หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 481

สาริศาไม่รู้ว่าในหัวธีร์คิดอะไรอยู่บ้าง เขาคิดแผนลักพาตัวตัวเองแบบนี้ได้ยังไง

แต่ก็ยากที่จะถามอะไรตอนนี้ คิดว่ากลับบ้านไปค่อยถาม

แต่ธนพัตที่เฝ้าดูปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองตลอด ก็จับธีร์ราวกับรู้อะไรขึ้นมา

“เมื่อกี้หนูเรียกริศาว่าอะไรนะ!” ธนพัตมองหน้าธีร์ที่ดูเหมือนตัวเอง ก็คิดว่าความคิดของตัวเองนั้นถูกแล้ว

ถ้าธีร์เป็นลูกชายของตัวเองจริงๆล่ะก็...

"ก็แม่ไง" ธีร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับธนพัต ได้แต่ตอบไปแบบงงๆ

สาริศากุมหัวอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อกี้เป็นแค่คิดจะใช้แผนที่ปวดท้องล่อธีร์ออกมา แต่ลืมไปว่าธนพัตยังอยู่ข้างๆ

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเรื่องตอนนี้เป็นเรื่องที่ไม่อยากเห็นที่สุด แต่สิ่งต่างๆ ก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว ไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วเหมือนกัน

“เอ่อ...ธีร์…” สาริศากำลังจะพูดแต่ก็เห็นว่าธนพัตสวมกอดธีร์แล้ว

อันที่จริงตอนธนพัตเห็นธีร์ในแวบแรก ก็คิดว่าคล้ายกับเขามาก แต่ตอนนั้นเขาได้แต่ตามจีบสาริศา บวกกับก่อนหน้านี้เขาไม่มีทางมีลูก ก็เลยไม่คิดมากอะไร

แต่เมื่อได้ยินธีร์เรียกสาริศาว่าแม่ เขาก็รู้ทันทีว่าธีร์เป็นลูกชายของเขา

ความสุขและความสำนึกผิดเติมเต็มหัวใจของเขาทันที

กลับกลายเป็นว่าเด็กในท้องสาริศาตอนนั้นเป็นลูกของเขาจริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงไม่เชื่อเธอตอนนั้นกัน

เมื่อคิดแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นแปลกมาก ตนเองจะต้องตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว

ธีร์มองดูธนพัตที่กอดเขาอย่างระมัดระวัง ความรู้สึกที่ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขนของพ่อมันดีจริงๆ

ธนพัตกอดไปพลางร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้

“พ่อครับ ทำไมพ่อเพิ่งมาตอนนี้ ทำไมถึงต้องมีเรื่องกับแม่ด้วยล่ะ” ธีร์เป็นแค่เด็กน้อยคนหนึ่ง แม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น แต่ก็เห็นว่าระหว่างธนพัตกับสาริศาต้องมีปัญหากัน

ไม่งั้นก็พวกเขาคงไม่แยกกัน

“พ่ออยู่นี่แล้ว เป็นความผิดของพ่อเอง”

ธนพัตได้ยินว่าธีร์เรียกเขาว่าพ่อ อารมณ์ของเขาก็ปะทุขึ้นทันที

เดิมทียังพอทนได้ ตัวเองทนทรมานหน่อย แล้วจะจีบสาริศากลับมา

แต่ทันทีที่ได้ยินธีร์เรียกพ่อ เขาก็รู้ว่าเขาทำถูกมาตลอด ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เคยรู้ว่าเขามีลูกชายที่น่ารักขนาดนี้

อาจจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดทั้งชีวิตก็ได้

อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังมีคนที่เขารักอยู่เคียงข้าง ลูกชายก็อยู่ในอ้อมแขนของเขา

ธนพัตไม่ได้รู้สึกสบายใจและปลอดภัยขนาดนี้มานานแล้ว

ตั้งแต่ที่เขาสูญเสียสาริศาไป ทุกคืนทันทีที่หลับตา ก็จะเห็นเวลาที่เขากับสาริศาเคยได้อยู่ด้วยกัน

ยังจำได้ว่าต้องตื่นขึ้นจากฝันตั้งกี่คืน แล้วก็มองไปที่หมอนที่เปียกปอน

ธนพัตไม่รู้ว่าตัวเองผ่านมาได้ยังไงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่จนถึงตอนนี้เขารู้สึกว่าความพยายามของเขาได้รับการตอบแทนแล้ว

ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง เขากับสาริศาก็มีลูกชายด้วยกัน ตอนนี้ลูกชายมาอยู่ด้วยแล้ว แม่เขายังจะหนีอีกหรอ