หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 457
สรุปบท บทที่ 457 คืนกลับให้คุณด้วยวิธีเดียวกัน: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปตอน บทที่ 457 คืนกลับให้คุณด้วยวิธีเดียวกัน – จากเรื่อง หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
ตอน บทที่ 457 คืนกลับให้คุณด้วยวิธีเดียวกัน ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง หวานเย็น กรุ่นใจ โดยนักเขียน ช็อคโกแลต เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
สาริศายืดตัวตรง ก่อนจะหันกลับไปพูดกับออสตินว่า “คุณออกไปก่อนค่ะ เรื่องต่อไปนี้ไม่สะดวกให้คุณอยู่ด้วย”
พอได้ยินสาริศาพูดแบบนี้ ออสตินก็อดที่จะกังวลไม่ได้ “ริศา คุณจะทำอะไรครับ!? ผมอยู่กับคุณที่นี่จะดีกว่า คุณอยู่คนเดียวผมไม่วางใจ”
สาริศาเหลือบมองไปที่พชิรา แล้วพูดกับออสตินว่า “ไม่ต้องห่วงค่ะ ตอนนี้เธอไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว ฉันไม่เป็นไรแน่นอน คุณออกไปรอข้างนอกสักพักนะคะ”
“งั้นคุณบอกผมได้ไหม ว่าคุณจะทำอะไร” ออสตินเดินเข้าไปใกล้ แล้วสบตาเธอพร้อมกับเอ่ยถาม เขามองออก ว่าตอนนี้สาริศาเริ่มร้อนใจแล้ว เขากลัวว่าเธอจะทำอะไรไม่คิดออกมา
สาริศายังไม่ทันจะตอบคำถาม พชิราที่อยู่ข้างๆ ก็ตะโกนออกมาด้วยความหวาดหวั่น “แกขอให้ออสตินออกไปก่อนทำไม!? สาริศา แกคิดจะทำอะไรฉัน!”
สาริศาขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินไปหยุดด้านข้างพชิรา “ฉันคิดจะทำอะไร! ถ้าอย่างนั้นก็ลองถามตัวเองดูว่าสมัยก่อนแกทำอะไรกับฉันไว้บ้าง! พชิรา ความหวาดกลัวและความสิ้นหวังที่ฉันเคยได้รับ ในวันนี้ฉันจะทำให้แกได้ลิ้มลองบ้าง”
หลังจากพูดกับพชิราจบ สาริศาก็หันไปพูดกับออสตินต่อ “ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันรู้ขอบเขตดี ไม่ทำอะไรเกินเหตุแน่นอน”
พอเห็นว่าสาริศายังคงมีท่าทางสงบดี ออสตินก็โล่งอก แต่เขาก็ยังกังวลที่จะให้สาริศาอยู่กับพชิราเพียงลำพัง
ถึงแม้ขาของพชิราจะไม่สะดวก และตอนนี้เธอก็ถูกวางยาไปแล้ว แต่เธอเป็นคนเจ้าเล่ห์ ไม่รู้ว่าเธอจะคิดอุบายที่น่ากลัวอะไรไว้หรือเปล่า และไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าสาริศาจะปลอดภัยไม่ได้รับบาดเจ็บ
“ริศา ผม...”
สาริศารู้ว่าออสตินต้องการจะพูดอะไร เธอจึงรีบพูดขัดขึ้นมา “คุณออสติน ฉันอยากจะแก้ไขปัญหานี้ด้วยตัวเองค่ะ นี่เป็นความแค้นระหว่างพวกฉันสองคน คุณออกไปก่อนได้ไหม”
พอเห็นความแน่วแน่ในดวงตาของสาริศา ออสตินลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายเขาก็ต้องยอมทำตาม “ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไปรอข้างนอก ถ้ามีอะไรก็รีบเรียกผมเลยนะครับ”
“ค่ะ” สาริศามองหน้าออสตินอย่างรู้สึกขอบคุณและพยักหน้าตกลง
พอออสตินออกไป สาริศาก็หันไปมองทางพชิรา “ตอนนี้เหลือแค่เราสองคนแล้ว ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย คดีลักพาตัวในตอนนั้นมันยังไงกันแน่?”
