หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 451
สรุปบท บทที่ 451 แก้ฤทธิ์ยา: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 451 แก้ฤทธิ์ยา – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 451 แก้ฤทธิ์ยา ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“ธนพัต ริศาเธอ ... “ออสตินรีบตามเข้ามา หลังจากเห็นท่าทางของสาริศา เขาก็ตั้งใจจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ธนพัตฟัง
แต่ในเวลานี้ ธนพัตถูกภาพตรงหน้าทำให้โมโหอย่างสิ้นเชิง และคิดว่าออสตินเป็นคนวางยาสาริศา จึงไม่มีอารมณ์ที่จะฟังคำอธิบายของเขา
“ไอ้สารเลว!” เขาตาแดงก่ำชกหน้าออสตินที่ยืนอยู่หน้าประตูสุดแรง แล้วเตะใส่ไปอีกหนึ่งครั้ง “มึงกล้าทำอย่างนี้กับริศาได้ยังไง ไอ้สารเลว!”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฟังผมอธิบายก่อน มันไม่ใช่…” ก่อนที่ออสตินจะพูดจบ เขารู้สึกได้ถึงการถูกชกที่แก้มซ้ายอย่างรุนแรง
“ยังมีอะไรจะอธิบายอีก!” ดวงตาของธนพัตเหมือนจะลุกเป็นไฟ เขาก้าวไปข้างหน้าและคว้าคอเสื้อของออสตินไว้แน่น “มึงทำอะไรกับริศา!”
อาการของสาริศาดูก็รู้ว่ามันไม่ปกติ ไอ้สารเลวนี่ทำอะไรกับเธอกันแน่!
ออสตินเริ่มหายใจลำบากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของออสตินแดงก่ำ มือทั้งสองข้างดึงมือของธนพัตที่ดึงคอเสื้อของเขาออก แล้วเปร่งคำพูดออกจากคอของเขา “เธอถูกวางยา เป็น……”
พอได้ยินว่าเขาวางยาสาริศา ธนพัตก็เสียสติไปทันที เขาดึงออสตินขึ้นจากพื้น แล้วผลักอีกฝ่ายไปที่ผนังห้อง จากนั้นก็ยกแขนกดคออีกฝ่าย และในขณะเดียวกันก็ยกเข่ากระแทกใส่หน้าท้องของอีกฝ่ายอย่างแรง
“ไอ้สารเลว มึงกล้าวางยาเธออย่างนั้นเหรอ คุณยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม!” ในเวลานี้ธนพัตแทบอยากจะฆ่าออสตินให้ตาย
พอเห็นว่าธนพัตทำร้ายเขาอย่างไม่ฟังคำอธิบาย และไม่ปล่อยโอกาสให้ตัวเองได้พูดเลย ออสตินก็รู้สึกอารมณ์เสียมาก เขารวบรวมแรงไว้ที่แขน แล้วผลักธนพัตออกห่างไปไกล
“บ้าเอ๊ย! คุณฟังที่ผมจะพูดบ้างได้ไหม! คนที่วางยาไม่ใช่ผม แต่เป็นพชิราที่วางยาเธอ และเรียกให้ผมไปรับเธอ ผมก็เพิ่งจะรู้ และบอกให้คนไปตามคุณหมอมาแล้ว”
หลังจากอธิบายเรื่องราวจนจบอย่างรวดเร็ว ออสตินก็ชี้ไปที่ห้องและพูดอย่างกังวลใจว่า “สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือต้องแก้ฤทธิ์ยาให้ริศาโดยเร็วที่สุด คุณไม่เห็นหรือไงว่าตอนนี้เธอทรมานมาก?”
พอได้ยินคำพูดของออสติน ธนพัตก็ตกตะลึงไปสักพัก ก่อนจะรีบได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว
พชิรา เป็นฝีมือพชิราอีกแล้ว บทเรียนที่เขาเคยให้เธอไปก่อนหน้านี้ยังไม่พอใช่ไหม เธอถึงกล้าที่จะทำร้ายสาริศาอีก!
ธนพัตกำหมัดแน่น เขาไม่มีท่าทางสงสัยเลย ถ้าพชิราอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้ ที่บอกว่าลูกผู้ชายที่ดีต้องไปทำร้ายผู้หญิง ไร้สาระชัดๆ! เขาจะอัดเธอให้น่วมไปเลย!
ธนพัตรีบวิ่งเข้าไปในห้อง แล้วเห็นสาริศากำลังกอดผ้าห่มและหดตัวกลมเป็นลูกบอล น้ำตานองหน้า พร้อมกับเสียงที่แหบพร่าเล็กน้อย “มันทรมาน... อ่า... เจ็บ... เจ็บมากเลย... …”
พอเห็นผู้หญิงที่เขารักทรมานแบบนี้ หัวใจของธนพัตเจ็บปวดไปด้วย เขารีบเข้าไปอุ้มสาริศาขึ้นมา ก่อนจะเดินไปที่ประตู แล้วพูดกับสาริศาในขณะที่เขาวิ่งไปด้วย
“ริศา ผมคือธนพัตนะ คุณได้ยินผมไหม ผมคือธนพัต คุณอดทนไว้ก่อนนะ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปหาหมอ”
“ผมให้คนไปตามคุณหมอมาแล้ว และคงใกล้จะมาถึงแล้วด้วย คุณจะพาเธอไปไหน” เสียงของออสตินดังมาจากด้านหลังอย่างร้อนใจ
“แต่ระหว่างทางริศารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของเธอ แต่พวกเราคิดว่าเธอเป็นไข้ พอกลับถึงบ้าน ผมพบว่าท่าทางของเธอเริ่มผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันถึงได้รู้ว่าเธออาจจะถูกวางยา”
หลังจากฟังคำพูดของออสตินจบ ธนพัตก็มองหน้าเขาด้วยสายตาสงสัย “หลังจากที่พชิราวางยาริศาแล้ว ทำไมเธอถึงเรียกให้คุณไปรับริศา? คุณเป็นอะไรกับพชิรา?
“คุณไม่จำเป็นต้องมองมาที่ผมด้วยตาแบบนี้” ออสตินสบตากับธนพัตนิ่ง “ผมไม่รู้จะอธิบายให้คุณเข้าใจยังไง แต่ริศารู้ว่าผมไม่ได้คิดร้ายกับเธอแค่นั้นก็พอแล้ว”
พอได้ยินอย่างนั้น ธนพัตก็สีหน้าเคร่งขรึม ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้เขาเข้าใจยังไง ระหว่างพวกเขามีความสัมพันธ์ยังไงที่เขาไม่เข้าใจด้วยเหรอ?
พอมองไปทางสาริศาที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ธนพัตก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทุกสิ่งทุกอย่างรอให้เธอฟื้นแล้วค่อยถามก็แล้วกัน
“ฉัน...นี่ฉันเป็นอะไรไปคะ?” พอลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นทั้งห้องเป็นสีขาว สาริศาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน
“ริศา คุณฟื้นแล้วเหรอ!”
“ริศา ในที่สุดคุณก็ฟื้นสักที!”
ธนพัตกับออสตินที่นั่งอยู่ข้างเตียงพอเห็นสาริศาลืมตาและรีบเข้ามาล้อมรอบเธอไว้ “ตอนนี้คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...