หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 481
สรุปบท บทที่ 481 คำอธิบายของเรื่องในตอนนั้น: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 481 คำอธิบายของเรื่องในตอนนั้น – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 481 คำอธิบายของเรื่องในตอนนั้น ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
สาริศาไม่รู้ว่าในหัวธีร์คิดอะไรอยู่บ้าง เขาคิดแผนลักพาตัวตัวเองแบบนี้ได้ยังไง
แต่ก็ยากที่จะถามอะไรตอนนี้ คิดว่ากลับบ้านไปค่อยถาม
แต่ธนพัตที่เฝ้าดูปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองตลอด ก็จับธีร์ราวกับรู้อะไรขึ้นมา
“เมื่อกี้หนูเรียกริศาว่าอะไรนะ!” ธนพัตมองหน้าธีร์ที่ดูเหมือนตัวเอง ก็คิดว่าความคิดของตัวเองนั้นถูกแล้ว
ถ้าธีร์เป็นลูกชายของตัวเองจริงๆล่ะก็...
"ก็แม่ไง" ธีร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับธนพัต ได้แต่ตอบไปแบบงงๆ
สาริศากุมหัวอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อกี้เป็นแค่คิดจะใช้แผนที่ปวดท้องล่อธีร์ออกมา แต่ลืมไปว่าธนพัตยังอยู่ข้างๆ
อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเรื่องตอนนี้เป็นเรื่องที่ไม่อยากเห็นที่สุด แต่สิ่งต่างๆ ก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว ไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้วเหมือนกัน
“เอ่อ...ธีร์…” สาริศากำลังจะพูดแต่ก็เห็นว่าธนพัตสวมกอดธีร์แล้ว
อันที่จริงตอนธนพัตเห็นธีร์ในแวบแรก ก็คิดว่าคล้ายกับเขามาก แต่ตอนนั้นเขาได้แต่ตามจีบสาริศา บวกกับก่อนหน้านี้เขาไม่มีทางมีลูก ก็เลยไม่คิดมากอะไร
แต่เมื่อได้ยินธีร์เรียกสาริศาว่าแม่ เขาก็รู้ทันทีว่าธีร์เป็นลูกชายของเขา
ความสุขและความสำนึกผิดเติมเต็มหัวใจของเขาทันที
กลับกลายเป็นว่าเด็กในท้องสาริศาตอนนั้นเป็นลูกของเขาจริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงไม่เชื่อเธอตอนนั้นกัน
เมื่อคิดแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นแปลกมาก ตนเองจะต้องตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว
ธีร์มองดูธนพัตที่กอดเขาอย่างระมัดระวัง ความรู้สึกที่ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขนของพ่อมันดีจริงๆ
ธนพัตกอดไปพลางร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้
“พ่อครับ ทำไมพ่อเพิ่งมาตอนนี้ ทำไมถึงต้องมีเรื่องกับแม่ด้วยล่ะ” ธีร์เป็นแค่เด็กน้อยคนหนึ่ง แม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น แต่ก็เห็นว่าระหว่างธนพัตกับสาริศาต้องมีปัญหากัน
ไม่งั้นก็พวกเขาคงไม่แยกกัน
“พ่ออยู่นี่แล้ว เป็นความผิดของพ่อเอง”
ธนพัตได้ยินว่าธีร์เรียกเขาว่าพ่อ อารมณ์ของเขาก็ปะทุขึ้นทันที
เดิมทียังพอทนได้ ตัวเองทนทรมานหน่อย แล้วจะจีบสาริศากลับมา
แต่ทันทีที่ได้ยินธีร์เรียกพ่อ เขาก็รู้ว่าเขาทำถูกมาตลอด ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เคยรู้ว่าเขามีลูกชายที่น่ารักขนาดนี้
อาจจะต้องอยู่คนเดียวไปตลอดทั้งชีวิตก็ได้
อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังมีคนที่เขารักอยู่เคียงข้าง ลูกชายก็อยู่ในอ้อมแขนของเขา
ธนพัตไม่ได้รู้สึกสบายใจและปลอดภัยขนาดนี้มานานแล้ว
ตั้งแต่ที่เขาสูญเสียสาริศาไป ทุกคืนทันทีที่หลับตา ก็จะเห็นเวลาที่เขากับสาริศาเคยได้อยู่ด้วยกัน
ยังจำได้ว่าต้องตื่นขึ้นจากฝันตั้งกี่คืน แล้วก็มองไปที่หมอนที่เปียกปอน
ธนพัตไม่รู้ว่าตัวเองผ่านมาได้ยังไงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แต่จนถึงตอนนี้เขารู้สึกว่าความพยายามของเขาได้รับการตอบแทนแล้ว
ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง เขากับสาริศาก็มีลูกชายด้วยกัน ตอนนี้ลูกชายมาอยู่ด้วยแล้ว แม่เขายังจะหนีอีกหรอ
“คำถามนี้คุณควรจะถามตัวเองนะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณอยากจะฆ่าลูกฉัน ฉันจะต้องซ่อนเขาจากคุณนานขนาดนี้ได้ยังไง”
สาริศาหยุดแล้วพูดต่อ “ฉันแค่อยากปกป้องลูกของฉัน ฉันผิดเหรอ”
สาริศามองธนพัตด้วยความโกรธ ถ้าแววตาสามารถฆ่าคนได้เลย ธนพัตก็ตายไปหลายร้อยรอบแล้ว
“ตอนนั้นผมยอมให้คุณเก็บลูกไว้แล้วนะ ผมให้คุณเอาออกไปตอนไหนกัน ” ธนพัตนึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น
เขาต้องการให้สาริศาเอาเด็กออกจริงๆ แต่พอเธอไม่ยอม เขาก็ต้องยอมเอง
ไม่มีเรื่องตามที่สาริศาพูดมาแน่ๆ เขาก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น
“เหอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ใครจะเชื่อคำพูดของคุณ” สาริศามองดูธนพัต ไม่ใช่แค่จะไม่ขอโทษแถมยังไม่ยอมรับผิดอีก
“ทำไมคุณไม่เชื่อผม ที่ผมพูดมันไม่จริงหรอ” ธนพัตได้ฟังสาริศาก็งงมาก พวกเราไม่ได้กำลังพูดเรื่องเดียวกันอยู่เหรอ
ถ้าใช่ ทำไมถึงยุ่งเหยิงแบบนี้
“ไม่ต้องพูดแล้ว ถึงพูด ฉันก็ไม่มีทางลืมภาพที่คุณไล่ฉันไปทำแท้งหรอกนะ”
ภาพนั้น สาริศาไม่เคยกล้าที่จะลืมเลย เป็นตอนที่เศร้าและไร้หนทางที่สุดในชีวิตเธอเลย
“ผมเหรอ” ธนพัตฟังสาริศาแล้วก็รู้ว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิด เธอต้องเข้าใจเขาผิดไปแน่
เขาไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นสักหน่อย ดังนั้นต้องมีคนสร้างสถานการณ์แน่
แล้วก็ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาลง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...