หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 459
สรุปบท บทที่ 459 ความจริงคดีลักพาตัวในครั้งนั้น: หวานเย็น กรุ่นใจ
บทที่ 459 ความจริงคดีลักพาตัวในครั้งนั้น – ตอนที่ต้องอ่านของ หวานเย็น กรุ่นใจ
ตอนนี้ของ หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 459 ความจริงคดีลักพาตัวในครั้งนั้น จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
เขารู้แผนของสาริศาก่อนอยู่เเล้ว ดังนั้นพอเห็นสีหน้าของพชิราเขาจึงไม่แปลกใจ แต่คำถามของสาริศากลับทำให้เขาต้องประหลาดใจ
“ริศา คุณรู้อะไรมากันแน่!” ธนพัตเอ่ยถามด้วยสายตาจริงจัง พชิราเองก็เป็นผู้โชคร้ายในคดีลักพาตัวนั้นไม่ใช่หรือไง? แต่ทำไมเธอถึงถามอย่างนั้นล่ะ?
“ไม่ใช่ว่าฉันเพิ่งรู้อะไรมาค่ะ แต่ตอนที่ฉันแกล้งทำเป็นหมดสติ เธอดีใจจนลืมตัว แล้วเผลอพูดออกมาเอง เรื่องที่เธอกับบุรินทร์วางแผนคดีลักพาตัวด้วยกัน”
หลังจากอธิบายเรื่องนี้ให้ธนพัตฟังแล้ว สาริศาก็กดดันพชิราต่อ “คุณเพิ่งบอกว่าเพื่อช่วยตระกูลนิธิธราสกุล แล้วต้องสร้างเหตุการณ์ลักพาตัวขึ้นมามันหมายความว่ายังไง ตอนนี้คุณอธิบายออกมาต่อหน้าธนพัตเลย”
“เธอพูดเรื่องไร้สาระ ผู้หญิงคนนี้กำลังพูดเรื่องไร้สาระ เธออยากจะใส่ร้ายฉันค่ะ!” พชิรามองไปทางธนพัตแล้วร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ฉันไม่เคยพูดแบบนั้นเลย สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นไม่เกี่ยวข้องกับฉันจริงๆ”
“เรื่องราวมาจนถึงตอนนี้คุณยังคิดจะปฏิเสธอีก” พอได้ยินพชิราไม่ยอมรับผิด สาริศาก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย “เมื่อตะกี้ไม่ใช่ฉันคนเดียวที่ได้ยินเรื่องนี้ ออสตินเองก็อยู่ด้วย คุณได้พูดแบบนั้นหรือเปล่าทุกคนรู้ดีแก่ใจ”
พอได้ยินคำพูดของสาริศา ออสตินก็พยักหน้าให้ธนพัต “เมื่อตะกี้เธอพูดแบบนั้นจริงๆ”
พอได้ยินแบบนี้ สีหน้าของธนพัตก็เคร่งขรึมทันที เขาคิดมาตลอดว่าคดีลักพาตัวนั้นเป็นฝีมือของบุรินทร์เพียงคนเดียว ต่อมาบุรินทร์ถูกจับจำคุกเพราะการกระทำที่ชั่วร้ายของตัวเอง เขาคิดว่าตัวเองได้แก้แค้นไปแล้ว แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าพชิราจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย
ธนพัตก้าวไปข้างหน้า แล้วก้มลงมองไปที่พชิราด้วยสายตาที่อันตราย “เรื่องในตอนนั้นคุณมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วย? ทำไมถึงร่วมมือกับบุรินทร์จับตัวผมไป!”
พอเห็นว่าธนพัตเชื่อพวกเขา พชิราก็ยิ่งพูดแก้ตัวอย่างร้อนใจ “ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่ได้ร่วมมือกับคุณบุรินทร์ ธนพัตคะ คุณลืมไปแล้วหรือไง ฉันเองก็ถูกจับตัวไปพร้อมกับคุณด้วย ในตอนนั้นพวกเรารักกันมากขนาดนั้น คุณเป็นแฟนของฉัน ฉันจะร่วมมือกับคนอื่นจับตัวคุณได้ยังไง”
หลังจากพูดจบ พชิราก็มองไปทางสาริศากับออสตินด้วยความเคียดแค้น “ฉันไม่เคยพูดอะไรพวกนั้นเลย เป็นพวกเขาที่แอบทำเรื่องน่าอับอายลับหลัง แล้วจงใจพูดแบบนี้เพื่อใส่ร้ายฉัน!”
