

“ริศาไข้ขึ้นครับ ดูเหมือนอุณหภูมิจะสูงมาก ผมจะพาเธอไปที่ห้องก่อน คุณไปโทรเรียกคุณหมอด่วนเลยครับ!” ออสตินรีบสั่งการป้าแม่บ้าน

“คุณเป็นใครกันคะ” พอได้ยินคำพูดของออสตินป้าแม่บ้านไม่ได้ไปทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายทันที เพราะเธอไม่รู้จักออสตินจะปล่อยให้คุณหนูอยู่กับเขาตามลำพังจะไม่เป็นไรใช่ไหม

“ผมเป็นเพื่อนของริศาครับ ไม่ต้องห่วง ผมไม่มีทางทำร้ายเธอแน่นอน ไม่อย่างนั้น ผมคงไม่ส่งเธอกลับมา” ออสตินรีบอธิบายอย่างร้อนใจ “ไปตามคุณหมอเร็วๆ เข้า ผมกลัวว่าเธอตัวร้อนแบบนี้จะอันตรายได้!”

ออสตินกลืนน้ำลายตัวเอง เริ่มทนความยั่วยวนต่อไปไม่ไหว ในเวลานี้คนที่เขาชอบอยู่ตรงหน้าเขา ขอแค่เขายื่นมือออกไป ก็จะได้ครอบครองเธอแล้ว

พอมองไปที่สาริศาที่มีอาการเบลอ ออสตินรู้สึกสับสนมาก ตอนนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย ขอแค่เขาคิด เขาก็จะได้ครอบครองผู้หญิงที่เขารักแล้ว นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวของเขา

ออสตินตกอยู่สงครามระหว่างจิตสำนึกดีกับจิตสำนึกไม่ดีในใจตัวเอง ทันใดนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังมาจากประตู หรือว่าคุณหมอจะมาถึงแล้ว? พอคิดได้แบบนี้ จิตใจของออสตินก็ได้สติกลับมาทันที

หลังจากได้สติเขาก็อยากตบหน้าตัวเองแรงๆ สองที เมื่อตะกี้เขาคิดอะไรอยู่? เขามีความคิดที่สกปรกแบบนี้ออกมาได้ยังไง?

เขารีบดึงสาริศาออกห่างจากตัวเอง แล้วรีบลงไปเปิดประตู พอคิดถึงท่าทางของเธอที่ไม่สบายใจตอนที่เขาออกมา และน้ำตาที่หางตา หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความสงสาร แต่ตอนนี้มีเพียงคุณหมอเท่านั้น ที่สามารถช่วยเธอได้

พอเปิดประตู ออสตินคิดไม่ถึงว่าคนที่เขาเห็นนั้นไม่ใช่คุณหมอ แต่เป็นธนพัต

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่บ้านของริศาได้?” พอเห็นว่าคนที่มาเปิดประตูเป็นออสตินธนพัตก็ตกใจอย่างปิดไม่อยู่ ริศาไม่ได้นัดเขามาเจอที่บ้านเหรอ? แล้วทำไมออสตินถึงอยู่ที่นี่ด้วย?

ก่อนที่จะได้ยินคำตอบของออสติน ธนพัตก็ได้ยินเสียงกระจกแตกดังมาจากชั้นบน พร้อมกับเสียงครางอย่างทรมานของผู้หญิง ริศา!

ธนพัตรีบผลักออสตินออก แล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบน ตอนนี้ในคฤหาสน์ตระกูลนิธิธราสกุลไม่มีใครเลย ออสตินมาทำอะไรที่นี่? คงไม่ใช่กำลังวางแผนจะทำอะไรริศาใช่ไหม

พอคิดแบบนี้ ธนพัตก็เร่งความเร็วและรีบวิ่งไปที่ห้องของสาริศาอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่เขาเห็นภาพตรงหน้า ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

สาริศาบิดตัวอยู่บนเตียงคนเดียว ท่าทางดูทรมานมาก และร้องไห้ไม่หยุด “ฉันต้องการ... มันทรมาน... ร้อน... เร็วเข้า...ฉันร้อน... ทนไม่ไหวแล้ว……”