“สาริศา นังผู้หญิงชั้นต่ำ ปล่อยฉันนะ!” พอเห็นสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของสาริศา พชิราก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที “แกทำแบบนี้เป็นการสอบสวนที่ผิดกฎหมาย ถือว่ามีโทษ ปล่อยฉัน! ไม่อย่างนั้นฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”
พอได้ยินคำพูดของพชิรา สาริศาก็อดที่จะรู้สึกตลกไม่ได้
“พชิรา ฉันนึกว่าแกไม่รู้จักคำว่า “ผิดกฎหมาย” เขียนยังไงซะอีก ที่แท้แกก็รู้นี่นา แล้วเรื่องที่แกทำกับฉันเมื่อก่อน แล้วตอนนี้มาพูดกับฉันแบบนี้ แกไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องตลกหรือไง เรื่องในตอนนั้นมันยังไงกันแน่ ตกลงแกจะบอกหรือไม่บอก!”
“คดีลักพาตัวในครั้งนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยสักนิด ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดอะไรอยู่” พชิรากัดปากแน่นไม่ยอมปล่อย เธอจะพูดออกมาไม่ได้ ถ้าพูดออกไป ทุกอย่างต้องจบแน่ๆ
พอเห็นว่าพชิราไม่ยอมรับ สาริศาก็ไม่พูดอะไรอีก เธอเดินตรงไปที่ข้างกายเธอ และเริ่มถอดเสื้อผ้าของเธอทิ้ง
ในเมื่อเธอไม่ยอมที่จะพูดเอง เธอก็จะคิดวิธีข่มขู่อีกฝ่าย เธอไม่เชื่อว่าจะง้างปากอีกฝ่ายไม่ได้
พชิราถูกการกระทำที่กะทันหันของสาริศาทำให้ตกใจ พชิรามึนงงไปสักพักก็เริ่มดิ้นหนีสุดกำลัง แต่เพราะเธอไม่สามารถใช้กำลังได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงปล่อยให้สาริศาทำตามใจ
เพื่อควบคุมความโกรธของตัวเอง สาริศาก็ยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าพชิรา และเปิดให้เธอเห็นภาพที่ตนเองเพิ่งถ่าย “พชิรา ฉันขอเตือนให้แกบอกความจริงเกี่ยวกับคดีลักพาตัวในตอนนั้นออกมาตรงๆ อย่าบังคับให้ฉันเอารูปพวกนี้ประจานต่อหน้าประชาชน”
“แกกล้า! แกทำแบบนั้นไม่ได้นะ สาริศา แกทำแบบนั้นไม่ได้!” พชิราตกใจกลัวทันทีที่เธอได้ยินว่าสาริศาจะเอารูปถ่ายของเธอไปเปิดเผยต่อสาธารณะ
“ถ้าอย่างนั้นก็บอกมาว่าในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”
“ฉัน... ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น” พชิราส่ายหน้าพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย เธอพูดไม่ได้ เธอจะพูดไม่ได้เด็ดขาด
พอได้ยินพชิรายังคงปฏิเสธ สาริศาก็เริ่มหมดความอดทน ดูท่าทางเธอไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา ดังนั้นก็อย่าหาว่าเธอใจร้ายแล้วกัน
ในขณะที่สาริศากำลังคิดว่าจะใช้วิธีไหนทำให้พชิรายอมพูด เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและมองดูเล็กน้อย เป็นธนพัตที่โทรมา
สาริศามองไปที่พชิรา แล้วกดรับโทรศัพท์ ในเมื่อมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับธนพัต เจ้าตัวก็ควรมาฟังพชิราพูดด้วยตัวเอง
“ริศา ผมเองนะ แผนการเป็นยังไงแล้วครับ” น้ำเสียงกังวลใจของธนพัตดังขึ้นมาทางโทรศัพท์ ถึงแม้เขาสัญญาว่าจะให้สาริศาจัดการปัญหานี้ด้วยตัวเอง แต่เขาก็ยังเป็นห่วงมาก กลัวว่าเธอจะต่อกรกับพชิราไม่ได้ แล้วถูกเธอทำให้เจ็บปวดอีกครั้ง
“ราบรื่นดีค่ะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านของคุณออสติน คุณก็มาด้วยเถอะค่ะ มีบางอย่างที่ฉันอยากให้คุณมาฟังเองให้ชัดเจน” สาริศาตอบ
“ได้ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ คุณรอผมนะ” ทันทีที่เสียงของพชิราหยุดไป ธนพัตก็หยุดลงทันที
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...