หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 452
สรุปบท บทที่ 452 ลืมเธอไม่ลง: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปตอน บทที่ 452 ลืมเธอไม่ลง – จากเรื่อง หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
ตอน บทที่ 452 ลืมเธอไม่ลง ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง หวานเย็น กรุ่นใจ โดยนักเขียน ช็อคโกแลต เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
สาริศามองสองคนตรงหน้าอย่างงุนงง และความทรงจำของเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆ ไหลเข้ามาในสมองของเธอ เธอจำได้ว่าหลังจากที่เธอทานอาหารเย็นที่บ้านของกันยาเสร็จ แล้วออสตินก็มารับเธอ แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอจำไม่ได้เลย แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้?
สาริศาพยายามนึกย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ภาพความทรงจำบางส่วนแวบเข้ามาในหัวของเธอ เธอรู้สึกตัวร้อนและทรมานมาก จากนั้นออสตินก็กอดเธอ แล้วหลังจากนั้นเหมือนเธอจะมองเห็นธนพัต...
ยิ่งครุ่นคิดสีหน้าของสาริศาก็ยิ่งแย่ นี่เธอ ถูกวางยาอย่างนั้นเหรอ!
พอเห็นสีหน้าทึ่ซีดเผือดของสาริศา ธนพัตก็ถามด้วยความเป็นห่วงขึ้นมาอีกครั้ง “ริศา คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้าง ร่างกายของคุณยัง... ยังรู้สึกทรมานอยู่ไหม”
พอสังเกตเห็นท่าทางตะกุกตะกักของธนพัตตอนเอ่ยถาม ใบหน้าของสาริศาก็ซีดเผือด “เกิดอะไรขึ้นกับฉันคะ ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาล?”
ธนพัตกุมมือของสาริศาไว้แน่น “ก่อนหน้านี้คุณนัดให้ผมไปหาที่บ้านไม่ใช่เหรอ ตอนที่ผมไปถึงเห็นคุณ ... อาการของคุณดูผิดปกติ ออสตินบอกว่าคุณถูกพชิราวางยา ฉันก็เลยรีบพาคุณมาที่โรงพยาบาล”
เธอถูกวางยาจริงๆ ด้วย! สาริศากำหมัดแน่นจนเล็บหยิกเข้าไปในฝ่ามือ เธอจำได้ว่าตอนที่ กันยากำลังทำอาหาร พชิราขอเข้าไปช่วยที่ห้องครัว เธอคิดอยู่แล้วว่าอีกฝ่ายจะต้องมีจุดประสงค์ร้ายแอบแฝงอยู่!
ดวงตาของเธอเริ่มโกรธเคือง ก่อนจะมองไปที่ออสติน “หมายความว่าที่เธอขอให้คุณมารับฉันเพราะมีจุดประสงค์จะให้เรา ...”
ออสตินพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “น่าจะเป็นอย่างนั้น”
สาริศากัดริมฝีปากล่างแน่น รู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังจะถูกความแค้นครอบงำ พชิราคนนี้ เมื่อห้าปีก่อนเธอยังไม่มีเวลาที่จะชำระบัญชีแค้นกับเธอสำหรับสิ่งที่เธอสร้างขึ้นมา แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจนถึงตอนนี้เธอยังกล้าคิดร้ายตนเองอีก!
ธนพัตยกมือขึ้นลูบริมฝีปากของสาริศา เขากลัวว่าเธอจะกัดริมฝีปากตัวเองจนแตก “ริศา ไม่ต้องเป็นห่วง เรื่องนี้ผมจะล้างแค้นให้คุณอย่างแน่นอน ครั้งนี้ผมจะไม่ปล่อยพชิราไปง่ายๆ แน่!”
พอเห็นท่าทางของธนพัต ดวงตาของออสตินก็เต็มไปด้วยความริษยา สาริศาไม่ได้หลีกเลี่ยงการกระทำที่ใกล้ชิดนี้เลย เธอคิดจะคืนดีกับธนพัตจริงๆ แล้วใช่ไหม?