“ก่อนที่คุณจะมาถึงพวกเขาปรึกษากันไว้แล้ว สาริศาผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นยังยั่วยวนออสตินและขอให้เขาร่วมมือกับเธอ สิ่งที่ฉันพูดเป็นความจริง คุณต้องเชื่อฉันนะคะ ธนพัต ฉันรักคุณมากขนาดนี้ ไม่มีทางทำเรื่องที่ทำร้ายคุณอย่างแน่นอน ฉันสาบาน”
พอเห็นว่าพชิราไม่เพียงแต่ไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองเคยพูด อีกทั้งยังใส่ร้ายเธอกับออสตินลับหลัง สาริศาก็โกรธมาก เธอชี้ไปที่พชิราแล้วด่าว่า “พชิรา แกอย่ามาใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้นะ ก่อนหน้านี้แก……”
คำพูดของสาริศาถูกพชิราตะโกนขัดขึ้นมา “สาริศา คำพูดพวกนั้นเธอเป็นคนคิดเอาเองคนเดียวชัดๆ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย เธอต่างหากที่คิดจะใส่ร้ายฉัน!”
พอมองไปที่ธนพัต พชิรารีบพูดต่ออย่างร้อนใจ “ธนพัตคะ คุณเชื่อฉันนะคะ สาริศาเธออยากทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน เธออยากใช้โอกาสนี้กลับไปอยู่เคียงข้างคุณ เมื่อตะกี้ฉันได้ยินเธอพูดกับออสติน พวกเขาสองคนแค่อยากได้ทรัพย์สินของคุณ แล้วเอาเงินของคุณไปใช้ชีวิตสุขสบายที่ต่างประเทศ คุณอย่าถูกพวกเขาหลอกนะคะ!”
พอได้ยินพชิราพูดแรงขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดสาริศาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ส่วนออสตินก็สีหน้าบูดบึ้งไม่ต่างไปจากธนพัตเลย
สาริศาเงยหน้าขึ้นมองไปทางธนพัตที่อยู่ด้านข้าง เธอพบว่าสายตาของเขาดุร้ายมากเป็นแววตาที่เขาไม่เคยใช้มองเธอเลยสักครั้ง เขาไม่เชื่อคำพูดของพชิรา แบบนี้ก็จัดการง่ายขึ้นมาก
สาริศาเลื่อนนิ้วไปที่ปุ่มอัปโหลด ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “พชิรา อย่ามาเสแสร้งแกล้งทำที่นี่ ไม่มีใครเชื่อที่แกพูด ถ้าแกยืนกรานไม่ยอมพูดเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ก็อย่าหาว่าฉันใจร้าย โพสต์รูปภาพพวกนี้ลงไปจริงๆ”
“แกกล้า!” พอเห็นว่านิ้วมือของสาริศากำลังจะกดลงบนหน้าจอ พชิราก็เริ่มเสียสติทันที แต่เธอก็ยังไม่อยากยอมแพ้ง่ายๆ
“ธนพัต คุณเชื่อฉันนะคะ ฉัน...” พชิรายังคงคิดจะพูดโน้มน้าวให้ธนพัตเชื่อตัวเอง ขอแค่ธนพัตไม่เชื่อคำพูดของสาริศา เธอก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
แต่พอเธอเห็นดวงตาของธนพัตที่มองมาทางเธอ เธอก็หยุดพูด ดวงตาของเขาเหมือนกำลังดูละคร และแฝงด้วยแววตาเยาะเย้ย เขาไม่เชื่อเธอ เขาไม่เชื่อเธออีกต่อไปแล้ว
พอคิดได้แบบนี้ พชิราก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไปดี เรื่องมาจนถึงตอนนี้ ตัวช่วยสุดท้ายของเธอคือความเชื่อใจของธนพัต ตอนนี้เธอควรจะทำยังไงดี หรือต้องยอมให้สาริศาปล่อยรูปโป๊ของเธอลงไปจริงๆ?
“ยังไม่ยอมพูดใช่ไหม?” สาริศาพูดแล้วกำลังจะกดปุ่มอัปโหลด เธอรู้ว่าพชิราเป็นคนประเภทไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
พอเห็นว่านิ้วมือของสาริศากำลังจะแตะลงบนหน้าจอ กำแพงป้องกันในใจของพชิราก็พังทลายลงไปในที่สุด เธอตะโกนตอบรับเสียงดังพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม “อย่า อย่าโพสต์นะ! ฉันพูด! ฉันยอมพูดความจริงเรื่องคดีลักพาตัวในตอนนั้นแล้ว!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...