หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 474

ทันทีที่มาถึงหน้าประตูบ้าน เมื่อชัชวาลเห็นธนพัตยืนอยู่ตรงนั้น ความโกรธในใจเขาปะทุขึ้นมาในทันที ชัชวาลสาวเท้าเดินเข้าไปถาม “แกมาทำอะไรที่บ้านฉัน!”

เมื่อเห็นชัชวาลมองเขาด้วยความโกรธแบบนั้น ธนพัตก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจมากนัก เขาเอ่ยปากอธิบายว่าเขามาทำอะไรที่นี่ “เมื่อกี้ริศาอยู่กับฉัน ฉันเห็นเธอดูท่าทางร้อนใจเพราะเรื่องบางอย่าง ก็เลยอยู่รอตรงนี้เผื่อว่าจะช่วยอะไร…”

ธนพัตพูดยังไม่ทันจบก็โดนหมัดของชัชวาลซัดเข้าให้เสียแล้ว “เมื่อห้าปีที่แล้ว ไอ้คนสารเลวอย่างแกทอดทิ้งริศาอย่างโหดเหี้ยมแบบนั้นแล้ว ตอนนี้ยังจะมาเสแสร้งทำเป็นคนดีอะไรแถวนี้อีก!”

ธนพัตโดนชัชวาลต่อยจนเกือบจะล้มลงกับพื้น เขายกมือขึ้นเช็ดมุมปากของตัวเอง แต่ไม่มีท่าทีต่อต้านใด ๆ เขารู้ว่าชัชวาลเป็นห่วงสาริศา ดังนั้นเขาจึงยอมทน แต่การที่เขายอมอดทนอยู่แบบนั้นมันไม่ได้ทำให้ชัชวาลหวั่นไหวเลยสักนิด

“ริศาดูเหมือนมีเรื่องร้อนใจมาก นายรีบเข้าไปดูเธอหน่อยจะดีกว่า ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยก็ขอให้บอก” ธนพัตเหลือบมองไปทางประตูใหญ่อย่างกังวลใจ และพยายามอดทนกับความเจ็บปวดที่แก้มของตัวเองเอาไว้

“ไม่ต้องเสแสร้งทำเป็นคนดีแถวนี้หรอก!” ความกังวลและห่วงใยของธนพัตไม่ได้ทำให้ท่าทีของชัชวาลโอนอ่อนลงเลยสักนิด ความคิดในใจเพียงอย่างเดียวของเขาตอนนี้คือจัดการไอ้สารเลวคนนี้แทนสาริศาอย่างสาสมที่สุด

แต่เมื่อนึกไปว่าตอนนี้ยังไงข่าวคราวของธีร์ ชัชวาลก็ไม่มีกะจิตกะใจจะหาเรื่องธนพัตต่อแล้ว เขาทำได้เพียงแค่ชี้หน้าธนพัตด้วยความโกรธ “อีกเดี๋ยวฉันค่อยจะออกมาคิดบัญชีกับแก!”

หลังจากทิ้งประโยคนี้ไว้ ชัชวาลก็รีบสาวเท้าก้าวเข้าไปในบ้านทันที ทิ้งให้ธนพัตยืนยิ้มอย่างขมขื่นอยู่ที่เดิมคนเดียว ดูเหมือนว่าถ้าเขาอยากจะคืนดีกับริศา คงต้องผ่านอุปสรรคใหญ่อย่างชัชวาลไปให้ได้เสียก่อน

ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องรับแขก ชัชวาลก็เห็นสาริศากำลังนั่งร้องไห้อยู่บนโซฟา เธอยังกำโทรศัพท์เอาไว้ในมือแน่น

“เป็นไงบ้าง ตอนนี้มีข่าวของธีร์บ้างหรือยัง?” เมื่อเดินเข้าไปหาสาริศาแล้ว ชัชวาลก็รีบเอ่ยปากถามทันที

“พี่คะ” เมื่อเห็นชัชวาลกลับมา สาริศาก็รีบลุกขึ้น ปาดน้ำตาแล้วส่ายหัวไปมา บนใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลและความกลัว “พี่ พี่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับธีร์หรือเปล่า?”

“คงไม่มีอะไรหรอก เธออย่าพึ่งคิดเป็นตุเป็นตะไปเองสิ” ชัชวาลตบไหล่สาริศาเป็นการปลอบใจเธอ ตอนนี้เขาก็กังวลมากเหมือนกัน แต่ก็ทำได้แค่บังคับให้ตัวเองใจเย็นลง

“สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมธีร์ถึงหายไป? ป้าลองคิดให้ดี ๆ แล้วพูดให้ผมฟังอย่างละเอียด รายละเอียดทุกอย่างห้ามขาดหายเด็ดขาด” ชัชวาลหันไปมองพี่เลี้ยงและถามอย่างจริงจัง

จากนั้นพี่เลี้ยงก็ได้เล่าเรื่องราวที่ได้เล่าให้สาริศาฟังไปก่อนหน้านี้ให้ชัชวาลฟังซ้ำอีกครั้ง “เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ ตอนที่ดิฉันอยู่ในครัวก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย และไม่เห็นใครที่ไหนเข้ามาเลยด้วย”

หลังจากฟังคำพูดของพี่เลี้ยงจบ ชัชวาลก็เริ่มครุ่นคิด ในหัวพยายามคิดความผิดปกติที่อาจเป็นไปได้ทุกทาง และน้ำตาของสาริศาก็ยิ่งไหลออกมาหนักกว่าเดิม

“พี่ หรือว่ามีคนลักพาตัวธีร์ไปหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงยังไม่กลับมาอีกล่ะ?” สาริศายิ่งคิดก็ยิ่งกลัว ธีร์เป็นเด็กเชื่อฟังมาตลอด ถ้าเขาออกไปวิ่งเล่นเองละก็ไม่มีทางที่เขาจะไม่รู้จักขอบเขตแบบนี้ ถ้าธีร์เป็นอะไรไปเธอจะทำยังไง

“ไม่หรอก ธีร์เป็นเด็กฉลาด ถ้าถูกคนลักพาตัวไป ไม่มีทางที่เขาจะไม่ส่งเสียงอะไรออกมาสักนิดแบบนี้ เธออย่าพึ่งทำให้ตัวเองตกใจกลัวสิ” ชัชวาลพยายามช่วยสงบสติอารมณ์ของสาริศาอย่างเต็มที่ “เขาอาจจะแค่นึกสนุกอยากออกไปเที่ยวเล่น ก็เลยปิดบังพี่เลี้ยงแล้วออกไปเล่นเองคนเดียว ตอนนี้เธอลองคิดดูดี ๆ สิ ปกติแล้วเขาชอบไปเล่นที่ไหน แล้วเดี๋ยวเราแยกกันไปตามหา”