ถึงแม้ว่าในใจจะรู้สึกอิจฉา แต่ออสตินก็ยังพูดต่อจากธนพัตว่า “ริศา คุณพักผ่อนเถอะ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ทางฝั่งพชิรายกให้เป็นหน้าที่ผมจัดการเอง ผมมีวิธีจัดการกับเธอ”
“ไม่ค่ะ” พอได้ยินว่าทั้งคู่ต้องการล้างแค้นให้ตนเอง สาริศาก็รีบปฏิเสธ ก่อนจะส่งสายตาเยือกเย็นออกมา “ฉันไม่ต้องการให้พวกคุณลงมือแทนฉัน ฉันจะจัดการเอง แต่ฉันต้องการความช่วยเหลือจากพวกคุณ”
ธนพัตกับออสตินสบตากัน ก่อนจะพยักหน้าออกมาพร้อมกัน บางที เธอจัดการเองอาจจะเหมาะสมกว่า อีกทั้งยังระบายอารมณ์ของเธอออกมาด้วย
พอมองเข้าไปในดวงตาของสาริศา ธนพัตก็เอ่ยถามอย่างจริงจังว่า “ริศา คุณอยากจะให้พวกเราทำอะไรบ้าง”
สาริศายกยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปากของเธอ ในเวลานี้สาริศาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ พชิราเธอหาเรื่องก่อนเองนะ ครั้งนี้ ตนเองจะโต้กลับด้วยวิธีการทํานองเดียวกัน!
ส่วนอีกด้านหนึ่ง พชิรากำลังรอคอยผลลัพธ์อย่างใจจดใจจ่อ ถึงแม้ก่อนหน้านี้ออสตินจะพูดว่าเขาชอบสาริศา เขาน่าจะต้านทานสิ่งล่อใจนี้ไม่ได้ แต่เธอก็อดที่จะกังวลไม่ได้ว่าแผนของเธอจะล้มเหลว
พอคาดว่าเวลาน่าจะพอดีแล้ว พชิราก็ทนรอไม่ไหวอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงรีบโทรหาออสตินทันที
โทรศัพท์ถูกรับสายอย่างรวดเร็ว เธอพยายามควบคุมอาการตื่นเต้นของตัวเอง พชิราพูดออกมาช้าๆ “เป็นอย่างไรบ้าง พอใจกับของขวัญที่ฉันมอบให้ไหมคะ”
“เธอไม่โกรธก็ดีแล้ว แต่เมื่อวานตอนออกมาจากห้องของสาริศาฉันเจอกับธนพัตพอดี” ออสตินรีบเปลี่ยนหัวข้อทันที
“ทำไมธนพัตถึงไปที่คฤหาสน์ตระกูลนิธิธราสกุล?” หัวใจของพชิราหวาดหวั่นขึ้นมาอีกครั้ง
“ฉันไม่รู้ แต่เขาดูโกรธมากตอนที่เห็นสาริศากับฉันอยู่ด้วยกัน ถึงกับต่อยฉัน ฉันคิดว่าเขาคงยังมีสาริศาอยู่ในใจ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่หึงขนาดนี้”
“แล้วเขารู้ไหมว่าสาริศาถูกวางยา?” พชิรารีบถามคำถามที่เธอกังวลมากที่สุดออกมา
“น่าจะไม่รู้” ออสตินตอบปฏิเสธ “ในตอนนั้นสาริศายังคงนอนอยู่ในห้อง เขาน่าจะคิดว่าหล่อนกับฉันมีอะไรกันโดยสมัครใจ หลังจากจบการต่อสู้ เขาก็จากไปด้วยท่าทางโกรธเคือง”
พอได้ยินแบบนี้ พชิราก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ธนพัตไม่รู้ก็ดีแล้ว แต่ยิ่งคิดยิ่งอิจฉา ผู้หญิงชั้นต่ำอย่าสาริศามีดีอะไร ทำไมธนพัตถึงยังลืมเธอไม่ได้อีก!
“ออสติน นายมารับฉันที่บ้านเดี๋ยวนี้ จุดมุ่งหมายที่จะไปเดี๋ยวฉันจะบอกนายทีหลัง ฉันต้องไปหาธนพัตเดี๋ยวนี้” พชิรามีแผนในใจ ในเมื่อธนพัตเข้าใจผิดว่าสาริศามีอะไรกับออสตินอย่างสมัครใจ เธอต้องทำให้เขาเข้าใจผิดให้ถึงที่สุดถึงจะถูก
ออสตินไม่รู้ว่าพชิราต้องการจะทำอะไร จึงทำได้แค่ตอบรับไปก่อน “ตกลง เดี๋ยวฉันจะไปรับเธอที่บ้าน”
ไม่นานออสตินก็มาตามที่อยู่ที่พชิราส่งจนมาถึงที่พักของเธอ แล้วเธอก็ชี้ทางไปบ้านของธนพัตให้เขา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...